පිවිසිය

ආයුබෝවන්!
තෙරුවන් සරණයි,

වරින් වර පුවත් පත් වල සහ වාර ප්‍රකාශනයන් හි පළ වූ මාගේ ලිපි සමුච්චය මෙම බ්ලොග් අඩවියෙහි ඇතුලත්ය. ඉතිහාසය පුරාවිද්‍යාව සිංහල ගොවිතැන වාස්තු විද්‍යාව වැනි විෂයන් අරභයා සංග්‍රහ කරන ලද මෙම ලිපි එක් තැනක ගොනු කොට තැබීමෙන් පාඨකයා හට පහසුවක් සැලසීම මෙහි අරමුණය. එයට අමතරව විවිධ කේෂ්ත්‍රයන් හි කරුණු ඇතුලත් නව ලිපි ද මෙයට එක් කරමි.
වසර දෙදහස් පන්සීයයකට වඩා එහා දිව යන ඉතිහාසයක් ඇති ජාතියක් වශයෙන් අපගේ පාරම්පරික උරුමයන් හි සුරැකියාව මුල් කොට මෙම සියලු ලිපි සම්පාදනය වේ. මෙහි අඩංගු කරුණු සහ පාරම්පරික දැනුම උපුටා ගැනීමට අවසර ඇත. එහෙත් එය ජාතියේ උන්නතිය වෙනුවෙන් පරිහරණය කරන්නේ නම් මාගේ ව්‍යායාමය සඵල වූවා වෙයි.
ඉතිහාසයේ ජාතිය හමුවේ පැවති අභියෝග රැසකි. ඒවා සියල්ලටම අප සාර්ථකව මුහුණ දුන්නෙමු. අද දින ද එය එසේ විය යුතුය. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙහි හරය මැනවින් වටහා ගෙන නැවතත් ඒ අභිමානවත් මහා සම්ප්‍රදාය තහවුරු කරලීමට සැවොම ‍එක්වෙමු.

Friday, May 8, 2015

ආණ්ඩුව කුත්තු කර ලබා ගත් විල්පත්තු බල කඳවුර


                               

                                       

                        ලංකාවේ ජාතික වන උයන් අතර මුල් තැනක් හිමිවන විල්පත්තු අභය භූමි සීමාවේ තිබෙන මරිච්චකඩ්ඩු කල්ලාරු වනන්තරයෙන් අක්කර 1080 ක ප්‍රමාණයක් හෙළි පෙහෙලි කර නැවත පදිංචි කිරීම් වලට දුන් පුවත වාර්තාවන්නේ පසුගිය අවුරුද්දේ බොදු බල සේනා ව විසින් කරන ලද හෙළිදරව් මෙහෙයුමක ප්‍රතිඵලයක් වශයෙනි. ඒ යුගයේ ආර්ථික සංවර්ධන අමාත්‍යවරයාව සිටි බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාට මේ චෝදනාව දැඩි ලෙස එල්ල විය. ඔහු එයට පිළිතුරක් දුන්නේ නැත. දැන ගන්නට තිබෙන පරිදි   රජයේ ප්‍රබල අමාත්‍යවරයෙකුව සිටි රිෂාඩ් බද්යුදීන් මහතා  උතුරු වසන්තය තේමා කොට ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායේ මැදිහත්වීම මත මුස්ලිම් ජනතාව පදිංචි කොට තිබේ.

        නැවත පදිංචි කිරීම සඳහා පදනම් විය යුත්තේ යුද්ධයෙන් අවතැන් වූ ජනතාවයි.වසර තිහක් තිස්සේ ඇති වූ කලබල වලදී සිංහල මුස්ලිම් සහ දෙමළ යන ජන කොටස් සියල්ල අවතැන් විය.අනාථ කඳවුරු වල කාලයක්ම ගතකරන්නට ඔවුනට සිදු විය.එහෙත් සිංහල ජනතාව අවතැන් විම ආරම්භ වන්නේ විසිවන සියවසේ අසූව දශකයේ සිට නොවේ. එය දහ අට වන සියවස තෙක්ම ඇදී යන ප්‍රශ්ණයකි. ලන්දේසීන් විසින් ඉන්දියාවේ සිට ගෙනා මලබාර් වහලුන් උතුරේ පදිංචි කිරීමත් සිංහල බෞද්ධයන්ගේ විහාරස්ථාන කඩා රෙපරමාදු දේවස්ථාන ඉඳි කිරීමත් යන කාරණා නිසා සිංහලයන් ක්‍රමයෙන් උතුරෙන් අවතැන් වීම පටන් ගත්හ.මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්කයේ තත්ත්වයද එසේය. එම පෙදෙසේ පවතින පුරා වස්තු දෙස බලන කල්හි අතීතයේ කෙතරම් විශාල සිංහල ජනගහනයක් වාසය කරන්නට ඇත්දැයි කල්පනා කළ හැකිය. මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්යේ සිංහල ජනගහනය 1981 දී 8710 ක් වූ බව සටහන්ව ඇත. මුස්ලිම් ජන ප්‍රමාණය 30079 කි. දෙමළ ජන ප්‍රමාණය 54106 කි.  වසර තිහක කාලයකදී මේ ජන කොටස් තුනම යම්කිසි වර්ධනයක් දැක්විය යුතුය. එහෙත් කොටි ත්‍රස්ත කලබල නිසා විශේෂයෙන්ම සිංහල ජනතාවට උන්හිටි තැන් අහිමි විය.ඔවුන් ගේ ජනගහනය 2001  වර්ෂය වන විට 282 දක්වා පහළ බැස තිබුණි.එසේ වූවිට අවතැන් වූවන් පදිංචි කිරීමේදී යම්කිසි විධිමත් ක්‍රමයකට එය කළ යුතුව තිබුණි. නමුත් සිදු වූයේ දෙමළ ජනතාවට සහ මුස්ලිම් ජනතාවට පමණක් මුල් තැන් ලැබීමයි. මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්යේ වාසය කළ දෙමළ ක්‍රිස්තියානි ජන කොටස් වලට එහිදී විශේෂ අවස්ථාවක් හිමි විය.

           පසුගිය රජයේ කර්මාන්ත හා වානිජ කටයුතු ඇමති රිෂාඩ් බද්යුදීන් මහතා ගේ මැදිහත් වීම මත මුස්ලිම් ජන කොටස් නැවත පදිංචි කිරීම ආරම්භ කොට ඇත්තේ  කටාර් රාජ්‍යයේ නායක ශෙයික්  අහමඩ් බින් ජාසිම් සහ ශ්‍රී ලංකා ආර්ථික සංවර්ධන අමාත්‍යවරයා  අතර ඇතිවූ සම්මුතියකට අනුවයි. ඒ අනුව  කටාර් ජනාධිපති අනුග්‍රහය දක්වන බින් ජාසිම් අරමුදලෙන් මෙයට මුදල් ලැබුණි. විල්පත්තු උතුරු සීමාවට වන්නට පිහිටා තිබෙන මරිච්චකඩ්ඩු කල්ලාරු වනාන්තරයෙන් මේ සඳහා ඉඩම් ලබා දී තිබේ. ජාතික පාරිසරික පණත අනුව හෙක්ටයාර් 01 කට වැඩි භූමි භාගයක් වනය හෙළි පෙහෙළි කරන කල්හි පාරිසරික අගැයීම් වාර්තාවක් අවශ්‍ය වේ.එසේම පුරාවිද්‍යා හානි අගැයීම් වාර්තාවක් ද අවශ්‍ය වේ. මෙහිදී ඒ කිසිවක් සලකා බලා නොමැත. ඒ වෙනුවට කටාර් රජයේ සම්පූර්ණ අනුග්‍රහය මත රිෂාඩ් බද්යුදීන් අමත්‍යවරයා මේ ව්‍යාපෘතිය මෙහෙයවා ඇත. සාමාන්‍යයෙන් ඉඩම් බෙදා දීම පදිංචි කිරීම් මෙහෙය විය යුත්තේ ඉඩම් අමත්‍යවරයා විසිනි. නමුත් මෙහිදී ආර්ථික සංවර්ධන අම්‍යවරයාද වන ජීවී ඇමතිවරයාද සෘජුවම රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට උපදෙස් දුන් බව වාර්තා වී තිබේ. එසේම පකිස්ථානයේ අවතැන් වූ මුස්ලිම් පිරිස් මෙහි ගෙන්වා පදිංචි කිරීමද නීති විරෝධී මෙන්ම රජ්‍ය ආරක්ෂාවට බලවත් තර්ජනයක් බව නොකිවමනාය.

             2013 වසරේ දී මන්නාරම දිස්ත්‍රික්  ලේකම් වරයාට ලිපියක් යවන වන සංරක්ෂණ ජනරාල් කේ.පී. ආරියදාස මහතා මුස්ලිම් අවතැන් වූවන් ගැන සඳහන්කරයි. කුලන් කුලම් සම්බදාමුසලිකාඩු පණ්ඩාර වෙල්ලි පුදවේලි  මුසලි  පුන්නච්චි කුලම් යන තැන් වල සිට අවතැන් වූවන් සඳහා පුත්තලම සිලාවතුර මාර්ගයේ මරිච්චකඩ්ඩුවේ කි.මී. 23-29 අතර මග දෙපසේ මීටර් 250 ක පළල බිම් තීරුවක් නිදහස් කළ යුතු බව එහිදී සඳහන් කර ඇත.එසේම  අකාති මුරුප්පු පිච්චායි වන්නියා කුලම් වෙප්පන් කුලම් යන ස්ථාන වලින් අවතැන් වූවන් සඳහාද පිච්චායි වනන්නියාකුලම් නම් ස්ථානයෙන්ද විඩතලතිව් හි අනාථ වූවන් සඳහා එම ස්ථානයට යාබද ප්‍රදේශ යෙන්ද ඉඩම් ලබා දෙන මෙන් මෙහිදී ඉල්වා ඇත. ඒ අනුව මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්කයෙන් අක්කර 1080 ක්ද මුලතිව් දිස්ත්‍රික්කයෙන් අක්කර 983ක්ද වව්නියා දිස්ත්‍රික්කයෙන් අක්කර 325 ද නිදහස් කිරීමට වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව කටයුතු කර තිබේ. අවතැන් වූවන් සඳහා ඉඩම් ලබා දිය යුතු නම් එම ගම් වලම එය කළ යුතුය. එහෙත් ගැටළුව වන්නේ අවතැන් වූ ස්ථානයෙන් බැහැරව විල්පත්තු අභය භුමියට යාබදව මරිච්චකඩ්ඩුවේ විශාල භුමි භාගයක් ලබා දීමයි. මේ මරිච්චකඩ්ඩුව වනාහි බෙහෙවින් සංවේදී පරිසර කලාපයකි. එසේම පැරණි ඓතිහාසික හා පුරවිද්‍යාත්මක නටබුන් පැතිර පවත්නා විල්ලුවලින් ගහන තෙත්බිම් ප්‍රෙද්ශයකි. රාවනාගේ පරපුරේ කෙනෙකු වූ මරිච නම් නරපතියා මෙන්ම කනශ නම් රජ කෙනෙකු මේ පෙදෙස පාලනය කර ඇත.පැරණි මංගන නගරය  මෙහි මුල්ලි කුලම් ආසන්නයේ පසට යටව තිබෙන බව පුරාවිද්‍යාඥයන් ගේ මතයයි. ඒ අනුව සලකා බැලිය හැක්කේ පූර්ව ඓතිහාසික යුගයේ පටන් විල්පත්තු අවට භූමි භාගය නොහොත් පැරණි උරුවේලාව කෙතරම් වැදගත්ද යන්නයි.

               විල්පත්තුවට සමීපව එහි කෙළවරේ මුහුදු කලාපයේ පිහිටා තිබෙන කුදිරමලේ ඓතිහාසික ස්ථානය දෙස් විදෙස් සංචාරකයන්ගේ අතිශය ජනාදරයට පත් භූමියකි.ඓතිහාසික මාන්තොට වරාය අඩංගු මුහුදු බොක්ක මෙයට දර්ශනය වෙයි. මුතු කිමිදීම සඳහාද වෙළෙද බඩු හුවමරුව සඳහාද මෙහි පැමිණි විදෙස් වෙළෙඳුන් මේ මුහුදු තීරයේ ලැගුම් ගෙන සිටි බව සත්‍යයකි. ආර්.එල්.බ්‍රෝහියර් මහතා සිය පුරාතන වාර්මාර්ග කෘතියේ දී පැහැදිලිව සඳහන් කරන පරදි විසිවන සියවස මුල් භාගයේදී මරිච්චිකඩ්ඩුවේ මුහුදු තීරය් පිහිටා තිබී ඇත්තේ මලබාරයෙන් මෝසම් කාලයට සංක්‍රමණය වන ද්‍රවිඩ ධීවරයන්ගේ වාඩි පමණකි. නමුත් ඔහු අවධාරණය කරන පරිදි අරාබි වෙළෙඳුන් කීප විටක්ම මෙහි පැමිණ තිබේ. ඔවුන්ගේ සොහොනක්ද කුදිරමල මහුදු තීරයේ දක්නට තිබෙන්නේ එ නිසාය. කෙසේ වෙතත් විලපත්තුව අවට හෝ මරිච්චකඩ්ඩුවේ කිසිම මුස්ලිම් ජනාවාසයක් විසි එක්වන සියවස ආරම්භය දක්වාම පැවතී නැත. මුස්ලිම් ජන ව්‍යාප්තිය පටන් ගෙන තිබෙන්නේ 1950 දශකයේ සිටන්ය.1946 දී සිලාවතුර අකාති මුරුප්පු විඩතලතිව් යන ස්ථාන වල සිටි මුස්ලිම් ජනගහනය 10410 ක් පමණකි.එසේ නම් බද්යුදීන් අමත්‍යවරයා මේ මරිච්චකඩ්ඩුවේ සංවේදී කලාපය භාවිත කරමින් සිය මුස්ලිම් ජනාවස ඉඳිකරන ලද්දේ ඇයිදැයි යන්නට සාධාරණ සැකයක් මතු වේ.

          ආරම්භයේදී මේ ජනාවාසය තුළ සුන්නි මුස්ලිම්  පවුල් 514 ක් පදිංචි කරන ලැබ ඇත.එය ජාසිම් සිටි ලෙසට නම් කර ඇත. දෙවන අදියරේදී එය පවුල් 1000 ක් දක්වාද තෙවනි අදියරේදී පවුල් 20000 දක්වා ද ව්‍යාප්ත කිරීම ඔවුන්ගේ අරමුණ වී තිබේ. මෙලෙස ආරම්භ කළ පදිංචි කිරීම් කිසිවක් නැවත පදිංචි කිරීම් නොවේ. ඒවා නව පදිංචි කිරීම් ලෙසට පෙන්වා දිය යුතුය. මෙම නව පදිංචි කිරීම් මගින් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්දැයි වටහා ගත හැක්කේ මෙම ප්‍රදේශය සීමා වන කලාපය නිරීක්ෂණය කළහොත් පමණකි. මෙම පෙදෙස දකුණෙන් සහ නැගෙනහිරෙන් විල්පත්තුව අභය භූමියට වහංගු වී ඇත. බටහිර  කෙළවරක් නැති මහ මුහුදයි. උතුරෙන් සිලාවතුර මාර්ගයයි. මෙම නිවාස තැනීමට ආධාර උපකාර ලබාදුන් අයතන දෙකකි . එකක් නම් කටාර් රාජ්‍යයේ බින් අහමඩ් සංවිධානයයි. අනෙක නම් ඔස්ට්‍රේලියන් ඒඩ් නම් අයතනයයි. කටාරය යනු යූෂුෆ් අල් සර්දාවි නම් ඉස්ලාමීය නායකයාගේ මූලිකත්වයෙන් මතවාදීව පාලනය වන සුන්නි වහාබ්වාදය පතුරුවන රාජ්‍යයකි. මේ උපකාර මත ඉඳිකර ඇති ස්ථානයේ අවතැන් වූ පකිස්ථානුවන්ද පදිංචි කර ඇති බව සැලවේ. එසේ නම් මේ පදිංචි කිරීම් වල සැලසුම නම් අනාගතයේදී රටේ ඉස්ලාම් අන්තවාදය පොෂණය කිරීම උදෙසා ආරක්ෂක කලාපයක් තැනවීමයි. පැතිතුනකින් රටට වහංගුවී ඇති බැවින් එය බල කඳවුරකට සමානය.

       මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්කයේ සිංහල ජන වාර්ගික සංහාරය ආරම්භ වන්නේ පෙර සඳහන් කළ පරිදිම පෘතුගීසි හා ලන්දේසි යුග වලදීය. කැඩී බිඳී ගිය වැව් කොටු ගම්මාන වලට සීමා වී දුක සේ දිවි ගැටගසා ගත් සිංහල ජනතාව සතු ඉඩ කඩම්  සිය මුදල් බලයෙන් අල්වා ගත් මරක්කලයන්  බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුව යටතේ ස්ථීර පදිංචි කරුවන් බවට පත් විය. මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්යේ කතෝලික බලයද උපරිම මට්ටමෙන් තිබූ බැවින් දෙමළ පූජක වරුන් ගේ බල කඳවුරක් බවටද පත් විය. කොටි ත්‍රස්තවාදය පැතිරී ගිය සමයේදී අනාථ කඳවුරු වලට ගාල් වූ සිංහලයන් 847 දෙනෙකු නැවත සිය මුල්බිම් අතර වන මුරුන්කන් වලට පැමිණියද ඒ වන විටද ඔවුන් ගේ ඉඩම් පැහැරගෙන තිබුණි. එවකට නැවත පදිංචි කිරීම් අමාත්‍ය වරුන්ව සිටි මෙල්රෝයි ප්‍රනාන්දු සහ බද්යුදීන් යන අමත්‍ය  දෙපළටම සිය අභියාචනා ඉදිරිපත් කළද ප්‍රතිඵලයක් අත් නුවුණි. මුස්ලිම් අවතැන් වූවන් සඳහා ඉඩම් ලබා දීම ආරම්භ වන්නේ මේ කාලවකවානුවේදීය. එහිදී සිංහල ජන සමාජය වෙතින් එන විරෝධය මැඩපැවැත්වීමට මුරුන්කන් සිමෙන්ති සංස්ථාව අසල නාරිකාඩු භූමියෙන් යම් කිසි කොටසක් ලබාදීමට යුධ හමුදාව යොදවා ගනු ලැබිණ. එහෙත් මේ පිරිසට නිවාස පහසුකම්  සහ ඉඩම් ඔප්පු කිසිවක් ලැබී නොමැත.  මේ තත්ත්වය තුළ මුස්ලිම් ජනගහන ව්‍යාප්තිය මන්නාරම් දිස්ත්‍රික්කයේ ඉහළ සිට පහළටම ගෙන යෑමට සම්පූර්ණ අනුග්‍රහය ලැබී ඇත. විඩතලතිව් සිට මරිච්ච කඩ්ඩුව දක්වා ක්‍රමානුකූලව පතුරුවා හැරීම එහි අභිප්‍රායයි. අනාගතයේදී  මුස්ලිම් අන්තවාදයේ ප්‍රධාන කේන්ද්‍රස්ථානය බවට මන්නාරම පත්වීමට ඇති ඉඩකඩ විශාල බව මේ අත්දැකීම් වලින් සනාථ වේ. නමුත් පක්ෂ දේශපාලනය විසින් දෙකඩ කොට පාලනය වන ලංකාවේ පාලකයන් මේ බිහිසුණු අනාගතය හමු වේ නිවටයන් බිහිරන් බවට පත්වී තිබේ.

         

       

 

Friday, May 1, 2015

ජනපති තනතුර පිළිබඳ ජයවර්ධන මතය


                                   

 

         ශ්‍රීංලංකාවේ ජනාධිපති තනතුර හිසරදයක්ව තිබෙන්නේ කාහටදැයි  දැන් පැහැදිළිය.වේදිකාවේ අප දකින්නේ වත්මන් අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා පූජ්‍ය මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමි අනුර කුමාර දිසානායක මහතා වැනි පිරිසකි.ඔවුහු සිය අරමුණ වෙනුවෙන් ගෙනහැර පාන උපහැරණ බෙහෙවින්ම තර්කානුකූලය. ඒහෙත් එක් දෙයක් නම් ඔවුන් නොදකී. ඒ නම් ජනාධිපති තනතුරු අහෝසි කළපසු රටට වන්නේ කුමක්ද යන්නය.

                  1972 ට පෙර ලංකාවේ සිටියේ බ්‍රිතාන්‍ය ට වගකියන අග්‍රාණ්ඩුකාරයෙකි.1948 පෙර ලංකාව බ්‍රිතාන්‍යට යටත් රාජ්‍යයක් විය.1815 ට පෙර සිංහල රජ වරුන් විසින් පාලනය කරන ස්වාධීන රජ්‍යයක් ලෙසට ලංකාව නොහාත් සිංහලේ පැවතුණි.1978  ව්‍යවස්ථාව මගින් ජේ.ආර්.ජයවර්ධන හිටපු ජනාධිපතිවරයා සම්මත කර ගන්නා ලද්දේ රජකමකට සමාන විධායක ජනාධිපති තනතුරකි. එවැනි තනතුරක් ඇතිකර ගැනීමට ඔහුට ඓතිහාසික හේතු තිබෙන්නට ඇත. එකක් නම් පිය පාර්ශවයෙන් කෙසේ වෙතත්  ඔහුගේ මව් පාර්ශවයෙන් වීදිය බණ්ඩාර පරපුරට නෑකම් කීමයි. අනෙක නම්1948 පෙර සිටම ඔහු සිංහ කොඩිය ජාතික කොඩිය බවට පත් කරගත යුතුය යන මතයේ මෙන්ම සිංහලය රජ්‍ය භාෂාව බවට පත් විය යුතුය යන මතයේ ද සිටි බැවිනි .නමුත් මේ සියළු සාධක වලට වඩා ඔහුට තත්කාලීන දේශපාන වටපිටාව බලපාන්නට ඇත. 1977 වසරේ ඔහු බලයට පත් වන විට කොටි ත්‍රස්තවාදය බලවත් තැනක නොතිබුණි. අනපේක්ෂිත ලෙස යාපනයේ මතු වූ ගැටුම් නිසා විධායක බලයකින් සියල්ල සමෝධානය කළ හැකියයිද ඔහු විශ්වාස කරන්නට ඇත. ජේ.ආර්. විසින් අනුගමනය කළ ඉන්දීය විරෝධී ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය කරණ කොට මේ  ත්‍රස්තවාදය නව මුහුණුවරකින් ශ්‍රී ලංකාව ගිල ගැනීමට මාන බලමින් සිටියේය. ජේ.ආර්.ජයවර්ධන මහතා මේ ප්‍රශ්ණය පැමිණෙන්ටද ප්‍රථම එය වටහා ගත්තෙකි.ඔහුගේ ව්‍යවස්ථාවේ ජනාධිපති තනතුර මහ ඉහළින්ම ඔසවා තැබුනේ එය නිසාවෙනි.

         විධායක ජනපති තනතුර පිහිටුවා 2018 වසරට වසර හතළික් සම්පූර්ණ වෙයි. ලංකාව ලෝකයේ ස්වාධීනතාව දරන ප්‍රබල රජයක් බවට ඒත්තු ගැන්වුනේ වසර තිහක ශාපලත් යුද්ධය මහින්ද රජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා විසින්  පරාජය කිරීම හේතු කොට ගෙනය.එම පෞරුෂය එම අභිමානය අසියාතික කිසිම රටක රාජ්‍ය නායකයෙකු විසින් මෑතකාලීන ඉතිහාසය තුළ අත්පත් කර නොගත්තක් විය.ජේ.ආර්.ජයවධන මහතා විසින් ප්‍රාර්ථනා කරන ලද රජ්‍ය නායකත්වය පරිපූර්ණත්වයට පත් කරන ලද්දේ සැබැවින්ම එතුමා විසිනි. එවැනි මහා පෞරුෂයක් ඉන්දියාව වැනි බලගතු ඊර්ෂ්‍යා සහගත රටකට ඉවසුම් දෙන්නක් නොවේ. තමන්ගේ ජනතාව නියඟයෙන් ගංවතුරෙන් මෙන්ම දරිද්‍රතාවයෙන් පීඩාවට පත්ව සිටියදී සාක්ෂරතාව අහිමිව දාස භාවයේ ගැලෙද්දී ඉන්දීය ධනපති පන්තිය බමුණු කුලයක් ලෙසට නැඟි සිට රට න්‍යෂ්ටික බලවතෙක් බවට පත් කල බව සැබෑය. එහෙත් ලංකාව එසේ නොවේ. නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් පරීපූර්ණත්වයට පත් උගතුන් පිරි රටක සැමට එක හා සමාන ලෙස ජීවත් වන්නට නිදහස හිමිය. එලෙසම ආර්ථිකමය වශයෙන් නිදහසේ සැරසරන්නට ඇති නිදහස උදා කර දී තිබේ.

     ජයවර්ධන හිටපු ජනාධිපති වරයා 1977 වසරේ බලයට පත් වූ විගසම සිය ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය රටට ඉදරිපත් කලේය.1966 වසරේ දී ඔහු මෙම අදහස ප්‍රථම වරට ඉදිරිපත් කොට ඇත්තේ එම වසරේ දෙසැම්බර් මස 14 දි විද්‍යාභිවර්ධන සංගම් ශාලවේ පැවති රැස්වීමකදීය.මේ එහිදී ඔහු පළ කල අදහසයි. විධායකය තෝරා ගැනෙන්නේ ජනතාව විසින් වන අතර එය ව්‍යවස්ථාදායකයට නියමිතව ඇති කාලසීමාව මත රඳා පවතින්නේ නැත. එබඳු විධායකයක් ශක්තිමත් විධායකයක් වේ. එය නියමිත කාලසීමාවක් සඳහා බලයට පත් කොට සිටින අතර ජනතාව තෝරා ගෙන ඇති විධායකයක රුචි අරුචිකම්වලට යටත් වන්නේ නැත. එසේම ජනප්‍රිය නොවූවත් තම පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායමෙහි අප්‍රසාදයට පත් වීමට බිය නැති නිසා අවස්ථාවට අවශ්‍ය පියවර ගැනීමට එය බිය නොවන්නේය. අද අප මුහුණ පා සිටින්නාක් වැනි බරපතළ ප්‍රශ්ණයන්ට මුහුණ පාන අප වැනි සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටකට අත්‍යන්තයෙන්ම අවශ්‍යව ඇති බව මගේ විශ්වාසයයි. මේ යෝජනාව ඊට  අවුරුද්දකට පසු ඔහු සාකච්ඡාවට ගත් කල ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා ඊට විරුද්ධ විය. නමුත් ආර්.ප්‍රේමදාස මහතා එම යෝජනාව ස්ථීර කළ බව පැවසේ. ආචාර්ය කොල්වින් ආර්.ද සිල්වා මහතාද සමගි පෙරමුණ කණ්ඩායම මෙහෙයවමින් ඊට විරුද්ධ විය.

       නමුත් 1977 වසරේදී ජයවර්ධන මහතා සිය ජයග්‍රහණයෙන් පසුව ඉතා සීඝ්‍රයෙන් සිය සැලසුම සඳහා කටයුතු සම්පාදනය කොට 1978 පෙබරවාර් 04 වන දා ලංකාවේ ප්‍රථම විධායක ජනාධිපති ලෙසට වැඩ භාර ගැනීම කරන ලද්දේය.මේ වන විට 1977 වසරේ යාපනයේ සිදු වූ දෙමළ කෝලාහලයට වසරක් සම්පූර්ණ වී තිබුණි.සමානුපාතික නියෝජන ක්‍රමයද ගෙන එමින් ජේ.ආර්. බලාපොරොත්තු වූයේ දෙමළ ජන කණ්ඩායම් වලටද සාධාරණයක් ඉටු කිරීමය. නමුත් මේ ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳව දෙමළ සමාජය සුභවාදීව බැලුවේ නැත. ඔවුහු ඉන්දීය සාධකය පෙරට ගෙන එමින් බෙදුම් වාදය ශක්තිමත් කර ගැනීම පිණිස කුමන්ත්‍රණකාරීව කටයුතු කළහ.ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා 1978 මැයි 31 වන දින ශ්‍රී ලංකා විශ්ව විද්‍යාලයේ පැවැත්වූ උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයේදී ඉතා වැදගත් දේශනයක් කරන ලදී. එහි සාරාංශය මෙසේය.

          මම ඡන්දයෙන් තේරුණු පළමුවැනි විධායක ජනාධිපති රාජ්‍ය නායක හා ආණ්ඩු නායකයා මම වෙමි. එය ප්‍රබල පදවියක් වන අතර එහෙයින් වගකීම් සහිත පදවියක්ද වේ. මට පසුව අන්‍යනයන්ද මෙම පදවිය දරණු ඇති  බැවින් මගේ පදවි කාලයේදි අනුගමනය කිරීමට වටිනා පූර්වාදර්ශ සපයනු කැමැත්තෙමි. පළමුව මම නිරතුරුවම කැබිනට් මණ්ඩලය හා පාර්ලිමේන්තුව තුළින් කටයුතු කරන්නෙමි. ඒ සමග පෙර පැවති ලෙස කිසිදු අඩු වීමකින් තොරව පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය සංරක්ෂණය කරන්නෙමි.  ජනාධිපතිවරයාගේ මිනිස්සු හා ගැහැනු යනුවෙන් හැඳින්වෙන පරිදි ජනාධිපතිවරයා කෙරේ බලපාන පුද්ගලයන් කණ්ඩායමක් ගොඩ නොනගමි.ඒ අනුව ඔහු ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයක් හෝ ප්‍රබල නිළධාරි මණ්ඩලයක් පිහිටුවා ගත්තේ නැත.

        1815 වසරේ දී ලංකාව බ්‍රිතාන්‍යයන්ට ලංකාව පවරා දීමේ ගිවිසුම අත්සන් කල පසු ලංකාවේ පාලකයා  බ්‍රිතාන්‍ය රජතුමා විය.එහෙත් රජු සිටියේ එංගලන්තයේය. ජනතාව රජු නුදුටුවහ. රජෙකුට යටත්ව එම මානසිකතවයට හැඩ ගැසුණු ජනතාවක් ඉන් ඉවත් කලකල්හි රාජ්‍යය පවත්වා ගෙන යෑම අසීරුය. බ්‍රිතාන්‍ය රජය සිය මුල් පරිපාලන කාලයේදී එම ගැටළුවට මුහුණ දුන්නේය. 1817 ජාතික විමුක්ති අරගලයෙන් පසුව රදළයන් ගේ බලයද ශූන්‍ය කළ හෙයින් එය තවත් අසීරු විය. එසේම රාජකාරිය තහනම් කිරීම හේතු කොට ගෙන  මහා වාරිමාර්ග බොහෝ ගණනක නඩත්තු ව ඇණ සිටියේය.ඒ නිසා වර්ෂිකව පැමිණෙන ගංවතුරාවන්ට ඒවා කැඩී බිඳී වල් බිහිව ගොස් මැලේරියා වසංගතයෙන් රජරට ආතුර විය. මේ නිසා පසු කාලයේදී යම් යම් ප්‍රතිසංස්කරණ මගින් රජු හා බැදුණු ජනතාව සම්බන්ධිකරණය කිරීමට යටත් විජිත රජයට සිදු විය. නිදහසින් පසුව ඇති වුණු අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ හේතුවෙන් ග්‍රාමීය ජනතාව  අතර වූ තරුණයන් විශ්ව විද්‍යාලවලටත් රජයේ සේවයටත්  ප්‍රවිෂ්ට වන්නට විය. මෙතෙක් රාජ්‍ය සේවය තුළ ආධිපත්‍ය රැකගෙන සිටි යාපන දෙමළ උගතුන් සුළුතරයක් බවට පත් වීම නොවැලැක්විය හැකිවිය. සිරිමාවෝ රජය ප්‍රමිතිකරණය හඳුන්වා දීම නිසා එය තව දුරටත් සීමා විය. බිහිවූ සිංහල උගතුන් අවාසනාවකට මෙන් රටට හෝ ජාතියට ඇඟෑලිකමින් නොසිටියහ. මාක්ස්වාදය හෝ වෙනත් විදෙස් මතවාදයන් කරපින්නා ගැනීමත් සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය සමග තිබූ අක්මුල් නැති කර ගැනීමත් නිසා දෙමළ උගතුන් ගෙන් සිදුවූ හානියට වඩා හානියක් ඔවුන්ගෙන් සිදු විය.

         ජේ.ආර්. ජයවර්ධන මහතා විසින් විධායක ව්‍යවස්ථාව හඳුන්වා දෙන ලද්දේ මෙවැනි සමාජ වටපිටාවකටයි.බ්‍රිතාන්‍ය මහ රැජන හිස් මුදුනින් පිළිගත් ඔවුන්ගේ වෙස්මිනිස්ටර් සම්ප්‍රදාය බරව කකුලක වැනිව තබා ගත් උගතුන් පිරි රටක එවැනි ප්‍රතිසංස්කරණයක් ඔරොත්තු දුන්නේ නැත. එම යෝජනාව මගින් බොනපාට්වාදය කරා රට ගමන් කරන්නේ යැයි වාමාංශිකයන් ප්‍රකාශ කලේ එහෙයිනි.එවැනි තත්ත්වයක් තුළ විධායකය හා ජනතාව අතර ගොඩනැගියයුතුව තිබූ හෘදයාංගම  සම්බන්ධය වර්ධනය නොවීය. ජේ.ආර්.ජයවර්ධන මහතා කළ වැරදි කීපයක් නිසා තත්ත්වය තවත් දරුණු විය. ප්‍රමිතිකරණය අහෝසි කිරීමත් දෙමළ භාෂාව ජාතික භාෂාවක් බවට පත් කිරීමත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව තුළ දෙමළ ජන අයිතිවාසිකම් ශක්තිමත් කිරීමත් නිසා සිංහල ජාතික ව්‍යාපාරය ඔහුගෙන් ඈත් විය. දෙමළ ජන සමාජයට සාධාරණයක් ඉටු වුවද ඔවුන් එය සලකන ලද්දේ ඊළාම් දේශය කරා යන ගමනට ලැබුණු වරදානයක් ලෙසිනි. අවාසනාවකට 1983 දී ඇති වුණු දෙමළ සිංහල කෝලාහලය නිසා ඉන්දියාවේ මැදිහත් වීම මත රටත් රජයත් අස්ථාවර විය. ඒ මගින් සිදු වූයේ අපකීර්තිමත් ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම සම්මත කරගැනීමත් පළාත් සභා ඔස්සේ ස්වයංපාලන ක්‍රමවේදයකට රට තල්ලුවීම යාමත්ය.නමුත්  පළාත් සභා ක්‍රමය තුළ  විධාකය සතු බලතල හීන නොවීම නිසා රට අස්ථාවර වීම වැලකුණි.

           ඉන්දියාව සහ බටහිර බලවේග විසින් පෝෂණය කරන ලද කොටි ආක්‍රමණය විසින් ලංකාව ගිල ගැනීමට ඔන්න මෙන්න කියා තිබියදී මහින්ද රාජ පක්ෂ ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ත්‍රිවිධ හමුදාව දැක්වූ රාජ්‍ය පෞරුෂය රටෙහි ස්වාධීනත්වය ආරක්ෂා කරලීමට සමත්විය.එහෙත් යුද්ධයෙන් පසුව සමාජය තුළ මෙන්ම දේශපාලනය තුළ සිදුවූ පරිහානිය පිළිකාවක් වැනිව වර්ධනය විය. ජේ.ආර්.ජයවර්ධන පලන සමය තුළ ඇති කළ අයහපත් ප්‍රතිසංසකරණ ඊට සෘජුවම බලපෑ බව කිව යුතුය. විධායකය සහ ජනතාව අතර තිබිය යුතු සම්බන්ධය රදළයෙකු සහ දාසයෙකු අතර වන සම්බන්ධයට වඩා පරිණත විය යුතු බව දේශපාලකයන් අවබෝධ කර නොගැනීම ඛෙදවාචයකි.ලංකා ජන සමාජ්‍ය සීඝ්‍රයෙන් මධ්‍යම පන්තික රාමුවකට තල්ලු වී යෑම සිදුවන බැවින් බ්‍රිතාන්‍ය මහ රැජින කෙරෙහි ඇති වන භක්තියට වඩා තම රටේ විධායකයට තිබෙන භක්තිය දෙවනි තැනේ ලා සැලකීම පදුමයක් නොවේ. අද මේ රටේ උගතුන් විධායකය අහෝසි කරන්නට සැමතින්ම පෙළ ගැසී තිබෙන්නේ එහෙයිනි.එහෙත් දෙමල ජන සමාජය සිය ගෝත්‍රික ආශාවන් ගෙන් විනිර්මුක්තව නැත. ඔවුහු බෙදුම් වාදය උදෙසා විධායකය බිඳ වැටීම අපේක්ෂා කරති.දැන් ටිකක් පසුව කවත් ටිකක් යනුවෙන් දෙමළ අභිලාශයන් ඉටු කරගැනීමට ඔවුන්ට හැකියාව තිබේ.වෙනම පාලනයක් ලබාදීම සඳහා කොටි සමග ගිවිසුම් අත්සන් කළ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විධායකය සතු බලතල තමන් වෙතට ගෙන යුරෝපයේ සුවචයෙකු ලෙසට සිටින්නට සපථ කර ඇත්තේ ඊනියා දෙමළ ප්‍රදේශ වෙන්කර රටේ ඉතිරි කොටස් ලිබරල් ක්‍රමයකට පාලනය කිරීමටයි.

           පෙර ලංකාවේ පැවති රජකම දශරාජ ධර්මයට යටත්ව තිබිණි.රජු දේශයේ භාරකාරුවා විය. සැබවින්ම යම්කිසි සුළු ශංශෝධනයකට යටත්ව විධායකය පැවතීම මගින් රටේ ඒකීයත්වය සුරැකේ.නමුත් එම තනතුර සහ ජනතාව අතර තිබෙන බැඳියාව ශක්තිමත් නොකළහොත් එය තව දුරටත් රදළ පිළිරුවක් පමණක් වනු ඇත. එම රදළ පිළිරුව ඕනෑම බටහිර බලවතෙකුට මැතිවරණය නමැති බැකෝයන්ත්‍රයක් යොදා ඉවත් කළ හැකිය.පසුගියදා සිදුවූයේ එයයි. තවමත් සිංහල ජන මනස තුළ නොදැනුවත්වම හෝ පැලපදියම්ව පවතින සිංහල රාජ්‍යත්ව නම් බැඳීම නූතනත්වයට ගැලපෙන පරිදි සංවර්ධනය කොට රටේ ඉදිරිගමනට යොදා ගැනීම අප සැමගේ යුතුකමකි.එසේ නොකොට බලය අත්හැරීම සහ ජාතිවාදී වශයෙන් බලය බෙදා හැරීම මගින් සිදු වන්නේ රටේ ස්වාධීනත්වය නැතිවීමයි.