කඩචෝරු කෑමෙන් ලෙඩදුක් නියතයි

                                       

      කඩයප්පන් සහ කඩචෝරු සිංහල අපට හොඳට හුරු පුරුදුය. කඩමණ්ඩියට පැමිණ ආප්පයක් කා හකුරු කෑල්ලක් සමග කෝපි කෝප්පයක් බීමේ නොතිත් ආශාව නාගරීකරණය නිසා ඇති වූවකි. එහෙත් එදා ගෙදරක හදන කෑමවල රස මෙන්ම කඩයප්පන් වලද යම්කිසි  රසයක් තිබුණි. එයට හේතුව ගමේ විදියට ගෙදර විදියට ඒවා සකස් කර දීමට කඩේ මුදලාලි උත්සුක වීමයි. විවෘතආර්ථීක පරිවර්තනය නිසා ඇති වූ නාගරීකරණය  සුන්දර නැත. එය තරමක් බිහිසුණුය. මේ විකෘතිය දැන් මෝරා ගොස් කෝපි කඩේ හා තොසේ කඩේ තිබූ අපේ කම අතුරුදහන්ව ගොසිනි රෙස්ටොරන්ට් වල තිබෙන චීන කෑම වල රසයට  ඇදෙන මෙරු රැළක් ලෙසට වර්තමාන සමාජය පෙන්වා දිය හැකිය. ඒ අතර හන්දියක් හන්දියක් ගානේ තිබෙන වඩේ කරත්ත ගැනද යමක් කිව යුතුය. කන්තෝරු කාරයින් තමන්ගේ වැඩ අහවරව කෝච්චියට හෝ බස්රථයට දිව එන ගමන් වඩේ මුලක් හෝ පැටිස් මුළක් කඩල ගොටුවක් මිළට ගන්නට අමතක නොකරති. ඒ ඔවුන්ගේ පුංචි බඩගින්දර නිවාගන්නටය. නමුත් මේ වඩේ ලෑල්ලේ තිබෙන වස මුසු රසය ගැන දන්නෝ කී දෙනාද.

වඩේ....

        වට්ටානා පරිප්පු හෝ කව්පී ඇතුලු අඩුවැඩිය යොදා සකස් කරන මේ වඩය දෙමළ මිනිසුන් ගේ රස කෑමකි. එහි අන්තර්ගතයට අද නොයෙකුත් දෑ එකතු කර තිබේ. ස්වභාවිකව ලැබෙන ලුණු වෙනුවට මොනෝ සෝඩියම් ග්ලූටමේට් නම් ආහාර රසකාරකයක් මෙයට එකතු කරති. මෙය සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ දි අජිනොමොටෝ වෙයි. ජපානයේ දී 1909  දී කිකුනෙ අකිඩා විසින් නිර්මාණය කරන ලද මේ ලවණය පසුව 1917 දී සුසුකි සමාගමේ මහා පරිමාණ නිෂ්පාදනයක් වශයෙන් එළිදක්වන ලදී. දැන් රටවල් විශාල ප්‍රමාණයක ආහාර රසකාරකයක් ලෙසට මෙය භාවිතා කරමින් ඇත. ලංකාවේ ආහාර පාන වෙලෙඳසල්වලට මේ ලවණය දැන් නැතිවම බැරිව තිබේ. ව්‍යංජන රසකාරකයක් ලෙසට පැටිස් හෝ රෝල්ස් රසකාරකයක් ලෙසට බිස්කට් රසකාරකයක් ලෙසට මෙය විශාල පරිමාණයෙන් භාවිතා කරති.හන්දියේ කඩ මණ්ඩියේ තිබෙන වඩේ කරත්තයට මෙම ලවණය නැතිවම බැරිය. ඊට අමතරව පොල්කුඩු සහ පාන්පිටි ද වඩයට එකතුකරන්නේ රසය වැඩි කරලීමටයි. ඒ සමගම ලාභයට ලබා ගන්නා (ආර්.බී.ඩී.) තෙල් නොහොත් රසායන ද්‍රව්‍ය යොදා සුද්ද කරන ලද ෆාම්තෙල් මගින් මේ වඩය ගැඹුරු තෙලේ බැදෙන්නේ ය.

       අජිනොමොටෝ නිසා මොළයේ ස්නායු ආබාධයට පත් වන බව සොයා ගෙන ඇත. එයට හේතුව මෙම ලවණයට පදනම් වන ග්ලූටමික් අම්ලය මගින් මොළයේ මතකය සම්බන්ධ ස්නායු දැඩි ලෙසට උත්තේජනය කරන බැවිනි. මේ නිසා කාලයක් මේ ලවණයේ ආභාෂය ලබන්නා පාකින්සන් වැනි රෝග වලට නිතැතින් භාජනය වේ. ඊට අමතරව ස්නායු පද්ධතියේ අසමබරතාවය නිසා පිළිකා ශෛල වර්ධනය වීමද මේ මගින් සිදු වේ. සාමාන්‍ය යෙන් ලාංකික ජනතාවට ග්ලූටමික් අම්ලය ලැබෙන ප්‍රධාන ආහාරය වශයෙන් ගැනෙන්නේ බත්ය. වෙසෙසින්ම සිංහල සහල් වල මෙම ග්ලූටමික් අම්ලය අධික වශයෙන් අඩංගු වේ යයි කැලිෆෝනියා විශ්ව විද්‍යලයේ කරන ලද පර්යේෂණයකින් සොයාගෙන ඇත.අපේ අම්මලා කුඩා දරුවන්ට සහල් නිවුඩ්ඩෙන් සෑදූ අග්ගලා කන්නට දුන්නේ මේ නිසාය. සහල් පිටිත් කොහොල්ලෑ හෝ කොස් ඇට පිටිත් එකතු කළ කල්හි වඩේ ලෑල්ලේ තිබෙන රසයට වඩා වැඩි රසයක් ලබා ගත හැකි වඩේ ගෙදරදීම සාදා ගතහැකි යයි බොහෝ අය නොදනිති.ගස්යට කොස්ඇට  වැටී නරක් වී යද්දී අජිනොමොටෝ වලට වහල් වන රටක සෞඛ්‍ය පිළිබඳව ක්‍රියා  මාර්ග ගැනීම ඉතාමත් අසීරුය. වර්තමානයේ බහුල ලෙසට පැතිර තිබෙන ඩෙංගු වෛරස වලට ශරීරය ඔරොත්තු නොදෙන්නේ මේ රසායනික ලවණයන් නිසා බවද පෙන්වා දිය යුතුය. වඩේ ලෑල්ලේ වෙළෙඳාමෙන් පවුලක් නඩත්තු කරන දුප්පත් කම නැතිකරගන්නා පිරිස අපමණ බව අප දනිමු. එහෙත් එය කළ යුත්තේ අප කාගේ කාගේත් සෞඛ්‍ය රැකෙන පරිද්දෙනි.

            බනිස් පාන් බිස්කට්  ...

      දුප්පතාගේ වෙසෙසින්ම නාගරික දුප්පතාගේ බඩගිනි නිවන පාන් ගෙඩිය හා වෙනත් බේකරි නිෂ්පාදනයන් නිසා ලංකාවේ ගොවියාට සෙතක් නැත. එහෙත් සහල් පරිභෝජනය වැඩි කරලිය හැක්කේ එකවර පාන් බනිස් පරිභෝජනය ඉවත් කිරීමෙන් නොවේ. සහල් ආශ්‍රිත නිෂ්පාදන බේකරි ක්‍රමයට ක්‍රමානුකූලව පරිවර්තනය කරලීමෙන් පමණක් මෙය කළ හැකිය. මීට වසර තිහකට පමණ එපිටදී බේකරි හිමියන් යොදා ගත් අමුද්‍රව්‍ය ඉතාමත් ස්වභාවික දෑ විය. මාගරින් ඊශ්ට් ආදිය පමණක් නොව තිරිඟු පිටිද යම් තරමකින් ස්වභාවික විය. බිස්කට් වලට ගන්නා අමුද්‍රව්‍යයන්හි තත්වයද එලෙසම විය. එයට එක් හේතුවක් වූයේ නිෂ්පාදන සමාගම් අතර වැඩි තරඟයක් නොවීමයි. එදා දේශීය කර්මාන්ත වශයෙන් ඇරඹි මැලිබන් හා විලියම්ස් වැනි ආයතන මගින් ජනතාවට සරිලන යහපත් ආහාර සැපයීමට උත්සුක වූ හැටි අපට මතක් වෙයි. නමුත් වර්තමානය එලෙස නොවේ. තරඟකාරිත්වය නිසා එකිනෙකා පරයා තම නිෂ්පාදන වලට ඉහළ ඉල්ලුමක් ලබා ගැනීමට නොයෙකුත් රසායන වර්ග භාවිතා කරන්නට පටන් ගෙන ඇත.

        එහි එක් ද්‍රව්‍යයක් වන්නේ බිස්කට් ඇමෝනියා නොහොත් ඇමෝනියම් හයිඩ්‍රජන් කාබනේට් නම් රසායන ද්‍රව්‍යයි. මෙය බිස්කට් වලට පෙනුමක් ගෙන දෙන්නකි.කරකරස් ගා හැපෙන ගතිය ගෙන දෙන්නකි. මෙහි රසදිය ආසනික් ඊයම් වැනි ලෝහමය දව්‍යයන්ද සුලු ප්‍රමාණයෙන් අන්තර්ගත වන අතර බේකරි හිමියන් මෙන්ම මහා පරිමාණ නිෂ්පාදන සමාගම්ද මේවා යොදා ගැනීමට වැඩි කැමැත්තක් දක්වන්නේ ඒවායේ ක්‍රියාකාරිත්වය නිසාවෙනි. එයට අමතරව රස ගැන්වීම පිණස භාවිතා කරන රස කාරක විශාල ප්‍රමාණයකි. මේවාද රසායනික ලවණයන්ය. ඇමෝනියම් ලවණ මෙන්ම මෙවැනි රසකාරකයන්ද වැඩිතරම ශරීරයට එක්කාසු වීමෙන් ආමාශයේ ක්‍රියාකාරිත්වය දුර්වල වන අතර ආහාර නොදිරවීමෙන් පටන් ගෙන අම්ල පිත්ත රෝගය හටගැනීම දක්වා එය වර්ධනයය වේ. එයට අමතරව ශරීරයේ ප්‍රතිශක්තිය හින වීම මගින්  බැහැරින් එන රෝගාබාධ වලට නිරන්තරයෙන් ශරීරය ගොදුරු වනවා නියතය.මාගරින් වර්ගද එසේමය. දැනට පාන් නිපදවීමට ගැනෙන මෙවැනි වර්ග සියල්ල ඌරු තෙල් සහ වෙනත් ඉවත්කරන තෙල් වර්ග වලින් සාදා ගන්නා අඩු මිළ ද්‍රව්‍යයන්ය. පාන්ගෙඩියේ පිපීම මෙන්ම අදෙන ගතියද එයින් ශක්තිමත් වෙයි. බටර් හෝ සැබෑ මාගරින් යොදා සාදන බේකරි නිෂ්පාදනයන්හි මිළ අධික බව කිව යුතු නොවේ. එහෙත් මහව බළල්ලේ ඕලු බිස්කට් ආයතනය සහල් පිටිත් වෙනත් දේශිය අමුද්‍රව්‍යත් යොදා රසවත් එසේම ගුණවත් පාන්ගෙඩියක් සහ බිස්කට් වර්ගත් සාදා පෙන් වූ බව මෙහිදී මතක් කළ යුතුය. මනුශ්‍ය ශරීරය හුරුව පවතින්නේ ස්වභාවික ආහාරයන්ටය. ලක් පොළොවෙන් ලැබෙන මෙවැනි ආහාර රාශියක් අපගේ සංස්කෘතිය තුළ සකස් කරනු ලබති. එම නිසා කඩචෝරු සංස්කෘතියට තිත තැබීමට කාලය පැමිණ ඇතැයි මෙලෙස සටහන් කොට තැබිය යුතුය.

බණ මඩුවේ වාස්තු විද්‍යාව

                                                    

            බුදුන් වහන්සේ රජ ගහ නුවර ගිජු කුලු පව්වේ වැඩ  වසන සමයෙහි කථා ප්‍රවෘත්ති ඇතුලත් මහා පරිනිබ්බාන සූත්‍ර දේශනාවට අනුව වජ්ජීන් ලිච්චවීන් ආදී ක්ෂත්‍රියන් ද නුවරුන්ද බුදුන් වහන්සේ බැහැ දුටු  අවස්ථාවන් හිදී ධර්ම ශ්‍රවණය ට තැන්පත් වූයේ කලෙසකදැයි පැණයක් නගී.  එහි සඳහන් කළ තවත් වැකියකින් කියවෙන්නේ අජාසත් රජතුමා ඇමති වරුන් සහ සුනීධ වස්සකාර දෙදෙනා බුදුන් වහන්සේට දානය පිලිගැන්වීම හා ධර්ම දේශනාවට සවන්දී  සිටිය ආකාරයයයි. බුදුන් වහන්සේ පිටව ගිය ද්වාරය ගෞතම ද්වාරය වශයෙන් නම් කළ බව මෙහි සඳහන් කර තිබේ.

         එදා බුදුන් වහන්සේ වැඩ හිඳ ධර්ම දේශනා කල මණ්ඩපය කෙසේ වී දැයි අපට නිශ්චිතව මවා ගත නොහැකි වුවුද දැනට  ගිජ්ජකූඨයේ සහ ජේතවනාරාමයේ ඇති නටබුන් පිරික්සන කල්හි එම ස්ථාන ගැන යම් කිසි අවබෝධයක් ලබා ගැනිම එතරම් අපහසු නැත. එහෙත් ස්ථානීය ලක්ෂණ කෙසේ වුවත් ගිහි පිරිස සහ සංඝයා වහන්සේ ලා උන්වහන්සේ වටේට තැන්පත්ව ධර්ම ශ්‍රවණය කළ බව කරන සඳහන කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ යුතුය. සතර වටේ සියලු දිශාවන්හි සෙනග පිරී සිටියද එහි සිටි සැමට උන්වහන්සේ දර්ශනය වූයේ තමන් දෙසට හැරී දහම් දෙසන ආකාරයෙනි. බුදුන් වහන්සේ වැඩ සිටි කේන්ද්‍රස්ථානය දහම් මණ්ඩපය විය. ගිහි පිරිස සහ සංඝයා වහන්සේලා පමණක් නොව දෙවි දේවාතාවුන් වහන්සේලා ද උන් වහ්නසේ වටේට රැස්ව බුද්ධ දේශනාවට සවන් දුන් සැටි බෞද්ධ සාහිත්‍ය යේ දැක්වේ.

         ක්‍රි. පූ. තෙවන සියවසේ ලංකාවේ පිහිට වූ බුද්ධ ශාසනය භික්ෂු භික්ෂුනී උපාසක උපාසිකා යන සතර වැදෑරුම් පිරිස සඳහා විය. භික්ෂූන් වහ්නසේලා ග්‍රාම වාසි සහ ආරණ්‍ය වාසී වශයෙන් දෙකොටසකට බෙදීම ලංකාවේ අනන්‍ය තාවයක් යයි සිතිය හැකිය. ඒ අනුව රජුන්  ඇමති වරුන් මෙන්ම ගැමියන්ද භික්ෂුන් වහන්සේලාට සිවු පසයෙන් උපස්ථාන සැලසීම සඳහා විහාරස්ථාන ඉඳි කළහ. මෙම විහාරස්ථාන යන්හි වෙසෙසි වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණ සහිත ගොඩනැගිලි රැසක් විය. මිහිඳු මා හිමියන් ලංකාවට වැඩම කළ පසු උන්වහන්සේ ඇතුලු මහ රහතන් වහ්නසේලාද පසුකාලීන සංඝයා වහන්සේලාද වැඩ සිටි ස්ථාන දෙස පරීක්ෂා කාරීව බලන් කල්හි මෙකි ලක්ෂණ හඳුනා ගත හැකිය. උපොසථාගාර උප්පන්න ශාලා ධර්මශාලා ධර්ම මණ්ඩප සන්නිපාත ශාලා පධාන ඝර ආදියේ මෙකී වෙසෙසි වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණ ගැබ්වී ඇත.

     අනුරාධපුර බෞද්ධ සංස්කෘතිය මහා විහාර සම්ප්‍රදාය සහ අභය ගිරි සම්ප්‍රදාය වශයෙන් වෙන්ව විකාශනය  වූ ගති ගක්ෂණ වලින් සමන් විතය. මහායානිකයින්ගේ බල පෑම නිසා අභය ගිරි සම්ප්‍රදාය තුල විචිත්‍ර ලක්ෂණ දක්නට ලැබේ. මෙකී සම්ප්‍රදාය තුල විදේශීය ලක්ෂණ මෙන්ම ස්වදේශීය අනන්‍යතාවයන්ද ගැබ්ව ඇත. එහි දී ඒ ලක්ෂණ සියල්ල දේශිය කලා සම්ප්‍රදාය මගින් පෝෂණය කොට ගෙන සිංහල වාස්තු විද්‍යාත්මක ලක්ෂණ ප්‍රකට කරවන නිර්මාණ ලෙසින් විකාශනය වී තිබේ.මෙකී ගොඩනැගිලි අතර සුවිශේෂී හැඳිනියාවක් ප්‍රකට කරවන ගොඩනැගිලක් ලෙසට ධර්මශාලාව හැඳින්විය හැකිය.හාර පන්සීයකට පහසුවෙන් වාඩිව සිටිය හැකි වන පරිද්දෙන් නිමවා ඇති මෙම ධර්ම ශාලා අනුරාධපුර සංස්කෘතිය තුල දක්නට හැකිය. ශ්‍රී මහා බෝධින් වහන්සේ ගේ අංකුර රැගත් ක්ෂ්ත්‍රියන් ලංකාවේ ගම් දනව් වල ට විසිරි ගොස් එම ස්ථාන වල බුද්ධ ශාසනය තහවුරු වූ පසු එහි ද ධර්මශාලා ඉඳි විය. නමුත් අනුරාධපුරයේ මෙන් නොව ඒවා තාවකාලික බණ මඩු විය. ඇතැම් විට දුර බැහැර සිට වැඩම කර ගත් ස්වාමීන් වහන්සේ නමකට වැඩ සිටීමට පහසු වන අකාරයට ධර්මාසනය සකස් කර වා ඒ වටේට පෙති කඩ චිත්‍ර එල්වා ශ්‍රද්ධා භක්තිය ට මුල් තැන් දුන් අකාරය ද සිහිපත් කළ හැකිය.

            මහ රහතන් වහන්සේලා නැතිව ගිය කල්හි ලංකාවේ බුද්ධ ශාසකනය පිරිහීමට පත් විය. විදේශීය සතුරු ආක්‍රමණ නිසා උපසම්පදාව පවා නැති වුණි. නමුත් රජවරුන්ගේ අප්‍රතිහත ධෛර්ය නිසා නැවත උපසම්පදාව ඇති කර බුදු සසුන් බබළවන්නට හැකි විය. අද අපට දක්නට ලැබෙන්නේ කෝට්ටේ හෝ මහනුවර යුගයන්හි ඉඳිකළ ධර්මශාලාවන්ය. ග්‍රාම වාසී භික්ෂූන් වහන්සේලා ගේ මූලිකත්වයට පැවරුණු විහාරස්ථානයේ පැවැත්ම සඳහා වාස්තු විද්‍යා ශාස්ත්‍රය උපයෝගී කර ගත් බව පෙනේ. මෙම ධර්ම ශාලාවන්හි ආකෘතිය දකින විට සිහිපත් වන්නේ එදා බුදුන් වහන්සේ වැඩ සිටිආකාරයත් සියලු දෙනාට උන්වහන්සේ දර්ශනය වූ ආකාරයත්ය. ඇතුලේ වාඩිව ධර්ම ශ්‍රවණය කිරීමේ පහසුව මෙන්ම පිටත සිට දහම් අසනු සඳහා ද ධර්ම ශාලාවන්හි ආකෘතිය වැදගත් විය. පොහෝ දින වල දී පිරී ඉතිරි යන සැදැහැවතුන් ධර්ම ශාලාවේ වාඩිවීමට පහසුකම් නොලද විට එහි අවට හාත්පස රැස්ව බණ අසති. ධර්ම කථිකයින් වහන්සේලා ගේ මුවින් පිටවන ශබ්දය මෙහිදී දෝංකාර නොවේ. ඉහළට ගමන් කර කොත් කැරැල්ලේ ඉහළම තැනින් අනන්ත අප්‍රමාණ විශ්වයට ගමන් කරයි.

     පොළොන්නරුව දඹදෙනිය කුරුණෑගල ගම්පල ආදී යුගවලදී ලැබූ විදේශීය ගාහ නිර්මාණ ශිල්පයන්ගේ අභාෂය සිහලයින් ප්‍රතික්ෂේපනොකළහ. ඇතැම් රටවල කලා නිර්මාණ ලක්ෂණ වල සේයාවන් අපේ ගොඩනැගිලි වලද නොමදව දක්නට ලැබේ. මහනුවර යුගය වන විට මේ අභාෂය බෙහෙවින්ම සංකීර්ණ වෙයි. හින්දු සංස්කෘතිය දැඩි ලෙස කළ බලපෑම හේතුවෙන් අපේ කලාකරුවෝ තම නිර්මාණ සම්ප්‍රදාය රැක ගැන්ම සඳහා දැඩි උත්සාහයක් දරා ඇති බව පැහැදිලිය.  අපේ ගම්වල අද දක්නට ලැබෙන ධර්මශාලා පිළිබඳ සම්ප්‍රදාය නුවර යුගයේ සිට විකසනය වූවකි. තුන්මහල් ආකාරයට තැනුණු මේ ගොඩනැගිල්ලේ හාත්පස විවෘතය. දහවලට හොඳ හැටි ආලෝකය ඇත. රෑට ශාලාවට රැස්ව දහම් අසන පිරිස සඳහා පහන් එළි දැල්වේ. ඔවුන් ආශ්වාශ ප්‍රාශ්වාශ කරන වාතය ඉහළම මාලය කරා ගමන් කර ඉන් පිට වේ. දෙවනි මාලයෙන් සහ හාත්පස කවුලු විවර වලින් පිරිසඳු වාතාශ්‍රය ශාලාවට ඇතුලු වේ. මෙම බණ මඩු වල සතර පේරුවේ දායක දායිකාවන්ට ඇතුලු වීමට දොරටු සතරක් තනවා ඇත. සතර වරම් දෙවියන් සතුටු කරවීම සහාද එම දොරටු සතරේ විවරය ප්‍රයෝජනවත් වෙයි. ධර්මශාලාවේ දිග පළළ එක සමාන නොවේ. ඇතැම් විට බැලූ බැල්මට එය එලෙස පෙණුනද වඩු රියන් දෙකකින් පමණ පළල වෙනස් කර තනා ඇත.

            ඇතුලු වන දොරටු සතර දිග හෝ පළල දිශාවන්හි හරි මැද ලක්ෂයේ තැබීම වාස්තු විද්‍යා විරෝධී වෙයි. එම නිසා අඩි එකහමාරකින් පමණ  දොරටුව මධ්‍ය ලක්ෂයෙන් මෑත්ව ඉඳි කරති. ධර්ම මණඩපයද මැද බ්‍රහ්ම පාදයේ ඉඳිකිරීමක් නැත.  නරක පාදවල දොරටු තැබීමෙන් විහාරාධිපති ස්වාමීන් වහන්සේලා ගේ ආයුෂ කෙටි වන අතර දායකකාරකාදීන් ට පවා ලෙඩ දුක් ඇති වන  ව සඳහන්ය. එවැනි දෝෂ එක පිට එක සිදු කළ අවස්ථාවන්හිදී විහාරස්ථානය තුල තිබෙන ශාසනික පරිසරය අතුරුදහන් වන අතර මහණ උපසම්පදා වූ ස්වාමීන් වහන්සේලා ද සිවුරු හැර යාමට පටන් ගනී. පන්සල් භුමියේ උසම ස්ථානයේ විහාර මන්දිර දැගැබ් බෝමලු ආදී පූජනීය ස්ථාන ඉඳිකරනු ලැබේ. විහාර භූමියට ඇතුලු වන ස්ථානයට නුදුරින් උතුරට හෝ නැගෙනහිට මුහුණලා බණමඩු නොහොත් ධර්මශාලා ඉදිකරවනු ලැබේ. සංඝාවාස ධර්මශාලා ආදී ගොඩනැගිලි වල පියසි සකස් කරන විට එක් එක් ගොඩනැගිලි වලට විරුද්ධ නොවන පරිද්දෙන් එය සිදු කළ යුතු බව පැරණි වාස්තු විද්‍යාඥයින් පවසති.

      පසුගිය යටත් විජිත දමයේ දී ඇතිවූ යුරොපීය බලපෑම් අපේ විහාරස්ථානවලටද රිංගා ඇත. ඕලන්ද හැඩයේ කුලුණු මෙන්ම යාඥා මධ්‍යස්ථාන වැනි ධර්මශාලා ද ඒ අතර වෙති. මාලක තුනක ආකාරය වෙනුවට බින්දමක් සහිත  අගුව ඇති කළ කළ අට්ටවාල සහිත ධර්මශාලා ද  සංඝාවාස ද දක්නට ලැබේ. ඉංග්‍රීසි යුගයේ ඉඳිවුණු ශ්‍රවණාගාර වැනි ධර්මශාලා කිසි ලෙසකින්වත් බෞදධ හැදියාව නොපෙන්වන බව කිව යුතුය. එය තුල ශබ්දය දොංකාර නගන අතර අලෝකය හා වාතාශ්‍රය නැත. ශ්‍රාවකයාගේ අවධානය බිඳ වැටේ. ශබ්ද විකාශන භාවිතා කළ යුතු අතර නිතර ශබ්ද දූෂණය සිදු වේ. ගමට ගැමියන්ට බරක්  නොවූ පැරණි ධර්ම ශාලා පන්සලෙන් ඉවත්ව යද්දී එම වාස්තු නිර්මාණය ප්‍රසිද්ධ සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවන් සඳහා උපයෝගී කර ගන්නට උත්සාහ කරන්නේ යුරෝපීය රටවල්ය. ඔවුහු ඉතා සැලකිල්ලෙන් ශ්‍රාවකයා හා කථිකයා අතර ඇති විද්‍යත්මක සම්බන්ධය සමබර කිරිමට ගොඩනැගිලි තැනීමට උත්සාහ දරති.

                 

පළාත් සභා පිළිබඳව ශ්‍රීලනිපයේ හා එජාපයේ ස්ථාවරය

                                                                                                                                                                   නූතනපළාත් සභා සංකල්පය තහවුරු කොට ව්‍යවස්ථා ගතකොට දැන් වසර විසිපහක් ගතව තිබේ. ඒ යුගයේ සිටම මෙම සංකල්පයට විරුද්ධව විවිධ මතවාද සාමාන්‍ය ජනතාව අතර සාකච්ඡාවට බඳුන් විය. නමුත් ඉන්දියාවේ බලපෑම මධ්‍යයේ මෙම ක්‍රමය ක්‍රියාත්මක කරලීමට පාලකයින්ට සිදු විය. මේ ක්‍රමය නිසා රටේ ඒකීය භාවයට තිබෙන තර්ජනය ඉස්මතු වන්නට පටන් ගත්තේ මෑතක සිටයි.  අධිකරණය මගින් දිවි නැගුම පණත පිළිබඳව ගත් තීන්දුව නිසා ද  උතුරේ පළාත් සභා චන්දයට කාලවකවානු තීරණය කරලීම නිසාද පළාත් සභාවේ සැබෑ ස්වරූපය ඉස්මතු වී ඇත.

         1957 වසරේ දී චෙල්වනායගම් මහතා සමග බණ්ඩාරනායක මහතා ද ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා සමග චෙල්වනායගම් මහතා ද අත්සන් කළ ගිවිසුමේ භාෂා ප්‍රතිපත්තිය මගින් මෙවැනිම ප්‍රශ්ණයක් මතු විය.එහිදී  රට සභා සහ දිස්ත්‍රික් සභා යෝජනා කළ අතර ඒ සමස්තය තුලින්ම ගම්‍ය වූයේ රටේ ඒකීය බාවයට එළඹෙන තර්ජනයයි.ජාතික වාදී බලවේග විසින් ඔසවා තබන ලද බණ්ඩාරනායක මහතා 1956 දී බලයට පත් වූයේ විශාල බලාපොරොත්තු රාශියක් රට ඉදිරියේ තබමිනි. අධිරාජ්‍යවාදීන් ගෙන් බැට කමින් නිදහස අර්ථවත් කර ගැනීමට නොහැකිව ලත වූ සිංහල ජනතාව බණ්ඩාරනායක මහතා ස්වකීය නායකයා බවට තෝරා ගත්තේ ය. පැය විසිහතරෙන් සිංහලය රාජ්‍ය භාෂාව බවට පත් කරලීමට පොරොන්දු වූ හෙතෙම එවැනි කාල සීමාවක් තුල එය නොකළ ද එසේ කරන්නට යම්කිසි අඩිතාලමක් ඇති කලේය. ඒ සමගම පෙඩරල් පක්ෂයේ විරෝධතා මධ්‍යයේ රට පුරා නොසන්සුන් තත්වයක් වර්ධනය විය. සත්‍යග්‍රහ ව්‍යාපාරය නිසා පෙඩරල් පක්ෂය සමග සාකච්ඡා වටයකට යාමට අග්‍රාමාත්‍ය වරයාට සිදු විය. එහිදී බණ්ඩාරනායක මහතා අවධාරණය කර කියා සිටියේ රාජ්‍ය භාෂා පණත අවලංගු කළ නොහැකි බවයි.  

                භාෂා ප්‍රශ්නය සම්බන්ධව පෙඩරල් පක්ෂයේ සථාවරය වූයේ සම තත්වයයි. ද්‍රවිඩ භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාවක් වශයෙන් පිළි ගැනීම හා උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් වල පරිපාලන කටයුතු ද්‍රවිඩ භාෂාවෙන් කිරීම ද ඔවුන් ගේ ප්‍රතිපත්ති අතර තිබුණි. මේ තත්වය තුල අගමැති බණ්ඩාරනායක සිය ස්ථාවරය වෙනස් කළේය. තමන්ව බලයට පත් කරන ලද සිංහල බලවේග අමතක කළ හෙතෙම පෙඩරල් පක්ෂයේ ඉල්ලීම් වලට එකඟ වූයේය. ද්‍රවිඩ භාෂාව ලංකාවේ සුලු ජාතිකයින්ගේ භාෂාවක් වශයෙන් පිළිගැනෙන නිර්දේශ යොජිත නීති වලට ඇතුලත් විය යුතු යයි ද රාජ්‍ය භාෂා පණතට හානියක් නොවන පරිදි උතුර හා නැගෙනහිර පළාත්වල පාලන භාෂාව ද්‍රවිඩ භාෂාව බවට පත් කිරීමේ නිර්දේශ අගමැති තුමා විසින් සඳහන් කරන ලද සිවු වැදෑරුම් ක්‍රමයට ඇතුලත් කළ යුතු යයිද උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් වල ද්‍රවිඩ භාෂාව කතා නොකරන සුලුජාතියක් සඳහා අවශ්‍ය නිර්දෙශ ඇති කළ යුතු යයිද ගිවිස ගන්නා ලදී.ඒ අනුව දෙපක්ෂයම ඒකාබද්ධ නිවේදනයක් නිකුත්කරන ලද අතර එහි අඩංගු දෑ මෙසේය.                                      

   * රට සභා ප්‍රදේශ උප ලේඛනයක් මගින් පනතෙන්ම විස්තර කිරීම                                                      

 * උතුරු පළාත එක රට සභා ප්‍රදේශයක් බවට පත් කරන අතර නැගෙනහිර පළාත රට සභා                         දෙකකට හෝ ඊට වැඩි ගණනකට බෙදීම.                                                                                         

 * පාර්ලිමේන්තුව විසින් බලතල පැවරීම හා එම බලතල පණතින් විග්‍රහ කිරීම.                                                * ජන පද යෝජනා ක්‍රම සම්බන්ධයෙන් රට සභාවලට හිමි බලතල අතරට තම බල ප්‍රදේශය තුල                   පිහිටි ඉඩම් පවරාදිය යුතු සුදුස්සන් තේරීමේ බලයත් එවැනි යෝජනා ක්‍රමයන්හි යෙදවිය යුතු                 නිළධාරීන් තේරීමේ බලයත් ඇතුලත් විය යුතු යයි ගිවිස ගත් අතර මේ සම්බන්ධයෙන්  ගල් ඔය මණ්ඩලයෙන් පාලනය වන ප්‍රදේශයේ තත්වය සැලකිල්ලට භාජනය කල යුතුය.  

                                 බණ්ඩාරනායක මහතා මෙහිදී  උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත් දෙමළ ජනතාවගේ වාසභූමි ප්‍රදේශ වශයෙන් පිළිගෙන ඇත. ඒ වෙනුවෙන් රාජ්‍ය භාෂා පණත සංශෝධනය කිරීම රට සභා ඇති කිරීම ආදිය සකස් විය. මේ එකඟතාවයන් නිසා සිංහල ජාතික බල වේග නොසන්සුන් වූ අතර ඒ අතර වාරයේ එයින් ප්‍රයෝජනය ගත විජාතික බලවේග විසින් බණ්ඩාරනායක මහතා ඝාතනය කරන ලදී. මේ දෙමළ ජාතිවාදය ජයග්‍රහණය කරලීමට අවශ්‍ය පදනම දමා ගත් පළමු අවස්ථාව වන්නේය. මෙම ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක නොවුණද රටේ ඒකීය භාවය වෙනස් කරලීමට එමගින් ලැබුණු බලය සුලු පටු වූයේ නැත.

                1965 වර්ෂය වන විටද මේ ප්‍රශ්ණය එකම තැන පල් වෙමින් තිබූ අතර ලංකාවේ කිසිම දේශපාලනඥයෙකුට සෘජුව තීරණයක් ගත නොහැකි තරම් විය. ඊලාම් වාදීන් ගේ අදහස් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් තහවුරු වූ අතර මහා මැතිවරණයේ දී ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා ට රජයක් පිහිටුවීමට තරම් ආසන සංඛ්‍යාවක්ද ලැබුණේ නැත. මේ නිසා ඔහුට චෙල්වනායගම් මහතා ගේ ආධාරය පැතීමට සිදු විය. මෙහිදී ඔවුන් වෙතින් කොන්දේසි කීපයක්ද ඉදිරිපත් වුණි. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා 1965 මාර්තු 24 දින ඇති කර ගත් ගිවිසුමයි. එය  මගින් කලින් තිබූ තත්වය තවත් තහවුරු කර ගන්නා ලදී. ඩඩ්ලි -චෙල්වනායගම් ගිවිසුමේ අඩංගු සමහරක් කරුණු මෙසේය.

·        උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වල පාලන හා වාර්තා කිරීමේ භාෂාව ද්‍රවිඩ භාෂාව කිරීම සදහා ද්‍රවිඩ භාෂා විශේෂ විධි විධාන පණත යටතේ පියවර ගනු ලැබේ. ද්‍රවිඩ භාෂාව කතා කරන ප්‍රද්ගලයෙකුට දිවයිනේ ඕනෑම ස්ථානයක් සිට ද්‍රවිඩ භාෂාවෙන් කටයුතු කිරීමේ අයිතිය හිමිවිය යුතුය.

·        ඉඩම් සංවර්ධන ආඥා පණත යටතේ ලංකාවේ පුරවැසියාට ඉඩම් පවරා දීමට හැකි වන ආකාරයට එම ආඥාපණත සංශෝධනය කරනු ලැබේ. ජනපද ක්‍රමය යටතේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත් වල ඉඩම් බෙදා දීම පහත සඳහන් ප්‍රමුඛත්වය අනුව සිදු කරනු ලැබේ.

·        1/.උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් වල ඉඩම් මුලින්ම දිස්ත්‍රික්කයේ ඉඩම් නැති පුද්ගලයින්ට දිය යුතුය.

·        2/දෙවනුව උතුර හා නැගෙනහිර දිස්ත්‍රික්කයන්හි පදිංචි ද්‍රවිඩ භාෂාව කතා කරන පුද්ගලයින්ට දිය යුතුය.

·        3/ තෙවනුව වෙනත් ස්ථානයන්හි පදිංචි ද්‍රවිඩ පුර වැසියන්ට විශේෂත්වයක් දක්වමින් ලංකාවේ වෙනත් පුර වැසියන්ට දිය හැකිය.

          මේ ගිවිසුම මගින් ඊලාම් වාදයට අවශ්‍ය බරපතල අවශ්‍යතා රාශියක් සපුරා ගෙන ඇත. මෙහිදී  ද්‍රවිඩ නායකයින් තමන්ගේ මතවාදය මග පිහිටා තම් ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කරනු ලැබ ඇති අතර සිංහල නායකයින් එම ඉල්ලීම හරිද වැරදි ද යයි සලකා නොබලා ඒවා පිළි ගෙන තිබේ. උතුරු හා නැගෙනහිර ප්‍රදේශ ඓතිහාසික දෙමල වාස භූමි යයි පිළි ගැනීම මින් එක් කරුණකි. එම මතය වැරදි සහගත යයි දෙමල ඉතිහාසඥයින් පවා පිළි ගෙන ඇත. එසේ තිබියදීත් එවැනි බෙදීමක් රට තුල වෙසෙසින්ම රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකව පිළි ගැනීම බරපතල කරුණකි. මේ නිසා රට බෙදීමේ දිශාවට රට තල්ලු කර ගෙන යාමේ ප්‍රවණතාවයන් ඇති වූයේ පළාත් සභා පිහිටුවන්නටද කලියෙන් බව අප තේරුම් ගත යුතුය. ඩඩ්ලි -චෙල්වනායගම් ගිවිසුම නිසා උතුරු පළාතේ රාජ්‍ය ආයතන මෙන්ම පුද්ගලික ආයතනයන්හිද ප්‍රධාන භාෂාව දෙමළ වන්නට වැඩි කලක් ගියේ නැත. ඒවායේ සවි කල නාම පුවරු වල ඇතැම් විට සිංහල තිබුණේම නැත. තිබුණද එය දෙවනියට සටහන් කර තැබීම පුරුද්දක් බවට පත් විය.

        මේ තත්වය දිගින් දිගටම වර්තමාන දේශපාලනයේ තීරණාත්මක සාධකයක් බවට පත්වන විට දෙමළ දේශපාලනඥයින්ට කේවල් කර ගැනීමට තිබූ අවස්ථාවද විශාල විය. අමිර්තලිංගම් සමග ජේ.ආර්. ජයවර්ධන මහතා ඇති කර ගත් ගිවිසුම මගින් ත්‍රෛයි භාෂා තත්වය වඩාත් තහවුරු විය. නමුත් ද්‍රවිඩ තරුණයන් මේ සූදුව පිලකුල්කළහ. ඔවුහු ආයුධ අතට ගෙන ලක් රජයට එරෙහිව සංවිධානය වූහ. ඉංග්‍රීසි අධිරාජ්‍ය වාදීන් විසින් අඩි රූල් තබා  කළ සීමා මායිම් උපයෝගී කොට ගෙන මේ කොටි කණ්ඩායම ඊලාම් දේශය මනෝමයව මැවූහ. මෙය ත්‍රස්තවාදයක් බවට පත් වී ලක් රජයට පමණක් නොව ඉන්දියාවටද හිසරදයක් වූ විට එය සහමුලින්ම විනාශ කරලීම අරමුණ කර ගත් ප්‍රති ත්‍රස්වාදයක් නිර්මාණය විය.

       ඉන්දියාවට කවදත් ඕනෑ වූයේ ලංකාව ස්වකීය ප්‍රාන්තයක් බවට පත් කර ගෑනීමටයි. ඒ සඳහා කොටි සංවිධානය යොදවා ගැනීමේ වැදගත්කම ඔවුහු මුල සිටම දුටුවහ. මේ තත්වයට නිවරදිව මුහුණ දීමට  ලක් රජයට නොහැකි වූයේ මත වාදීව ඔවුහු ද ඊලාම් වාදීන් වීමයයි සිතමි.ජාතික නිදහස දිනා ගැනීම උදෙසා  රටේ බහුතර ජන බලයකින් සමන්විත වූ ජාතික සංගමය කටයුතු කළ අතර පසුව එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඉන් බිහිවිය. සිංහල මහ සභාවේ ජාතික මතය සමග සිටි බණ්ඩාරනායක මහතා 1951 දී ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය බිහි කළේය. මේ පක්ෂ දෙක හුදෙක් දේශපාලන බලය උදෙසා සිංහලයන් වෙනුවෙන් පෙනී හිටියද පසුව අවස්ථාව ආ විට එය අත්හළ බව පෙනේ. 1951 සැප්ගැම්බර් මාසයේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ පළමුවැනි ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ දහවැනි පිටුවේ ජාතික භාෂා යනුවෙන් සඳහන් කොටසේ ඇතුලත්ව ඇත්තේ සිංහල හා දෙමළ භාෂා අප්‍රමාදව රජයේ භාෂා බවට පත්වීම අත්‍යවශය බවයි. ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයත් එක්සත් ජාතික පක්ෂයත් මෙලෙස ඊළාම් මත වලට ඉතිහාසය පුරාම එකඟව සිටියහ.  එසේ නොවුනා නම් පෙර සඳහන් කල ගිවිසුම් ඔවුන් අත්සන් කරන්නේ නැත.

            පසු කාලයේ දී තිම්පු සාකච්ඡා මෙන්ම නොර්වේ මැදිහත් වීමෙන් කරන ලද සාකච්ඡා වලදීද ප්‍රබලව ඉස්මතු වූයේ ඊලාම් වාදීන් ගේ අවශ්‍යතාවයයි. වත්මන් රජයද එය හිස්මුදුනින්ම පිළි ගත් බව ඔවුන්ගේ මුල්කාලීන ප්‍රකාශ වලින් පැහැදිලි වේ. එකීය රාජ්‍ය සඳහා ඔවුන් එකඟ වූයේ වර්ධනය වී ඇති කොටි ත්‍රස්තවාදය මර්ධනය කරලීමට පමණි. යුද්ධය අවසාන වූ පසු  ඒකීය සංකල්පය මත සියල්ල නිවරදි විය යුතුව තිබුණි. වර්තමානය වන විට සිංහල දෙමල හා ඉංග්‍රීසි භාෂා ත්‍රීත්වයම රාජ්‍ය භාෂා ගණයේ ලා සැලකේ. එසේ වන විට රටේ ප්‍රමුඛතම භාෂාව සෑම නාම පුවරුවකම ප්‍රථමයෙන්ම සඳහන් විය යුතුය. නමුත් එය එසේ වන්නේ නැත. උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් වල සිංහලය දෙවනි තැනට වැටේ. පළාත් සභා සංකල්පය ශක්තිමත් වන විට එම පැරණි තත්වයට නව පණක් ලැබී තිබේ.මේ  නිසා පසු ගිය කාලයේ දී සිදුව ඇත්තේ දෙමළ ජාති වාදයේ ජයග්‍රහණයක් පමණකි. පුරාණ රජ දරුවන් කළ පරිදි සිංහල ජාතිය හා බුදු සසුන ඔසවා නිසි තැන තැබීමක් මෙහිදී සිදුව නැත. දහතුන් වන ව්‍යවස්ථා ව අහෝසි කිරීමට රජය තුළම සිටින ජාතික බලවේගයන්  යම් උත්සාහයක් දරන මේ අවස්ථාවේ දී මේ යථාර්ථය තේරුම් ගැනීම බෙහෙවින්ම වටනේය. දහතුන් වන ව්‍යවස්ථාවේ අහිතකර වගන්ති පහ ඉවත් කිරීමද පළාත් සභා අහෝසි කිරීමද යන අරමුණු වලටත් ඉදිරියෙන් මේ රටේ ශිෂ්ඨාචාරය ගොඩනැන්වූ සිංහල ජාතියේ අභිලාශයන් ඉටුකර ගැනීමේ අභියෝගය තිබෙන බව පැහැදිළිව වටහා ගත යුතුය.