පාරම්පරික දැනුම හුවමාරු වූ භාෂා ව්‍යවහාරය

                                     

                    වර්තමාන දැනුම නූතන්තවය තුළ ඉතා වේගයෙන්  වෙනස් වෙයි.ඉංජිනේරු විද්‍යාවේ සිට ක්ෂුද්‍ර ජීව විද්‍යාව දක්වා වෙනස් වන මෙම දැනුම තොරතුරු තාක්ෂණය මගින්ද විද්‍යාත්මක පත්‍රිකා මගින්ද ව්‍යාප්ත වෙයි.මෙම දැනුම බෙදා හදා ගන්නා විද්‍යාත්මක ක්‍රමවේදයක් විද්‍යාඥයන් විසින් භාවිතා කරති.ගෝලීයකරණය හමුවේ මෙම ක්‍රම

වේදයන් ඉදිරිපත් කරන රටාව එක හා සමානව තිබෙන බව පෙනේ.මෙම විද්වත් භාෂාව මගින් ඉදිරිපත් නොකළ දැනුම් පත්‍රිකා ප්‍රතික්ෂේප වන්නේ යටකී විද්‍යාත්මක සම්ප්‍රදාය උසස් සමාජයේ මුල් බැස ගෙන ඇති බැවිනි.

     අපගේ පැරණි සමාජය තුළ ද දැනුම මැනවින් හුවමාරු විය. එදිනෙදා වැඩ මෙන්ම රජ්‍ය මැදිහත් මහා සංවර්ධන වැඩ උදෙසාද එම දැනුම ලේඛනගතව හුවමාරු වී ඇත. මේවා පුස්කොළ ග්‍රන්ථයන්හි බෙහෙවින්ම අඩංගු වි තීබී ඇත.වාරි කර්මාන්තය ලෝහ කර්මාන්තය පේෂ කර්මන්තය ගොවිතැන ආහාර තාක්ෂණය ගැන සාකච්ඡා කරන ඇතැම් ලේඛන පසුකාලීනව විනාශ වුවත් එම මුල් ලේඛන වලින් ගත් පාඨ යොදා ලියූ ග්‍රන්ථ මධ්‍යකාලීනව අපට දක්නට හැකි වෙයි.විශේෂයෙන්ම සද්ධර්ම රත්නාවලිය සද්ධර්මාලංකාරය පූජාවලිය වැනි ග්‍රන්ථ පරිශීලනය කරන කල්හි  දෛනික ජීවිතයෙහි විශේෂයෙන් ම ගොවිතැනෙහි යෙදී සිටි සාමාන්‍ය ජනතාව සතු ව තිබූ එම දැනුම පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට ව්‍යවහාර කරගත් ආකාරය පැහැදිලි කර ගත හැකිය.

        ගඩලාදෙණිය විහාරයේ වැඩ සිටි ධර්මකීර්ති සංඝ රාජයාණන් වහන්සේ විසින් දෙවනි වීරබාහු රාජ සමයේ රචනා කරන ලද සද්ධර්මාලංකාරය කතා වස්තු වල ඇතැම් තැන් වල මෙම දැනුම මෙන්ම චාරිත්‍ර වාරිත්‍රයන් ගැනද සඳහන්ය.හේන් ගොවිතැන් කරන සමයක්හි පැල් රකින්නවුන් කරනා කියනා දේ මෙසේ එහි සඳහන් කර තිබුණි.

      එකලැ ඒ සිටාණෝ බොහෝ ඇල් කෙත් වපුරුවා ගොයම් පීදී පැසෙන අවස්ථාවෙහි ඒ තමන්ගේ දාසි කුමාරිකාවන් කැඳවාගෙන ගොයම් රක්නට යැවූහ. එකලැ ඒ කුමාරිකාවෝ කෙතට ගොස් කුරුළු කොබෝ ආදී වූ සතා සතුන් බැණ ඇලිකෙත් අසැ දඩ පැලෙකැ උන්නාහු කරල ගණනක් කඩා ගෙන ගිනි දල්වා පන්සීයක් විළඳ බැඳ තබා විලට ගොස් මුව සුද්ද කොට නෙළුම්මලක් දැක කඩාගෙන නැවත අවුත් දඩ පැලැට නැගී ගී කිය කියා උන්හ.(පද්මාවතී කතා වස්තුව -සද්ධර්මාලංකාරය)

        දෙවන පරාක්‍රමබාහු අවදියේදී ලියැවුණු සද්ධර්ම රත්නාවලිය තුළද අපූරු භාෂා ශෛලියක් ඇත.බණ මඩුවේ රැස්ව බණ අසන උවසු උවැසියන්ට බණකතා දෙසන මේ විලාශය ලගන්නා සුළුය.එහෙත් ඇතැම් විට විදග්ධය. මේ වාග් විලාශය තුළ දැනුමද අඩංගු වෙයි. චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර මෙන්ම සාර්ධර්මයන්ද අඩංගු වෙයි.පඤ්ච වගගදායක වස්තුවේ සඳහන් භාෂා විලාශය බලන්න.

     ඒ බමුණෝ ගොයම් කොට ජීවත් වන කෙණෙක. ඌතුමූ ගොයම් දීමා දී පෙරාතු අගහස් බතක් දෙති. කොළ කළ විටි වූ කල අගහස් බතක් දෙති. කොළ මිරිකා හී රැස් කළ කලත් අගහස් බතක් දෙති. බත් පිසලා තලියේ නොලන් තෙක් අගහස් බතක් දෙති. තළියේ ලාලු කළ කන්ට පෙරාතු අගහස් බතක් දෙති. මෙලෙසින් කෙත අක්බතය. කළ විටි අක්බතය. වී අක්බතය. සැළි අක්බතය. තලි අක්බතය. යි පස් අගකින් දන් දෙති. බත් කන වේලාව පැමිණි කෙනෙකුන්ටටත් නොදී අනුභව නොකරති. එහෙයින් පඤ්චගගදායක යයි නම් තබා ගති.

    අපේ ආහාර සංස්කෘතියේ තිබෙන බත් වර්ග රාශියම මතක් වන්නේ මේ වගන්ති දකින කල්හිය..ඒ ආහාර විද්‍යාව පිළිබව මෙන්ම එයට බැඳුණු සිංහල සාරධර්මයන්ද උලුප්පන්නකි.සද්ධර්ම රත්නාවලියේ එන අනෙක් කතා වස්තු අතර මෙණ්ඩක මහ සිටාණන් ගේ වස්තුව ඉතා ප්‍රබල වෙයි.පෙර රජරට ගැමියා මෙන්ම සිටුවරයාද මුහුණ දුන් නියංසාය සහ අරපිරිමැස්ම ගැන් ඉන් කදිම පාඩමක් කියාදෙයි.

        සාය නොසලකා උන් පස් නෙකු මේ සිටු ගෙයි විසූහ. මේ පස් දෙන බිම වල තබූ වීත් නිමි කල්හි මස් දවස් ගණනක් නොව සාය තුන් අවුරුද්දම සිටි හෙයින් භික්ති වල වී මුසු මැටිත් සාරා වගුරුවා ගෙන මැටි තෙමා වී වෙන් කොට ගෙන ඉනුත් යැපෙති. සිටාණන් ගේ ඇඹේණියෝද සායත් බලවත්ව මැටියෙහි තිබූ වීත්  නිමා හෙයින් භික්ති කැබෙල්ලක තිබූ මැටි සුඟ සාරා වගුරුවා ගෙන තෙමා පියා ගරා පෙරා වී දෙනැළියක් දුකසේ ලදින් එසේම හෙයින් හැර පියා සාල් නැළියක් ලදින් සෑය සමයේ සොරුන් බොහෝ සේ රැක තබනු නිසා කළයක ලා පස් නොවදනා ලෙසට වසාලා එළියේ තිබූවෝත් සොරුන් කළයේ නොනවත්නා හෙයින් බිම වලක් සාරාලා පස් වසා තබා ලූහ.  අපේ පැරණියන් බීජ කල් තබා ගත්තේ මැටි භිත්තියේ ගසා ලමිනි.වලවල් සාරා එහි තුළ තැන්පත් කරලීමෙනි.සිටු ඇඹණියෝ වී දෙනැළියක් ගත්තේ එයිනි.බීජ කල් තබාගන්නා පාරම්පරික දැනුමක් මෙයින් ඉස්මතු වෙයි. තවද යම් සේ වැස්සෙන් පෙරවරු වපුරන්නාවූ හැල්වී ආදී වූත් පස්වරු වපුරන්නාවූ උඳු මුං ආදී වූත් බිජුවට ඇස් පවාද.යන්වෙන් දැක්වෙන සද්ධර්ම රත්නාවලි පෘඨය බලන්න.කල්යල් බලා කරන ගොවිතැන එහි ඉස්මතු වෙයි.

     අපේ සාහිත්‍ය ග්‍රන්ථ අතර පූජාවලිය බොහෝ ජනප්‍රියය.දෙවනි පැරකුම් සමයේ රචිත යයි සලකන මෙම ග්‍රන්ථයේ මිහිඳු හිමියන් ලංකාවට වැඩම වූ පසු මිහින්තලයේ දී රජ්ජුරුවන් ගෙන් අඹ පැණයක් ඇසූහ.ඒ විත්තිය රචනා කර ඇත්තේද අපූරුවටයි.

        රජ්ජුරුවෝ මීට කෙසේ වැඩිසේක්දැයි විචාලහ. මහරජ දියෙනුත් ගොඩිනුත් නොආම්හ. වදාරා අකාශයෙන් වැඩිසේක් වනැයි රජ්ජුරුවන් සිතූ කළ රජ්ජුරුවන්ගේ නුවණ ප්‍රශ්ණයකින් පරීක්ෂා කෙරෙමි යි සිතා එතෙන සිටි මී අඹ ගස බලා මහරජ මේ කිනම් ගසෙක් දැයි වදාළ සේක. රජ්ජුරුවෝ අඹ ගසයි කීහ. මහරජ මේ හැර තවත් අඹ ගස් ඇද්දැයි විචාල සේක. රජ්ජුරුවෝ බෙහෙව ස්වාමීනී යි කීහ. එයින් පිටත් ගස් ඇද්දැයි විචාල සේක. අඹයෙන් පිටත් සෙසු ගස් පමණ නැත. ස්වාමීනී කීහ. සෙසු අඹගසුත් නොඅඹගසුත් හැර පිටත් ගස් කවරේදැයි විචාල සේක. මේ අඹ ගස එයින් පිටත් වේද ස්වාමීනී යි කීහ. සැබැවින්ම රජ්ජුරුවන් ගේ ගණිත දැනුම මෙන්ම බුද්ධියද මේ පැණයෙන් විචාරා ඇත. පූජාවලියේ භාෂාවද පරිහරණය කර ඇත්තේ පඨකයාට මේ ගණිත පැණයෙන් දැනුම මෙන්ම ප්‍රඥාවද පහළ වන සේය.

     උපසම්පදා ලත් භික්ෂුවක් විසින් පිළිපැදිය යුතු ශික්ෂා පද විග්‍රහ කිරීමට පාළියෙන් රචිත ශික්ෂා ග්‍රන්ථයන්ට අටුවා වශයෙන් ලියැවුණු සමන්තපාසාදිකාව ඇසුරෙන්  සැකසුනු පැරණි සිඛ වළඳ හා සිඛ වළද විනිස දහවන සියවසේ දී පමණ භාවිත වූ සිංහල භාෂාවෙන් රචනා කරන ලද්දකි. එහි තැන් තැන් වල තිබෙන විස්තර කිරීම් වලදී අප දකින්නේ එකල තිබූ පාරම්පරික දැනුම් ව්‍යවහාරයයි.එහි බහා ඇති මේ වගන්ති තුන් සිවුරු පිළියෙල කිරීම අරභයා ලියන ලද්ද්දකි. සිංහල මිණුම් ක්‍රම එහි මොනවට දක්වා ඇත. මෙ තුන් සිවුරු ඉටන සෙයි. මෙහි පමණ නම් සඟල උතුරු සඟටද යටත් පිරිසෙයින් දිග පස් රියන් පුළුල මිටි තුන් රියන් උඩත් පිරිසෙයින් බුදුන් සිවුරට උනුවැ වටී. අතුරු වසා සිවුරුට දිග මිටි පස් රියන් පුළුල දෙරියන් වියත් දෙරියනුදු වටී.වඩුරියනින් රියන් දිග පුළුලයෙන් වියත් කඩ පත්ති පෙරහන් ආදී  පිරිකර සොළ නමින් ඉටියැ යුතු.

       සිඛ වළඳ විනිසෙහි මහා පොළව ගැන  විස්තර සඳහන් වන්නේ මෙසේය. මෙහි පොළෝ නම් තුන් වැදෑරුම් වෙ.හේ කෙසෙනි යත් සුදු පස් සුදු මැටි පොළොව මද වැලි හකුරු පහණ කළ සකලා කැබිලිති ඇති බොහො පස් ඇති මැටි රැස් පස් රැසියෙහි එක දවසක් වැසි වට  සාරමස් ඉකුත් පොළොව යන මෙ තුන් ඇවැත් වන අයප පොළොවි. තුන් කොටසින් දෙ කොටසක් වැලි ආදි වී නම් එක් කොටසෙක් පස් වී නම් එව් මැටි වී නම් එව් මෙ ඇවැත් නොවන කැප පොළොවි.කී අයප දාගිය කැප පොළෝ වෙ.මෙ කණයි! මෙ මුල කණයි!එව් මෙ තැන වළක් ළිඳක් පොකුණක් වැවක් කණ!

      පරිභෝග කිරීම් දුකුළා වන්නේ මෙසේය. යාපා මැටිපා තබා සෙසු දඬු දළ ලොහොමුවාදී පා පරිභොග කළ දුකුළා වෙ. මැටි තඹ යමුවා තළු තබා සෙසු පරිභොග කළ දුකුළා වෙ. කදා පිළිවහණ කස් ලොහො මුවා තැටි ආදීබදුන් පුඟුල් සතු වුව නොවටී.එකළ වියත් වහරත් ජන වහරත් එකට සමාන්තරව යන බව පෙනෙන්නේ එකල ලියැවුණු සෙල් ලිපි බසද මෙලෙස ලියා තිබෙන බැවින්ය.

        පැරණි වඩුවෙකු ගේ අත් පොතක තිබූ පාරම්පරික දැනුම නම් මහ පොළොව පරීක්ෂා කරන විදියයි. ඉරි දෙවියන්ට ගඳ දුම් මල් පූජා කොට සිව් ගෙට ගුලෙක සොලොසා ගුලෙක පස් නගා කා බලා කියත් දුම්වා නම් දුගී වෙත් පිලිවා වා නම් කොකුන් වෙ.ඇඹුල් නම් ගිලන් වෙ.හිඹූරුවා නම් ගෙට ලො දෙත් සුවඳවා නම් තනතුරු ලැබේ. දෙපස් මුසු කිවුල් රස වී නම් ගව දරුවන් ලැබේ. දුඹුරුවා නම් මහතුන් විසින් වැඩ වෙ. ලුණු රස වෙ නම් අර්ථ විනාශ වෙ.

         මයුරපාද පිරුවන් පතිව සිටි බුද්ධ පුත්‍ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ විසින් දඹදෙණි යුගයේදී රචනා කළ යෝගාර්ණවය නම් ග්‍රන්ථයේ උණ රෝග වලට කියූ බෙහෙත් අතර මෙවැනි වට්ටෝරු හමු වෙයි. සියළු හුනට වම් හැපළ ඇල් කසඹිලිය දැමිතිරිය රසකිඳ සියඹලා කකාරා කායම් දෙනු. මේ පඤ්චාමෘත නමි. ලහුණම උදාසන ම හෙලකිරි දෙව එම හුන මණ්ඩලයක්ම වලඳනු. ලහුණට ඉඹුල් මුල් පැන් ගෙන උක්පැණි සමසේ හෙව. සත් උදාසනක් වළඳුනු. ලහුණටම ලා පුසුලක් ගෙන ඇස්ස කපා මදය සාරා සීනටි සාල් පමණක් ගෙන ගරා පුහුල ඇතුලේ ලා පින්නේ දී පුසුල් බතුත් හුයා පැසුණු කල ගෙණ රෑ සිහිල් බා තබා උදයකට පමණ දියෙහි සිට මිදියෙන් පුසුලුත් බතුත් වළඳුනු.මෙසේම තුන් දවසක් කරනු. එහි කුමාර චිකිත්සා කියන තැන කිරි දෙන ස්ත්‍රියගේ සවභාවය දක්වා ඇත්තේ මෙසේය.

    වාත දූෂිත ස්ත්‍රියගේ කිරි කසට රසයි. පැනෙහි ඔත් කළ ඉපිලේ. පිත්ත දූසිත ස්ත්‍රියගේ කිරි කුළු රසයැ.දියෙහි ඔත් කළ කසාවන් රාජි වෙයි. කඵ ධූසිත ස්ත්‍රියගේ කිරි බොල් වෙයි. බෙල සුල දියෙහිඔත් කල ගැලේ. ආරොග්‍ය ස්ත්‍රියගේ කිරි දියෙහි ඔත් කල පාණ්ඩුවර්ණ වේ. කොසොඹ කසායෙහි ගිතෙල් ලා වගපුල් සුනු ලා පොසෙම් නංවා කිරි මවගේ දෙම සුද්ධිය කොට මුං රසයෙන් ජාංගල වර්ගයෙහි මස් රසයෙන් වෙල් හැල් සාලේ බත් කවනු.

         සම්භාව්‍ය ග්‍රන්ථ ඇරුණ කොට පාරම්පරික දැනුම ලේඛන ගත කරන ලද අනෙක් භාෂා ව්‍යවහාරය නම් ජන කවියයි.බොහෝ පාරම්පරික ශිල්පීන් තමන් ගේ දැනුම කඩපාඩමින් තබා ගත්තේ ජන කවි අරෙන් ඒවා රචනා කොට මතක තබා ගැනීමෙනි.ඇතැම් සංස්කෘත ශිල්ප ග්‍රන්ථ සිංහලට හරවා කවියෙන්ද ප්‍රබන්ධ කරන ලදහ.සිංහල මයිමතය ඉන් එකකි.

වහළ ගැසීම ගැන පාරම්පරිකව පැවතෙන ජන කවියක් මෙසේය.

දිගට තළහඳ පුළුල ගනිමින් දෙකට බෙදමින්                සොඳින්නේ

දෙකෙන් පංගුව සිව් පොටට මැන එකක් හැර තුන් කොටස ගන්නේ

කොණක තළහඳ කොනක යටලිය රැගෙන පිදුරට හැඩ    තබන්නේ

තුනෙන් පංගුව සමව ගනිමින් උළු වහළ හැඩ නිම             කරන්නේ

බිම සිටන් උඩ යටලියට මැන අටට පත් බිඳ පුළුල             ගන්නේ

ඇතුල තිබු හයහමාරත් ගෙන තුනට පත් බිද පුළුල             ගන්නේ

ඉතුරු උන එකහමාරත් ගෙන නව පොටට දැන පත්        බිඳින්නේ

සතර එළිපත පස උඩලිපත දැනගෙනයි උළුවහු               විදින්නේ

මහනුවර රජ ගෙදර සූප ශාස්ත්‍ර නම් පොතක් අවසාන සිංහල රජු වූ ශ්‍රී වික්‍රම කාලයේ භාවිතා විය. එහි පාරම්පරික දැනුම අඩංගු වූයේ ජන කවියෙනි.

බටු ඇට අළ තෙනින් ගෙන මස් පුරවනුවේ -දුනක් පතලයක මේවා යෙදූවේ

මිරිස් ඉස ඉස ඊ පිට පල හැවූ වේ - මෙය බටු පිරුම් මැලවුම්           නමුදු වේ

මේ ලෙස බලන කල්හි අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට මෙන්ම දැනුම සංග්‍රහ කිරීමට තිබූ රමණීයම භාෂාව සිංහලයද කියා සිතේ. එහි ව්‍යවහාරය විවිධය.ඉංගිරිසිය මෙන් එකම අච්චුවේ කෘතිම භාෂා රටාවකට අප අද පුරුදු කරවා ඇත්තේ ලංකා විශ්ව විද්‍යාල වලිනි. වෙසෙසින්ම විද්‍යා පීඨ වලිනි.ඉතින් අපේ දැනුම අපට ගන්ට මෙන්ම ලොවට දෙන්ටත් අපටම වූ රටාවක් නිපදවා ගන්නට සිතා බැලීම නරක නැත.

දළදා මාළිගාව ජාතික උරුමයෙන් හැලේ පාසල් පෙළ පොත් විකෘතිය දිගටම

                                     

               දරුවන්ගේ මෙන්ම අනාගත වැඩිහිටියන් ගේ ද ජීවනාලිය ලෙසට සැලකෙන අධ්‍යාපනය හෙවත් ඉගෙනුම අනාගත සංවර්ධනය මෙන්ම රටේ ස්වාධීනත්වය ශක්තිමත් කරන අත්තිවාරමක් ලෙසට සැලකේ.අධ්‍යාපනය මගින් වැරදි පණිවුඩයක් සංනිවේදනය කළහොත් එහි ප්‍රතිඵල භයානක විය හැකිය.  මෙරට ජාතික අධ්‍යාපනය පිළිබඳ පෙළ පොත් සූදානම් කරන ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය වැඩ කරන්නේ සැබෑ අධ්‍යාපන  අරමුණින් ද දේශපාලන අරමුණින්ද යන්න පැහැදිලි නැත.2015 වර්ෂයේ සිට නිකුත් කරන ලද ඇතැම් පාසල් පෙළ පොත් විමර්ශනය කොට බලන කල්හි මේ බැව් පැහැදිලි වේ.

         ජාතික අධ්‍යාපන ආයතන විසින් නිකුත් කරන ලද හත වසර භූගෝල විද්‍යාව පෙළ පොත රැගෙන බලමු. භූගෝල විද්‍යාවට කිසිසේතම අදාල නැති පරිඡේදයක් එහි අඩංගු කර තිබේ. එය නම් කර තිබෙන්නේ සාමාජීය අනන්‍යතාවය යනුවෙනි.  සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් බර්ගර් අතුළු ජන වර්ග රාශියක් දිවි ගෙවන බහු වාර්ගික සමාජයක් වශයෙන් ශ්‍රී ලංකාව එහිදී හඳුන්වා දී ඇත. සිංහල ජාතිය ජන වර්ගයක් ලෙසට හඳුන්වන ලද්දේ කුමන නිර්ණායක පදනම් කරගෙන දැයි පැහැදිලි නැත.  ගෝත්‍රයක් හෝ යම් ජන රංචුවක් හෝ අනන්‍ය වූ භූමියක දිවි ගෙවන එකම භාෂාත්මක ලක්ෂණ වලින් හෙබි පිරිසක් ජන වර්ගයක් ලෙසට හැඳින්විය හැකි වේ.ලංකාවේ වැදි ජනතාව එලෙසය. මුස්ලිම් හෝ දෙමළ ජන කණ්ඩායම් එලෙස හැඳින්වීම කළ හැක්කේ කෙලෙසකද. ඊට හේතුව ඔවුහු මෑත කාලයේදී විශෙෂයෙන්ම දහඅට වන සියවසේ සිට ලංකාවට ගෙනවුත් පදිංචි කරන ලද්දවුන් බැවිනි.විශේෂයෙන්ම උඩරට වතුකරයේ දෙමළ ප්‍රජාව පැහැදිලිව වතු වගාවට ගෙනවුත් පදිංචි කරවන ලද කුලී කරුවන්ය. ඔවුහු ලංකාවට අනන්‍ය වූ වර්ගයක් නොවේ. නමුත් සිංහලයන් වසර දෙදහස් පන්සීයයක පමණක් නොව එයටත් වඩා දුරාතීතයක සිට ලංකාවේ ජීවත් වන සංස්කෘතිය මගින් භාෂාව මගින් භූමිය මගින් ජාතිකත්වයක් සළකුණු කළ පිරිසකි. මේ පිරිසට ලෝකයේ විවිධ ජන කණ්ඩායම් වරින් වර එකතු පහදු වී තිබේ. එම නිසා විවිධ සංස්කාතික ලක්ෂණයන් ඇති වෙමින් ජාතියක් වශයෙන් ඉදිරියට පැමිණ විත් තිබේ. දහඅට වන සියවසේ සිට ලංකාවට ගෙනවුත් පදිංචි කරවන ලද මලබාර් දෙමළ වෙල්ලාර් සහ මරක්කලයන් පිරිසට යටකී පරිදි සිංහල ජාතියට එකතු වීමට ප්‍රධාන බාධාවක්  තිබුණි. එය නම් ලන්දේසීන් ගේ සහ ඉංග්‍රීසීන් ගේ බෙදා පාලනය කරලීමේ ප්‍රතිපත්තියයි. අද දක්වාම ඔවුහු ජන කණ්ඩායම් වශයෙන් ජාතියෙන් පරබාහිරව පිළිකාවක් වන පරිදි වර්ධනය වන්නේ එනිසාය.එම නිසා ලංකාව බහුවාර්ගික කලාපයක් ලෙසට හැඳින්වීම වැරදිය.සමාජීය අනන්‍යතාවය යනු පැහැදිලිවම සිංහල ජන සමාජයේ අනන්‍යතාවයයි.මෙයට සාපේක්ෂකව භූගෝලීය අනන්‍යතාවය පැහැදිලි කර දිය හැකිය.

    මෙම භූගෝල විද්‍යා පොතේ ඉහතකී පිටුවට පසු පිටුවේ   මානව නිර්මිතයන් ලෙස ස්ථානගතවූ ජාතික උරුම ලැයිස්තුවක් දක්වා තිබේ. එහි සඳහන් නම් අතර ශ්‍රී මහා බෝධිය මඩු පල්ලිය කතරගම පූජා භූමිය මුස්ලිම් දේවස්ථාන සහ නල්ලූර් කෝවිල යනුවෙන් දක්වා තිබේ එවිට ලංකාවේ ප්‍රධාන ජාතික උරුමයක් ලෙසට සැලකෙන දළදා මාළිගාව මෙන්ම දන්ත ධාතූන් වහන්සේ එතනින් ඉවත් කර තිබේ.රුවන්වැලි සෑය අභයගිරිය ජේතවනය මෙන්ම මිහින්තලයද එතැන නැත.එහෙත් එහි තව පිටුවක ලෝක උරුම ලැයිස්තුවට මහනුවර නගරය  ඇතුලත් කර ඇත. සැබවින්ම ජාතික උරුම ලැයිස්තුවෙන් දළදා මාළිගාව තිබෙන මහනුවර නගරය ඉවත් කර ලෝක උරුම ලැයිස්තුවට ඇතුලත් කරන ලද්දේ කුමන අරමුණකින්ද යන්න සලකා බැලිය යුතුය.මඩු පල්ලිය ජාතික උරුමයක් ලෙසට සලකා ලන ලද්දේ කුමන පදනමකින්ද යන්න පෙළ පොත් සම්පාදකයන් පැහැදිලි කරදිය යුතුය.ලන්දේසීන් ගේ තාඩන පීඩන වලට ලක්ව මන්නාරමේ අනාථ වූ කතෝලිකයන් කන්ද උඩරට සිංහල රජුගේ කරුණාව ලැබ මඩුවල්ලිය රටේ(කඩයිම් පොත) මඩිගෙයක් පැවතුණු ස්ථානයක පදිංචි කරවන ලද්දේ ය.ඉන්පසු එහි පැලපදියම් වූ කතෝලික ජනතාව වර්තමාන මඩු පල්ලිය තනවන ලද්දේ 1876 දී පමණය. අද එය එම බැතිමතුන්ගේ වන්දනාමානයට පත් ජනප්‍රිය ස්ථානයක් වුවද කිසිසේත්ම ජාතික උරුමයක් නොවේ.මෙම ලැයිස්තුවෙන් ජාතික උරුමයක් ලෙසට නම් කළ හැක්කේ නල්ලූර් දේවාලය පමණකි. එයද සපුමල් කුමරු ගේ මෙහෙවීමෙන් තනවන ලද්දකි.කපුටු කූඩු මෙන් තැන තැන තනවන ලද මුස්ලිම් දේවස්ථාන කිසිවකට දුරාතීයක් නැත.කතරගම දේවාලය ජාතික උරුමයකට වඩා සංස්කෘතික උරුමයකි.

      භූගෝල විද්‍යාව යනු භූමිය කළමනාකරණය සඳහා අතීතයේ සිට භාවිත කළ ශාස්ත්‍රයයි.ලංකාවේ භූගෝලීය ශාස්ත්‍ර විෂයය සිංහල සංස්කෘතිය හා බැඳී පවතී. වසර දෙදහස් පන්සීයක ඉතිහාසයේ පටන් භූමියෙන් මනා ලෙසට වැඩ ගැන්ම උදෙසා සිංහලයන් කටුයුතු කළ ආකාරය විශිෂ්ටය. විශේෂයෙන්ම වාරිකර්මාන්ත විෂයෙහි ඔවුන් දැක්වූ සමත්කම් ලෝකයේ වෙනත් ජාතීන් සතුව නැත.සිතියම් අධ්‍යයනයක් පිණිස අපගේ පැරණි මුතුන් මිත්තන් කටයුතු කරන ලද්දේ මීට වසර හය දහසකට පමණ පෙර සිට බව  මහාචාර්ය රාජ් සෝමදේව මහතා විසින් කළ කැණීම් වලින් මෑතකදී අනාවරණය කර ගෙන ඇත.ඒවායේ අඛන්ඩ විකාශනයේ වර්තමාන ශේෂ මහනුවර රජධානි සමයේ භාවිතා කළ පැරණි සිංහල සිතියම් වලින්  දැක්වෙන ආකාරය පෝල් ඊ. පීරිස් මහතා සිය සිංහල සමාජ සංවිධානය ග්‍රන්ථයේ දක්වා තිබේ. එසේ හෙයින් භූගෝල විද්‍යා විෂයය සිංහල සංස්කෘතියට සාපේක්ෂකව විග්‍රහ කළ යුතු බව අවිවාදිතය. මෙසේ තිබියදී ජාතික අනන්‍යතාවය යනුවෙන් හඳුන්වන පෙළ පොත් සම්පාදකයන් ගේ බහුබූතය කුමක්ද. එයින් බලාපොරොත්ත වන්නේ කුමක්ද

     අප දන්නා පරිදි දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණ දෙමළ කොටි සංවිධානය දෙමළ ජාතික සංවිධානය වැනි ජාතිවාදී දෙමළ කණ්ඩායම් පසුගිය තිස්වසරකට අධික කාලයක් සිට වෑයම් කරන ලද්දේ ශ්‍රී ලංකා භූමිය බෙදා වෙන් කර වෙනම රාජ්‍යයක් බිහිකරලීමටයි. කොටි සංවිධානයට ආධාර උපකාර කළ ඉන්දියාවද ඇමරිකාවද නෝර්වේ බ්‍රිතාන්‍ය ආදී රාජ්‍යයන් දිගින් දිගටම මෙම බෙදීම තහවුරු කරලීමට ධෛර්ය දුන්හ. එයින් ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන කලාපීය දේශපාලන අභිප්‍රායන්ද පරදවා 2009 වසරේ මේ දෙමළ ජාතිවාදී කණ්ඩායම් වල සන්නද්ධ අංශ පරදවා ශ්‍රී ලංකා ත්‍රිවිධ හමුදාව රටේ ඒකීය බව ආරක්ෂා කරගත්හ. ඒකීය රාජ්‍යයක් තුළ රටේ භූගෝලීය අනනන්‍යතාවය ආරක්ෂා කර ගැනීම ඔවුන්ගේ වගකීම විය. තරුණ ජීවිත 25000 කට අධික සංඛ්‍යාවක් ආබාධිත බවට පත් වූයේ ඒ අරමුණ ඉටු කර ගැනීමටියි.

         දැන් මේ රටේ බහුතර සිංහලයන් ගේ බදු මුදලින් යැපෙන ජාතිකයයි කියා ගන්නා ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය ඉහතකී දෙමළ  හෝ අන්තවාදී මුස්ලිම් වුවමනාවන් ඉටු කරලීම උදෙසා  භූගෝල විද්‍යා පෙළ පොතක් මගින් කියාපාන්නට උත්සාහ දරනුයේ ලංකාව බහුවාර්ගිකයන් ගේ දිවයිනක් වශයෙනි.  භූගෝලීය වශයෙන්( දෙමළ මුස්ලිම් ජන කණ්ඩායම් වල භූමි) වාර්ගික වශයෙන් රට බෙදීම ඔවුන් අනුමත කරන  බව එහිදී තහවුරු වෙයි. මෙම භුගෝල විද්‍යා පෙළ පොතට කර්තෘත්වය සැපයූ සංස්කාරක මණ්ඩලයත් අධ්‍යාපන ප්‍රකාශන කොමසාරිස් ජනරාල් වරයාත් රටේ භෞමික අඛන්ඩතාවයට එරෙහි පණිවුඩයන් පෙළ පොතකට ඇතුලත් කිරීමේ වගකීම භාරගත යුතුය. රට බෙදීමට අවශ්‍ය මානසික බලපෑම වුවමනාවෙන්ම මෙම පෙළ පොතෙන් ලබාදුන් බවට ඔවුහු පිළිගන්නේද. එසේ නම් එය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කිරීමකි.රටට ද්‍රෝහී වීමකි.