නන්දි ගව රූපය මගින් හෙළිවන උතුරේ පාලනය

                                     

 

            සියම් මහ නිකායේ අස්ගිරි පාර්ශවයේ විසිවන මහානායක ධූරය හෙබවූ අපවත්වී වදාල  අතිපූජ්‍ය උඩුගම ශ්‍රී බුද්ධරක්ඛිත නා හිමියන් ඉදිරියේ මීට කලකට ඉහතදී දෙමළ පූජකවරුන් පිරිසක් නන්දි ගව රූපය ඇතුලත් කොඩියක් පෙන්වා සිටියහ.යාපන අර්ධද්වීපයේ දෙමළ උරුමය එහිදී  පෙන්වා දෙනු ලැබූ ප්‍රධාන කාරණයයි.ඔවුන් කළ ප්‍රකාශය මහ නායක හිමියන් විශ්වාස කලාදැයි  නොදනිමි. කෙසේ වෙතත් මෙම නන්දි රූපය  දකුණු ඉන්දියාවේ මෙන්ම ලංකාවේ උතුරේද බෙහෙවින් ජනප්‍රිය සංකේතයකි. එයට හේතුව නන්දිකේශ්වර දෙවියන්ගේ වාහනය වූ ගවයා අනාදිමත් කාලයක සිට ඉන්දියාවේ මෙන්ම ලංකාවේ රජවරුන් අතරද වන්දනාමානයට ලක්ව තිබීමයි.විශේෂයෙන්ම ශිව දේවාලයන්හි වන්දනාමාන කරන ප්‍රධාන සංකේතයක් ලෙසට මෙම නන්දි රූපය නොහොත් වෘෂභ රූපය සැලකේ. ඉන්දියාවේ මයිසූර් වල විශාලතම වෘෂභ රූපයක් හින්දු භක්තිකයන් අතර වන්දනා මානයට පත් වී ඇත.

       අතීතයේ දී ශිව දෙවියා විසින් උත්පාදනය කරනු ලැබූ නන්දිකේශ්වර නම් රිසිවරයා මෙම නන්දි රූපයට හා ඇදහිල්ලට මුල් වේ. පුත්‍රයන් නොමැතිව සිටි සලන්කායන් නම් රිසි වරයාට දුන් වරයක් අනුව මෙම නන්දිකේශවර උපත ලබා තිබෙන බව ශිව මහ පුරාණය දක්වා ඇත.සාල ග්‍රාමයේ සල් ගසක් යට ඔහු උපත ලබා ඇත.මේ ඔහු ගේ 49 වන උපතයි.නන්දිකේශ්වර නාමය දී ඇත්තේ විෂ්ණු දෙවියන් විසිනි.නන්දිකේශ්වර නොහොත් අධිකාරි නන්දි ගේ උපත පිළිබඳව කතා ප්‍රවෘත්ති තුනක් ප්‍රචලිතව පවතින බව පුරාණකතාවල දැක්වෙයි. කෙසේ වෙතත් අර්ධ මිනිස් අර්ධ සත්ව දෙවියෙකු ලෙසට නන්දි හැඳින්වෙන අතර ඇතැම් විට නන්දිකේශ්වර ගේ වාහනය වන වෘෂභ රූපය පසු කාලයේදී  වන්දනාමානයට ලක්ව ඉදිරියට පැමිණෙන්ට ඇතැයිද සිතිය හැකිය.ඉන්දියාවේ තන්ජෝර් දිස්ත්‍රික්කය පංච නන්දි කුලම් ග්‍රාමය ආදී තැන් වලින් නන්දිකේශ්වර ප්‍රතිමා හමු වී තිබේ.

        වර්තමානයේ භාවිතා වන නන්දි රූපයේ ප්‍රභේද තුනක් ඇත. ඉන් ප්‍රධාන  වශයෙන් ඉදිරි පස පාද දෙක තම ශරීරය වෙත නවා ගෙන සිටින රූපය වඩාත් ප්‍රචලිතව ඇත. අනෙක් රූප දෙකෙන් එකක ඉදිරි දකුණ පාදය පෙරට එල්ල කර ගෙන සිටින අතර අනෙක් රූපයේ ඉදිරි වම්පස පාදය පෙරට එල්ල කර ගෙන තිබේ.මෙයින් දකුණු පසට නෙරාගෙන තිබෙන පාදය සහිත රූපය ආර්ය රජවරුන් ගේ වන්දනාමානයට පත්ව තිබුණකි. වම්ඇළයට පාදය නෙරා තිබෙන රූපය ද්‍රවිඩයන්ගේ වන්දනාමානයට ලක්ව තිබුණකි.සේතු මුද්‍රාවන්හිද කාසිවලද මෙම ගව රූපය දක්නට ලැබේ. සේතුව යනු පාළමයි. රාම රාවණ යුද්ධය පැවති අවස්ථාවේදී ධනුස්කොඩියත් මන්නාරමත් අතර ඇති කෙටි නොගැඹුරු මුහුදු තීරය ට ලී කොටන් ආදිය දමා එල්ලෙන පාළමක් නොහොත් සංගිලි පාළමක් නීර්මාණය කරන ලද බව පුරාණ කතාවල පැවසේ. යුද්ධය අවසානයේදී රාවනා ගේ මරණයෙන් පසුව රාම විසින් ලංකාව පාලනය විභීෂණට  භාරදී තිබේ. අනතුරුව රාමේශ්වරම සිට මෙම සංගිලි පාළම නොහොත් සේතුව පාලනය කිරීමට රාම විසින් පාලකයන් පත් කොට තිබේ.ආරිය බ්‍රාහ්මණ කුලයට අයත් පරම්පරා පන්සිය දොළහක් මේ ස්ථානයේ පදිංචි කළ බව ඉතිහාසයේ සඳහන්ය.මේ පරම්පරා අතර ප්‍රධාන කුලයක නායකයෙකු වූ අට්ටි කුලකේතු රජු එහි ප්‍රථම සේතුපතිවරයා විය.ඒ අතර විභීෂණ කුමරා මන්නාරම අසළ මුහුදු තීරය පාලනය කලේය. නමුත් රාම ගේ පාලනය යටතේ උතුර පැවැති හෙයින් දසරථ රජුගේ මස්සිනා වන වික්‍රභ කුලකේතිවන් හට එම පාලනය පැවරීමට අදහස් කොට  ඔහුගේ සොහොයුරිය  ගේ පුත්‍ර සේතුව පාලනය කළ අට්ටි කුලකේතු රජුට යාලප්පති නමින් තනතුරක් දී යාල්පාලම ඇතුළු පෙදෙස්ද පවරා දීම කරන ලද බව සඳහන්ය. එම යාලප්පති පාලනයට යටත්ව විභීෂණ විසින් රටේ පාලනය ගෙනයන ලදී. යාපනයේ මලලගම අසල ආනකෝට්ටෙ ගමෙන් හමු වූ බ්‍රාහ්මී සහ යක්ෂ ගෝත්‍රික අක්ෂර මිශ්‍ර මුද්‍රාව මගින් කියැවෙන්නේ මේ යුගයේ පැවති අශ්ව වෙළෙදාමයි.

          රාම යුගයෙන් පසු මෙම සංගිලි පාළම විවිධ ආර්ය රජවරු විසින් පාලනය කළහ. සත්වන සියවසේ දී අනුරාධපුරයේ අගරජු වූ  මානවම්ම පරපුර විසින් බලවත් වෙළෙඳ නාවික බලයක් නිර්මාණය කොට සේතු පාලනයෙන් එපිට ජාත්‍යන්තර වෙළෙදාමක් ස්ථාපිත කරන ලදී.ඉන්දුනීසියාව දක්වා වූ පෙරදිග තොටමුණු කරාද මැදපෙරදිග දක්වාද මෙම වෙළෙඳ බලය ව්‍යාප්ත වී තිබුණි. මාන නොහොත් මානවම්ම කුමරු අනුරාධපුරයේ අගරජ වූ පසු පල්ලව රටේ සිටි ඔහුගේ දරුවන් කීප දෙනෙකු මෙම වෙළෙඳ බලය තව දුරටත් ව්‍යාප්ත කොට තිබේ. එහෙයින් ඔවුහු අලකඊශ්වර නොහොත් අලකේශ්වර(ධන කුවේරයා ) නාමයෙන් හඳුන්වන ලදහ. ටිකායි අන්නුරුවාර් ( ටිකායි අයිරාවර් ඇන්නුරුවල් ) නමින් පොළොන්නරු ශිව දේවාලයේ ඇති ලිපියෙන් ගම්‍ය වනුයේ මේ වෙළෙඳ සමාගම් වල මුල් ප්‍රභවයේ  නාමයයි. පසු කාලයේද සිය ආධිපත්‍ය සඳහා ගිරිවංශික තෙවනි අලකේශ්වර රජුගේ තෙවැනි පුත් ටික්කම උග්‍රසිංහ නම් කුමාරයෙකු යාපනයට පැමිණ ඇත.( ක්‍රි.ව.825 -862 ) උතුරේ වඩමරච්චියේ සිංහ නගරය  බිහිකරන ලද්දේ මොහු විසිනි.ඔහුගෙන් පසු සොහොයුරිය ගේ පුත් පාණ්ඩව දෙවන වරගුණ උතුරේ පාලකයා විය.නමුත් උතුර ස්වාධීන රාජ්‍යයක් නොවීය. එය ලක්දිව අගරජු ගේ අණසට යටත් විය.

         සත් වන සියවසෙන් ඇරඹි අනුරාධපුර ස්වර්ණමය යුගය අවසන් වූ යේ චෝල ආක්‍රමණ නිසාවෙනි.ඒ වන විට අපරාජිතවර්මන්  රජුගේ පල්ලව පාලනයද අවසන් ව තිබුණි. ගිරිවංශික අලකේශ්වර පරපුරද නැවත ලක්දිවට පැමිණි සිටියහ.චෝල පාලනය නිසා ලංකාවේ දේශපාලන ආධිපත්‍ය ද්‍රවිඩයන් අතට පත් විය. නමුත් චෝල පාලනය බිඳි වැටීමෙන් පසු නැවතත් පාණඩව බලය ඉස්මතු විය. නල්ලූර් නගරය ඇතුළු මන්නාරම පාලනය කරන ලද්දේ පෙර සඳහන් කළ පරිදි පාණ්ඩව කුමාරයෙකු විසිනි.සේතු කාවිලන් රාජසේකර කාසි නිකුත් කරන ලද්දේ මේ යුගයේදීය.පාණ්ඩව සේතු කාසි වලද  විවිධ ස්වරුපයේ නන්දි රූප ඇතුලත් කර තිබේ.නමුත් පාණ්ඩව මූලික සංකේතය වන මත්ස්‍ය ලකුණද කාසියේ පිට පැත්තේ හමු වේ. බ්‍රිතාන්‍ය පාලන සමයේදී පවා මෙම සේතුව පාලනය කිරීම සඳහා සේතුපති කුමාරවරුන් සිටියහ. 1903 වර්ෂයෙ දක්වා මරවර් කුලයට අයත් කුමාරවරු සේතුපති තනතුරු දැරූ බව සඳහන්ය. කෙසේ වෙතත් දහවන සියවස තුළ ආරම්භ කරන ලද සේතු කාසි නිකුත් කිරීම දහතුන් වන සියවසේ දී ආර්ය චක්‍රවර්තී පාලකයන් විසින් විධිමත් කරන ලදී. ( 1284 -1410 ) පසුව අවසාන වශයෙන් (1462-1597 ) යන කාලවකවානුව දක්වා මෙම සේතු කාසි නිකුත් කර තිබේ. මෙම සේතු කාසියේ මූහුණත තුළ දකුණු පාදය ඉදිරියට නෙරා පවතින නන්දි ගව රූපය බහුලව දක්නට හැකිය. එනම් සේතුව පාලනය කළ එමෙන්ම එකළ වෙළෙඳ කණ්ඩායම් මෙහෙයවූ ආර්ය චක්‍රවර්තී පාලනයයි.

        පොලොන්නරුවේ ලංකාතිලක පිළිම ගෙය අංක දෙක ශිව දේවාලය පදවියේ වැව අසලින් හමු වූ මුද්‍රාව එසේම හෙරොව් පතානේ වැව අසල ඇති ශිව කොවිල ආදී තැන්වල අපට හමු වන්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් සඳහන් කළ පාද දෙකම ඇතුලට නවා ගෙන සිටින නන්දි රූපයයි.පදවිය වැව අසලින් හමුවුණු මුද්‍රාව තුළද පැහැදිලිව පාද දෙකම ඇතුලට නවා ගත් නන්දි ගව රූපය දක්නට ඇත. නානාදේශී නම් වෙළෙඳ කණ්ඩායම විසින් මෙම මුද්‍රාව නිකුත් කරන්නට ඇතැයි සැලකේ.ඔවුහු වලදුකයි නොහොත් වලන්දියාර් නමින් හඳුන්වන නාවික සහ වෙළෙඳ කණ්ඩායමක් වූහ.හින්දු දේවාලයන්හි පමණක් නොව ලංකාතිලකය වැනි බෞද්ධ පිළිම ගෙවල්හි මුරගලට ආසන්නයේ මෙම රූපය හමු වන්නට ප්‍රධාන හේතුවක් තබේ. එනම් ලංකාව සහ ඉන්දියාව අතර මෙන්ම ඉන්දුනීසියාව අතරත් මැදපෙරදිග ප්‍රදේශ දක්වාත් පැතිර තිබූ මෙම වෙළෙඳ කණ්ඩායම් වල බලපෑමයි.. මේ වෙළෙන්දන් සිය ධන බලය මත ලංකාවේ ආගමික ස්ථානයන්ට ආධාර උපකාර කළහ. සිය මුදල් ආයෝජනයෙන් ලංකා දේශපාලනයේ ආර්ථික සම්බන්ධතා තුලනය කරන අතර වාරයේ ආගමික ස්ථාන දියුණු කිරිමට උපකාර කිරීම තේරුම් ගත හැක්කකි.

         නවවන සියවසෙන් පසු ඉන්දියාවේ චෝල බලයේ පැතිර යෑමත් සමගම ටිකායි නාමය රැගත් අලකේශ්වර පරපුර විසින් වැඩි දියුණු කළ මේ වෙළෙඳ සමාගම් ක්‍රමයෙන් ද්‍රවිඩයන් අතට පත් විය. ඉන් එක් කොටසක් ද්‍රවිඩීකරණයට ලක් වූ අසුරයන් සහ නාගයන් විසින් පාලනය කොට ඇත..ඉලදකයි යනුවෙන් හැඳුන්වූ ඔවුහු වම් පාදය පෙරට තබා ගත් ගව රූපය භාවිතා කළහ.මෙවුන් ගේ නාවික හා වෙළෙඳ කණ්ඩායම් නගරත්තාර් යනුවෙන් සිය සන්නමය යොදා ගෙන තිබුණි. දකුණු පස පාදය පෙරට දමා ගත් නන්දි ගව රූපය භාවිතා කළ පිරිස පිළිබඳව පොළොන්නරුවේ පළමුවන විජයබාහු රජුගේ වේලෙයිකාර පුවරු ලිපියේ ද විස්තර සඳහන් කොට තිබේ. බොහෝ විට රාමේශ්වරමත් මන්නාරමත් අතර සේතුව පානලය කල මොවුන් ගේ බලය පසුව ආර්ය චක්‍රවර්තී වරු අතට පත්වූහ.මොවුහු ඇතැම් විට   වෘෂභ රූපය සහිතව  සේතු කොඩිය ද යොදා ගත්හ.නානාදේශීන් නම් වෙළෙඳ සමාගමේ බොහෝ ජාතීන් සිටි බැවින් ශිව දෙවියා ඇදහීමේදී ප්‍රධාන නන්දි රූපය ඉතාමත් පැරණි ආකාරයට සකස් කර ගෙන තිබෙන්නට අතැයි සිතිය හැකිය.

       ආයාත සහ නිර්යාත සහිත විදේශ වෙළෙදාම  එයින් රැස්කර ගත් ධන බලය විශාල වශයෙන් ආගමික ස්ථාන වල දියුණුවට යොදා ගත් අතර චෝලයන්ද එම මග අනුගමනය කළහ. පෙළොන්නරු අංක දෙක ශිව දේවාලයේ මාණවන් මාදේවී ඊශ්වරන් නමින් චෝල දේවියකගේ ලිපියක් හමුවන්නේ එහෙයිනි.  මෙම වෙළෙඳ බලයේ මුල් උරුමක්කරුවන් වූයේ ඉන්දියාවේ ආර්ය රජවරුන්ය.එයට අමතරව ලංකාවේ නාග ගෝත්‍රිකයන් සතුවද විශාල නාවික බලයක් තිබූ බව පැහැදිලිය. නමුත් චෝල ආක්‍රමණ සහ දේශපාලන ආධිපත්‍ය නිසා දකුණු ඉන්දියාවේ බොහෝ ස්වදේශිකයන් ද්‍රවිඩීකරණයට ලක් වූ බව පෙනේ. ඒ ප්‍රධාන කොටම භාෂා භාවිතයෙනි.නමුත් දාහත්වන සියවස වන තෙක්ම උතුරේ නොහොත් යාපනයේ ප්‍රධාන ජනගහනය සිංහලයන් වූ බව ක්වේරොස් ගේ සටහන් වලින් පැහැදිලි වේ. නාගයන් යක්ෂයන් මෙන්ම ආර්ය සෙබළුන් ද මීට අයත් වූහ.නමුත් ලන්දේසීන් විසින් කේරළයෙන් මලබාර් ද්‍රවිඩයන් ගෙන්වා යාපනයේ දුම්කළ වගාවන්ට යෙදවීම නිසා මේ ප්‍රදේශය ඉතා සීඝ්‍රයෙන් ද්‍රවීඩීකරණය විය. මෙලෙස පැමිණි ද්‍රවිඩයන් විසින් භාවිතා කළ නන්දිගවරූපය සහිත කොඩිය ( වම් පාදය ඉදිරියට නෙරා ඇති වෘෂභ රූපය ) පැහැදිලිවම අසුරයන්ට සහ නාගයන්ට අයිතිය. එම සංකේතය ද්‍රවිඩ උරුමයක් නොවේ. යාපනයට ද්‍රවිඩ උරුමයක් ඇතැයි ප්‍රකාශ කරන්නට ඔවුන් පෙළඹී සිටින්නේ ද්‍රවිඩ වෙල්ලාල්ස් ඉතිහාසඥයන් විසින් ගොඩනැගූ ව්‍යාජ ඉතිහාසය තුළිනි. එය කරුණු නොදත් සමස්ත සිංහල ජනතාව මෙන්ම දේශපාලකයන්ද මුළා වී සිටිති. නැතහොත් මුදලට ව්‍යජා ඉතිහාසය පිළිගනිති.

 

 

         

 

 

චූන් පාන් වලින් චූන් වන දේශපාලනය

                                        

 

            රට පුරා අස්සක් මුල්ලක් නෑර ගම් දනව් ඔස්සේ විසිල් ගසමින් පැමිණෙන පාන්බේකරි රථයට වශීකෘත ව සිටින සමාජයකට රටේ ස්වාධීනත්වය මෙන්ම ජාතික ආරක්ෂාවට තිබෙන අනතුර ගැනද පවසන්නට නොහැකිය. කීවත් එය නෑසුනා මෙන් සිටිති. නමුත් හෙක්ටයාර් සියයක් ලක්ෂයක් මෙදා යල්කන්නයේ වී ගොවිතැන තහනම් කරන බවට රජය කියන කල්හි මේ පාන් කන ගොවීන් ගේ බඩ පපුව දාගෙන යති. නගර බද චූන් පාන් කන ඇත්තන් ගේද ඇඟ මයිල් කෙලින් වෙති. ඒ බඩට වදින බැවිනි.

         චූන් පාන් හදන්නට ලංකාවට තිරිඟු පිටි මෙට්රික් ටොන් දහතුන් ලක්ෂයක් පමණ වාර්ෂිකව ගෙන්වති.මේවා ගෙන්වීමට රුපියල් මිලියන හතළිස්දාහක් පමණ  වැය වන්නේ යැයි ගණන් බලා තිබේ. සැබවින්ම ලංකාවේ තිරිගු පිටි පරිභෝජනය සියයට හැත්තෑවක් පමණ වේ.මිලියන දෙසිය පණහක ජනගහනයක් තිබෙන ඉන්දුනීසියාවේ ඒක පුද්ගල තිරිඟු පිටි පරිභෝජනය කිලෝ 23 කි. තායිලන්තයේ විසිදෙකකි. වියට්නාමයේ 20කි. මියන්මාරයේ 6.5 කි නමුත් ලංකාවේ එය 56 අගයක් ගනී. එය මේ අසියාකරයේ වී වගා කරන රටවලට සාපේක්ෂව පමණක් නොව බොහෝ රටවලට සාපේක්ෂය ඉහළ අගයකි. සැබවින්ම එස් වන්නේ ඇයි.

       ලංකාවේ කෘෂි වගා බිම් අතරින් විශාල ප්‍රමාණයක් වී ගොවිතැන් කළ හැකි කුඹුරුය. ඒවා ගණනින් හෙක්ටයාර් 772626 කි.(2014 ) ඒ මාස් කන්නයටයි.යල කන්නයේදී එය හෙක්ටයාර් 429091 (2015 ) බවට පත් වේ. වසර තිහක් පමණ ඇදී ගිය යුද්ධ සමයේ දී මෙම සමස්ත වගා බිම් ප්‍රමාණය විශාල ප්‍රමාණයක් අහිමිව තිබුණද සාමය උදා වීමෙන් පසු සමස්ත කුඹුරු ප්‍රමාණයම වගා කෙරෙමින් ඇත. ඒ අනුව මාස්කන්නයට වී මෙට්රික් ටොන් 2876987 ක දළ අස්වනු ප්‍රමාණයක්( 2014 ) ද යල කන්නයට වී මෙට්රික් ටොන් 2000000 කට ආසන්න ප්‍රමාණයක්ද නිපදවා ඇත. එයට අමතරව ගණනයට බඳුන් නොවන ගෘහස්ථ වී ප්‍රමාණයක්ද තිබෙන බව මෙහිදී පෙන්වා දිය යුතුය.ඒ අනුව වාර්ෂිකව වී මෙට්රික් ටොන් ලක්ෂ පණහක් පමණ ලංකාවේ නිෂ්පාදනය වේ.  ලංකාවේ ප්‍රධාන ආහාරය බත් බැවින් මෙම අස්වනු ප්‍රමාණයට සාපේක්ෂ වශයෙන් දෛනික ආහාරයට මෙයින් ලැබෙන සහල් ප්‍රමාණවත් බව කෙනෙකුට පෙන්වා දිය හැකිය.ඒක පුද්ගල සහල් පරිභෝජනය පසුගිය කාලයේදී නිලෝ 155 දක්වා වර්ධනයව තිබුණි.මෑතකදී නැවතත් තිරිඟු පිටි පරිභෝජනය ඉහළ යෑම නිසා එය  කිලෝ 104 දක්වා පල්ලම් බැස ඇත.

       සාමාන්‍යයෙන් බත් වෙනුවට ධාන්‍ය  වලින් සැකසූ ආහාර සහ තිරිඟු පිටි වලින් සැකසූ ආහාර පරිභෝජනයක් ලංකාවේ සිදු වේ. විශේෂයෙන් තිරිඟු පිටි මගින් සාදන පාන් බනිස් සහ කෙටි කෑම විශාල වශයෙන් නාගරිකව සහ ගම්බදව අලෙවි වේ. එයට එක් හේතුවක් වන්නේ තිරිඟු පිටි වල පවතින ග්ලූටන් නම් ඇදෙන සුළු ද්‍රව්‍ය නිසා පහසුවෙන් ඒ මගින් සැකසූ ආහාර  නිෂ්පාදනය කරගැනීමට හැකි වීමයි.අතීතයේදී මෙන් නොව වර්තමානය වන විට ආහාර සකස් කරලීමට තිරිඟු පිටි ලැබෙන්නේ එහි තිබෙන බොහෝ පෝෂණීය ද්‍රව්‍ය ඉවත් කිරිමෙනි. කහ පැහැයට හුරු තිරිඟු පිටි සුදු පැහැ වර්ණයට හැරීම සිදු වන්නේ මෙලෙස එහි තිබෙන බොහෝ ද්‍රව්‍ය ඉවත් කිරීමෙනි. ඒ නිසා මෙයින් සැකසූ ආහාරයන්ද පෝෂණීය අගයෙන්  පහළ ස්ථානයක පවතී. නමුත් තිරිඟු පිටි පරිභෝජනය දිනෙන් දින ඉහළ යයි.

        ලංකාවට වාර්ෂිකව ආනයනය කරන  තිරිඟු   සඳහා බද්දක් අයකෙරේ. මෙම තිරිඟු වල වාර්ෂික වටිනාකම රුපියල් මිලියන හතළිස්දාහක් පමණ වේ. එනම් ඇමරිකන් ඩොලර් 323.2 ක ප්‍රමාණයකි. ( 2014 ) නමුත් ඩොලරයට සාපේක්ෂව රුපියලේ විචල්‍යතාවය අනුව මෙම වටිනාකම වෙනස් වන බව වටහා ගත යුතුය. කෙසේ වෙතත් වාර්ෂිකව ලංකාවේ නිපදවන  වී ප්‍රමාණයේ සහල් අස්වැන්නේ සමස්ත වටිනාකම රුපියල් මිලියන 211125000 ක් පමණ වේ.. නමුත් වී මිළ වරින් වර පහළ දැමීමෙන් සහ සහල් වල මිළ අඩු කිරීමෙන් එම වටිනාකම සම්පූර්ණයෙන්ම ජාතික ආදායමට නොලැබේ. ලංකාවේ සමස්ත මුළු ආනයන වියදම ඇමරිකන් ඩොලර් 19416.8 කි. මෙම ප්‍රමාණයෙන් සියයට 2ක් ප්‍රමාණයක් තිරිගු පිට වලට අයත් වේ. මෙම තත්ත්වය තුළ ලංකාවේ නිපදවන  වී වලට සාපේක්ෂව පහෙන් එකකට මදක් වැඩි තිරිඟු පිටි ප්‍රමාණයක් ලංකාවේ පරිභොජනයට ගැනේ. වී වලින් ස්වයංපෝෂණය වෙමින් තිබෙන රටකට මේ ආනයනය බරකි.

        විස්කෝතු වැනි ආහාර  වලට අමතරව ආප්ප රොටි සහ ඉදි ආප්ප සෑදීමටද තිරිඟු පිටි යොදා ගැනේ. මෑතකදී හෙල්තිෆ්ලා යන නමින් සහල් පිටි වර්ගයක් වෙළෙඳ පළට පැමිණියේය. ඒ මගින් යටකී ආහාර සියල්ල පහසුවෙන් සකස් කර ගත හැකි බව අනාවරණය විය. ඒවා ස.තො.ස. මගින් ලංකාව පුරා බෙදා හැරීමට සැපයුම් කරුවන් සූදානම් වුවද මුදල් නොගෙවීමෙන් සහ වෙනත් බාධක දැමීමෙන් එම සැපයීම අඩාල කර ඇත.රජයේ වී සංචිත ලබාගෙන සහල් පිටි නිපදවීමට මෙම සැපයුම් කරුවන්ට කැබිනට් අවසරය ලැබී  තිබුණද එයටද බාධා එල්ල කොට ඇත.මෙවැනි තත්ත්වයන් නිර්මාණය වන්නේ සහල් පිටි වලින් පාන් ඇතුළු බේකරි නිෂ්පාදන සියල්ල නිපදවීමට අවශ්‍ය තාක්ෂණය දැනට ලංකාවේ රාජ්‍ය ආයතන තුළ මෙන්ම පෞද්ගලික නිෂ්පාදකයන් අතද තිබියදීය. එම තාක්ෂණික පහසුකම් තවත් වර්ධනය කොට සහල් පිටි පරිභෝජනය වැඩිකළහොත් සියයට හැත්තෑවක් පමණ වන ලංකාවේ තිරිඟු පිටි පරිභොජනය සියයට විස්ස දක්වා අඩු කල හැකි වන බව විද්වතුන් ගේ අදහසයි.

       ලංකාවේ නිෂ්පාදනය වන වී රජයේ සංචිත වශයෙන් පවතින්නේ මෙට්රික් ටොන් ලක්ෂ තුනකට ආසන්න සංඛ්‍යාවකි. වී මිළ රුපියල් විසි හතරට පමණ අඩුකර ගැනීමෙන් පසු මෙම සංචිත සෑම වර්ෂයකම සත්ත්ව ආහාර වශයෙන් සහ බීර නිෂ්පාදනයට රජය මගින් ලබා දෙන බව දැන් පැහැදිලි වී තිබේ.එයට හේතුව වී අතිරික්තයක් තිබෙන බවට නිළධාරීන් විසින් ඒත්තු ගැන්වීමයි. තිරිඟු පිටි ආනයනය සලකා බලන කල්හි මේ අතිරික්ත කතාව බොරුවකි. සිදුව ඇත්තේ විවිධ ආනයනික සමාගම් වී මොල් හිමියන් සහ දේශපාලකයන් සිය ජාවාරම් තර කර ගැනීම උදෙසා මේ රටේ පාරිභොගිකයන් දඩමීමා කර ගැනීමයි.ඇතැම් විට සිය කළු සල්ලි පිට කරගැනීම උදෙසාද ආනයනික දත්ත වෙනස් කොට පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ යැයි අසන්නට ලැබේ. මේ නිසා මේ රටේ ජාතික ආර්ථිකයට වැදී ඇති පහරද සුලු පටු නොවේ. ආනයනය වැඩි වන විට රුපියලේ අගය පහළ බැසීමට හේතු වන සාධකද එයින් නිර්මාණය වේ. එ නිසා විශාල ණය උගුලක ශ්‍රී ලංකාව අසු ව තිබේ. මේ අතර වී හෙක්ටයාර් ලක්ෂයක් වගාවෙන් ඉවත් කිරීමට ප්‍රතිපත්තිමය තීරණය ගන්නා ගොන් තකතීරුවෙකු මිසක් බුද්ධිමතෙකු නොවේ. සෝයා සහ බඩ ඉරිඟු බීජ ගෙන්වන එක්තර බහුජාතික සමාගමක වුවමනාවට මෙලෙස වී නිෂ්පාදනය අඩාල කරන බව අපට පැහැදිලිය. දැනටමත් එම සමාගම මේ බීජ ගබඩා කිරීමට විශාල ගබඩා සංකීර්ණයක් රජරට ප්‍රදේශයේ ඉදි කරමින් ඇත. මේ තත්ත්වය තවත් වර්ධනය වුවහොත් තිරිඟු පිටි ආනයනය තවත් වැඩි වනවා නිසැකය. කුඹුරු ගොඩකර ඒවායේ වෙළෙඳ පළවල් ගොඩනන්වනවා කියූ නායකයෙකු සිටින රටකට මේකතාව බෙහෙවන්ම සාධාරණ විය හැකිය.