මහින්දගේ අධිවේග මාර්ගය සහ රනිල් ගේ අධිවේග මාර්ගය

                 

             මේ දිනවල පාර්ලිමේන්තුව මදක් උණුසුම්ය. අගමැතිවරයාට අවශ්‍ය ආකාරයට එය උණුසුම් කිරීමද සිසිල් කිරීමද සිදුවන බව පෙනේ. ඇවන්ගාඩ් පලහිලව්ව මෙන්ම විශ්ව විද්‍යාල සිසුන්ට පහරදීම ආදී කරුණු රටේ ප්‍රමුඛ ජාතික ප්‍රශ්න බවට තල්ලු කොට ඇත්තේ කවුරුදැයි මෙම පාර්ලිමේන්තු සැසි වාර වලදී දැන ගත හැකිය. රටේ ප්‍රශ්ණ සහ ඒවාට සොයා යා යුතු විසදුම් ගැන ප්‍රයෝජනවත් සාකච්ඡා මතු කිරීමට ඕනෑ තරම් අවස්ථාව තිබියදීත් කාලය කා දමමින් වට්ටි අම්මලා සේ කෑ කොස්සන් ගසමින් පාර්ලිමේන්තුවේ හැසිරෙන දර්ශනය සැබවින්ම ජුගුප්සා ජනකය. මේ අතර වාරයේ අධිවේග මාර්ග වල ටෙන්ඩර් සහ ඇස්තමේන්තු ගැන ද  මහහයියෙන් වාද විවාද කරනු පෙනේ. මහනුවර කොළඹ අධිවේග මාර්ගය සෑදීම ගැන ගිය ආණ්ඩුවේ කතා සහ මේ ආණ්ඩුවේ කතා අතර එතරම් වෙනසක් නැත. හදන්නේ කොන්ක්‍රීට්  වලින්ද රත්තරනෙන් ද යන්නද එතරම් වැදගත් නොවනවා විය හැකිය. චන්ද කාලයට පමණක් ජනතාව ඉදිරියේ පැවසීමට උණුසුම් මාතෘකාවක් අවශ්‍ය බැවින් කුණු බාල්දි ඇවිස්සීම මන්ත්‍රීවරුන්ගේ සිරිතවී තිබේ.

        කෙසේ වෙතත් අධිවේගී මාර්ගයන් අවශ්‍ය ව තිබෙන්නේ කා හට දැයි යන ප්‍රශ්ණය මේ කිසිවෙක් අසා නොමැත. අත මිට මුදල් ඇත්නම් වාහනයක් ඇත්නම් අධිවේග මාර්ගයේ වේගයෙන් යන්නට ඕනෑම කෙනෙක් කැමතිය. එහෙත්  එකට දෙසීය ගණනේ පොලී ගෙවා මේ මාර්ග වල යන්නට කුවුරුත් කැමති නොවනවා නිසැකය. අධිවේග මාර්ග ප්‍රවිශ්ටයට ගෙවන්නේ රුපියල් දෙසීයද දෙසිය පණහද යන්නට වඩා ගෙවන පොලිය ගැන විමසිල්ලෙන් සිටිනවා නම් හොඳය. කොළඹ සිට මහනුවර යෑමට කුරුණෑගල හරහා යනවාට වඩා කටුනායක සිට මහනුවරට යෑම සියල්ලටම වඩා ලාභ යයි රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති වරයා පවසයි. ඒ සැලැස්ම වෙනස් කර වෙනත් මගක් තෝරා ගෙන තිබෙන්නේ කොමිස් වැඩිපුර ගන්නට යයිද කියති. රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව තනා නිම කරන ලද්දේ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක ආණ්ඩු කාලයේ ආරම්භ කරන ලද ව්‍යපෘතියක් බව කාහටත් දැන් අමතක ව තිබේ.

       මෙම අධිවේග මාර්ග සංකල්පය අපේ දෙයක් නොවේ. එය එක්සත් ජාතීන් ගේ සංවිධානය හරහා ලෝක බලවතුන් මැදිහත් වී සාදන ලද සැලැස්මකි. ලෝකය ලිබරල්කරණයේදී නිදහස් වෙළෙද පළවල් හරහා දියුණු මාර්ග පද්ධතියක අවශ්‍යතාවය ඉලක්ක කර ගෙන  මෙම යොජනාව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ රටවල් ගණනාවක් සමග සාකච්ඡා කිරීමෙන් පසුව චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක යුගයේදී ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් විදේශ ඇමතිවරයා එම ගිවිසුමට අත්සන් තබන් ලද්දේ 2004 අප්‍රියෙල් මස 26 වනදාය. ඒ අනුව තලේ මන්නාරමෙ සිට දඹුල්හරහා කටුනායකටත් අනතුරුව කොළඹටත් පසුව මාතරටත් දඹුල්ල සිට මහනුවරටත්  මේ අධිවේග මාර්ග ජාලය පුළුල් කිරීමට මූලික සැලැස්මක් මත මේ ගිවිසුම අත්සන් කර ඇත.

        ආසියානු අධිවේග මාර්ග ජලය පිළිබඳ කතාව 1959 වර්ෂය දක්වා පැරණිය. එම කාලයේදී රටවල් 15 ක් සමග එකඟතාවයට පැමිණ කි.මී. 65000 ක් සම්පූර්ණ කරන්නට දරණ උත්සාහයන් පිළිබඳ වාර්තා වෙයි. ඉන්පසුව 1960 -1970 දශක වලදී ආසියාවේ ප්‍රවාහන යටිතල පහුසකම් සැපයීමේ ව්‍යාපෘතිය (ALTID ) ලෙසට එය ඉදිරියට ගෙන ගොස් ඇත. පසුව එක්සත් ජාතීන් ගේ ආර්ථික සාමාජීය කොමිසම මගින් 1992 දී එහි 48 වන සැසියේදී සම්මත කරගත් පරිදි ආසියානු අධිවේග මාර්ග ජාලය පිළිබඳ කතිකාව පුළුල් කරන ලදී. ඒ මගින් යුරෝපය සහ ආසියාව ඉතා ලන්ව කටයුතු කිරීමේ වැදගත්කම අවධාරණය කරන ලදී. ආසියාතික දුම්රිය මාර්ග පද්ධතියක් පිළිබඳවද මෙහිදී ඉදිරිපත් කරන ලද යෝජනාව ඔවුන් ගේ න්‍යාය පත්‍රයට ඇතුලත් කර ඇත. මෙම (ESCAP)  ව්‍යාපෘතිය 2003 නොවැම්බර් 18 දින බැංකොක් නගරයේ පැවති සමුළුවේදී රටවල් 32 ක අනුමැතියෙන් සම්මත විය. ඒ අනුව 2004 අප්‍රියෙල් මස වන විට එම අවබෝධතා ගිවිසුම් අත්සන් කිරීමට එම රටවල් වල නියේජිතයන්ට සිදු විය.එහි අවසාන අරමුණ ආසියාතික රටවල් රාශියක මහ නගර සම්බන්ධ කර කි.මී. 141000 ක මාර්ග ජාලයක් සම්පූර්ණ කිරීමයි. ඒ අනුව ලංකාවේ එවකට සිටි විදේශ අමාත්‍යවර ලක්ෂමන් කදිරගාමර් මහතා  විසින් එම ලියවිල්ලට අත්සන් කිරීම සිදු කර තිබේ. එම අවස්ථාවෙන් පසුව මාධ්‍යට නිවේදනයක් නිකුත්කළ එතුමා කියා සිටියේ ආසියානු නගර සම්බන්ධ කිරීමට වඩා ගැමියා ගෝලීයකරණට ලක් කිරීම මෙහි අදහස බවයි.

          රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා වර්තමානයේදී පාර්ලිමේන්තුවේ කියන පරිදි මෙහි මුල් සැලැස්ම වී ඇත්තේ දඹුල්ලේ සිට කටුනායකටත් ඉන්පසු කොළඹටත් අධිවේග මාර්ග ජාලය සම්බන්ධ කිරීමයි. නමුත් චන්ද්‍රිකා ආණ්ඩු කාලයේදී ඇතිවූ විරෝධතා නිසා එය කළ නොහැකි විය. පසුව මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා බලයට පත් වූ පසු මුලින් මාතර කොළඹ අධිවේග මාර්ගයත් පසුව කටුනායක අධිවේග මාර්ගයත් අවසන් කරන ලදී. ඔහු ගේ ඊළඟ බලාපොරොත්තුව වූයේ කොළඹ සිට කුරුණෑගල හරහා මහනුවරට ළඟා වීමයි. එයට අමරතව මුල් සැලස්මේ නොමැති මාර්ග කීපයක්ම නිර්මාණශීලී ලෙසට සකස් කර ගැනීමටත් එයට අවශ්‍ය මුදල් ලබා ගැනීමටත් සමත් විය. යහපාලන ආණ්ඩුව බලයට පත්වීම සඳහා කළ මැතිවරණ මෙහෙයුමේදී මේ අධිවේග මාර්ගයන්ට වැයවන අධික මුදල්කන්දරාව ජනතාව ඉදිරියේ ප්‍රශ්ණ කරන ලදී. මුදල් නාස්තිය ගැන ඔවුන් කී කතා ජනතාව විශ්වාස කරන්නට ඇත. යළිත් දැන් කොළඹ මහනුවර මාර්ගය ඉඳි කිරීමට චීනයෙන් මුදල් ලබා ගැනීමට සැලසුම් කරමින් සිටී. එහිදී ද වෙනසක් නැත. කිලෝමීටරයට වැයවන මුදල තවත් වැඩිවී තිබේ. මේ තත්ත්වය ජනතාවගෙන් වසන් කිරීමට රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා මහින්ද රාජපක්ෂ රජයට දොස් පවරන්නේ කටුනායක සිට නුවරට මාර්ගය තැනුවා නම් මේ මුදල් නාස්තිය සිදු නොවන බව කියාපාමිනි. නමුත් ඇත්ත තත්ත්වය එය නොවේ. එය මෙහි මුල් සැලසුම් කියැවීමෙන් පසක් කර ගත හැකිය.

        එක්සත්ජාතික පක්ෂයත් ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයත් යන දෙපිලම එකිනෙකා ගෙන් වෙනස් වන්නේ ඉතාමිත් සීමිත කාරණා කීපයකින් පමණි. හොරකම වංචාව ආදී දෙවල් වලින් දෙපිළම අඩු වැඩි වශයෙන් සමාන වෙති. ජාත්‍යන්තරය ඉදිරියේ දණ නැමීමේදී පුද්ගල පෞරුෂය මත වෙනස් වුවද විදේශ වලට අවශ්‍ය පරිදි ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති හැසිරවීමේ දී ද දෙපිලම සමාන වෙති. ආසියානු අධිවේග මාර්ග ජාලයට මේ දෙපිරිසම එකඟවන්නේ මේ නිසාය. ඔවුන් දෙපිලම ගැමියා ගෝලීය කරණයට සූදානම්ය. ගැමියා සතු හර පද්ධතිය සුන් කරමින් ඔවුන්ගේ පරිසර පද්ධතියටද අර්බුද ඇති කරමින් බහුජාතික සමාගම් වලට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සූදානම් කරති.අධිවේග මාර්ග නිසා ලංකාවේ විශාල කුඹුරු ප්‍රමාණයක් පුරන් බවට පත් විය. මේ නිසා ගොවියන් කම්කරුවන් බවටද අවසාන වශයෙන් සමාගම්වල  වහලුන් බවටද පත් කරවීමේ ක්‍රියාදාමය දියත් කරවීමේ කොන්ත්‍රාත්තුව භාර ගෙන කටයුතු කරන්නේ මේ ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකයි. ඒ මගින් අතලොස්සක් වන දේශීය ධනවතුන්  සන්තර්පණය කිරීමද බලාපොරෙත්තුව බවට පත් වේ.

        ධනුස්කොඩිය හරහා තලේමන්නාරමට පාලමක් දැමීම කලින් සැලසුමේ නැත. දැන් ඒ සඳහාද ඉන්දියාව යෝජනාවක් ගෙනවිත් තිබේ. එවිට ආසියානු අධිවේග මාර්ග ජලය සෘජුවම ලංකාවට සම්බන්ධ වේ. මේ මගින් ලංකාවේ විවෘත කළ නොහැකි දෙයක් ඉතිරි නොවනු ඇත. මේ ලෝක ප්‍රවණතාවයන්ට අප කෙසේ අනාගතයේ මුහුණ දෙන්නේද. එය අප ඉදිරියේ තිබෙන ප්‍රශ්ණයයි. පාර්ලිමේන්තුවේ  දිගහරින වට්ටිඅම්මලා ගේ කතා වලින් හෝ මාධ්‍ය සංදර්ශන මගින් රටේ අභියෝග ජය ගත නොහැකිය. අප කැමති වුවත් නැති වුවත් අධිවේග මාර්ග පිළිබඳ ජගත් සම්මුතියකට අත්සන් කර කබේ. අත්සන් කළ පුද්ගලයාද දැන් නැත. නමුත් අධිවේග මාර්ග වල අවශ්‍යතාවය රටට ඔරොත්තු දෙන ලෙසට සීමා කර ගන්නේ නම්ද රටෙ ස්වාධිනත්වය ආරක්ෂා වන පරිදි තව දුරටත් දූපතක් ලෙසට රට තබා ගැනීමට ප්‍රතිපත්තියක් ඇති කර ගන්නේනම් බෙහෙවින්ම සුදුසුය.අධිවේග මාර්ග පද්ධතියට වඩා ලංකාවේ වාරි ශිෂ්ඨාචාරය නැවත ගෙඩනැන්විය හැකි කුඩා වැව් අතුළත් එල්ලංගා පද්ධතිය නැවත ගොඩ නැන්වීම රටේ ස්වාධීනත්වයට බෙහෙවින් ඉවහල් වනවා නිසැකය. ගැමියා තනි පුද්ගලයෙකු වශයෙන් ගෝලීයකරණය නොකොට සමූහ වශයෙන් ලෝක ප්‍රවණතායන්ට මුහුණදීමට පුරුදු පුහුණු කළ යුතුය.මෙවැනි නව අදහස් ක්‍රියාත්මක කිරීම ලේසි පහසු නැත. රට වේගයෙන් විදෙස් හාම්පුතුන් ගේ ග්‍රහණයට අසුවෙමින් පැවතීම ඊට හේතුවයි.  නමුත් වෙනසක්කළ හැකිය.එයට පාර්ලිමේන්තුවේ මෙන්ම ජනතාව අතරද සංවාදයක් අවශ්‍ය වෙයි.

1958 කුඹුරු පණත නිසා සිංහල බෞද්ධයනට සිදුවූ අසාධාරණය

                         

                 එස්.ඩබ්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක මහතා පොදු ජන යුගයක් නිර්මාණය කළ ශ්‍රේෂ්ඨයෙකු ලෙසට වර්තමාන සමාජයේ සැලකීමක් ඇත. 1956 ජනතා විප්ලවය ආස්වාදනීය දේශපාලන කඩයිමක් ලෙසට මෙරට ජාතික ව්‍යාපාරය සලකන්නේ සඟ වෙද ගුරු ගොවි කම්කරු බල වේගයන් සියල්ල කැටිව ගොඩ නගා ගත්තක් බැවිනි. එහෙත් වසර තුනක් වැනි කෙටි කාලයක් පැවති බණ්ඩාරනායක ආණ්ඩුව ඉතා ඉක්මනින් සිංහල බෞද්ධයන් අතර අප්‍රසාදයට ලක් විය. බස් හා වරාය ජනසතුව සිංහලය රාජ්‍ය භාෂාව කිරීම වැනි ජන හිතකාමී පියවරයන් ලබා ගත්තද අසංවිධිත ව්‍යුහයක් තුළ ඒවායේ පවා වටිනාකමක් ජනතාවට නොදැණුනි. බණ්ඩාරනායක චෙල්වනායගම් ගිවිසුම නිසා සිංහලයන්ගේ සිත් බිඳුණි.අවසානයේ දී සිදු වූයේ බණ්ඩාරනායක මහතා  කුමන්ත්‍රණකරුවන් අතින් ඝාතනයට ලක් වීමයි. බුද්ධ රක්ඛිත හිමියන් අතින් වෙඩි තැබීමක් කළ බවට උසාවියේ ඔප්පු කළද බණ්ඩාරනායක මහතා ඝාතනය කලේ සැබවින්ම ප්‍රතිගාමී විදෙස් බලවේග විසින් බව දැන් තහවුරු වී අවසන්ය. එයින් සිදු වූයේ සිංහල බෞද්ධයන් ගේ අයිතිවාසිකම් උදෙසා ම ජයග්‍රහණය කළ රජයක් බිඳ වැටීමයි.

          බණ්ඩාරනායක මහතා බස් සහ වරාය ජනසතු කලේ ඉතා සද් භාවයෙන් බව නිසැකය.පෞද්ගලික අංශය සතුව තිබූ ආයතන ජනතාව සතු කිරීමෙන් වඩා හොඳ සේවයක් ලබා ගැන්මද ජනතාවගේ මුදල් ජනතා සේවකයන්ට ලබා දීමද ඔහුගේ බලා පොරොත්තු වන්නට ඇත. මහ මුදලිගේ පුතා වූ ඔහු ජාතික වැඩට ජාතික ඇඳුමද බලු ප්‍රදර්ශනයන්ට යුරෝපීය ඇඳුමද ඇඳි ආසියාවේ රිදී සීනුව යයි නම් දරා සිටි චතුර කථිකයෙකි. එහෙත් ඔහුගේ ලිබරල් ප්‍රතිපත්ති සහ ඔහු සමග සිටි වාමාංශික බලවේගයන්හි මාකස්වාදී ප්‍රතිපත්ති පාර්ලිමේන්තු ගැලරියේ ජනප්‍රිය මාතෘකා බවට පත් වූයේ ගොවියා ගොවියාගේ භූමිකාව මෙන්ම කම්කරුවා කම්කරුවාගේ භූමිකාව කළ යුතු ය. නමුත් ඔහුට හිමි තැන පාර්ලිමේන්තුව නොවේය යන්නෙහි සීමා ඉවත්කරමිනි. මේ බැව් එකල පාර්ලිමේන්තුව තුළ සාකච්ඡා කෙරුණු මාතෘකා වලින් පැහැදිලිව ගම්‍ය වෙයි.

         මහජන එක්සත් පෙරමුණ රජයේ කෘෂිකර්ම අමාත්‍යවරයාව සිටියේ අවිස්සාවේල්ල මහජන මන්ත්‍රී පිලිප් ගුණවර්ධන මහතාය. ඔහු ද රදළ පවුලකින් පැවත පැමිණි විප්ලව වාදියෙකි. ඔහුට ගොවි කරම්කරුවන් ගැන පැවතියේ ආස්වාදනීය  අනුකම්පා සහගත හැඟීමකි.ඇමරිකාවට ගොස් විස්කොන්සින් විශ්ව විද්‍යාලයේ අධ්‍යපනය හදාරා ඇමරිකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට බැඳී එංගලන්තයේ මාකස්වාදීන් සමග අත්වැල් බැඳ ගත් පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා 1932දී ලංකාවට පැමිණ කොල්වින් ආර්ද සිල්වා සහ ලෙස්ලි ගුණවර්ධන සමග එක්ව ලංකා සමසමාජ පක්ෂය බිහි කලේය. පසුව 1951 දී විප්ලවකාරී සමසමාජ පක්ෂයේ නායකත්වය ගන්නා ලද්දේය.පසුව මහජන එක්සත් පෙරමුණ බවට පත් වූයේ එයයි. ඔහු තුළ වැඩුණු වාමාංශික අදහස් විදෙස් වලදී රෝපණය වන්නට ඇතිවාට නිසැකය. ලංකාවේ රදළ පන්තිය සහ භික්ෂූන් වහන්සේලා යුරෝපීය වැඩ වසම් මොඩලයේ දා තර්කානුකූල කළ පිලිප් සිය සිංහ වාග් විලාසයෙන් මේවා විග්‍රහ කල බව ප්‍රකටය. කුඹුරු පණත ඉදිරිපත් කරන කල්හි ලංකාවේ අඳ ගොවීන් සිටයේ 27 % ක් පමණකි. නමුත් ඔහු සමස්ත ගොවි ජනාවටම මේ පණත ආදේශ කරන්නට උත්සාහ දැරීය.

    අඳ ගොවියාගේ අඳ තත්ත්වය සුරක්ෂිතකිරීම කුඹුරු පණතේ  මූලික පරමාර්ථය විය. එයට අනුව අඳ භාවය ලබා සිටි ලක්ෂ දෙකක් පමණ ගොවි ජනතාවක් නිදහස් කිරීම අරමුණු කර ගෙන තිබුණි. ඉඩම් හිමියාට නියමිත කුලිය ගෙවනවා විනා අන් මොනම ගැතිකමක් නැතිව ඉඩමෙන් අස් කරනවා යයි තිබෙන භීතියෙන් ගොවියා ගලවා ගැනීමට පිලිප් ගුණවර්ධනයන්ට තිබූ අවශ්‍යතාවය ඔහුගේ ලිබරල් අදහස් වලින් ආවක් විය. සෑම අඳ ගොවියෙකුටම තමන්තේ ඇවෑමෙන් අසවල් තැනැත්තාට ගොවි අඳය හිමි විය යුතු යයි නම් කිරීමට මේ පණතෙන් ඔහුට බලය ලැබී තිබුණේය.ඉඩම් ගොවිතැන් කිරීමේදී ඉඩම් හිමියා විසින් අයකරනු ලබන බදු මුදල සීමා කිරීමටද මේ පණතෙන් ඉඩකඩ සැලසුණි. මෙතෙක් අඳේට හෝ බද්දට ඉඩම් දෙන ඉඩම් හිමියා ස්වකීය අඳ කාරයාගෙන් හෝ බදු කාරයාගෙන් බදු වශයෙන් ඉඩමෙන් උපදින අදායමෙන් භාගයක් හෝ හතරෙන් පංගුවක් දීමට පුරුදුව සිටියේය. කුඹුරු පණත මගින් අක්කරයකට බුසල් පහළොවක් හෝ අස්වැන්නෙන් හතරෙන් පංගුවක් හෝ දීමට නිශ්චිත කොට ඇත්තේය.

           කුඹුරු පණතෙන් කෙරෙන අනෙක් වැදගත්ම කාරණය වූයේ මහජනයා විසින් නායකත්වය දෙන  ගොවි කාරක සභා පිහිටුවා ලීමයි. ඒ මගින් අඳ කාරයා මෙතෙක් බැදතබා සිටි විලංගු වගින් මුදවා අලුත් නිදහසක් ලබා දී ඔහුට වුවමනා ණය මුදලක් ලබා දීමට විවිධ සේවා සමූපාකර සමිති පොළඹවනු ලබයි. තවද අස්වැන්න හානි වූ විට රක්ෂණ ක්‍රමයකින් ආරක්ෂා කිරීමද මීට අයත්ය. එසේම පණතේ එන ප්‍රධාන කාර්යයක් නම් අස්වැන්න වැඩි කිරීමයි.මෙතෙක් අඳ අයිතිය පිට බිම සරු කිරීමට ගොවියා තැත් නොකලේයයි පණත සකස් කළවුන් කියයි.  ඒඅනුව බලාපොරොත්තු වන්නේ ගොවි කාරක සභා හරහා නව ගොවි කර්මාන්ත හඳුන්වාදීමයි . නොහොත් නව තාක්ෂණික දැනුම ලබා දීමයි.මේ පණත ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් පසුව 1958 මාර්තු 1 දා සිට ගොවිතැන් කරමින් සිටි කුඹුරකින් අඳ ගොවියෙකු පහ කිරීමට නොපුළුවන් බව තහවුරු කෙරුණි.මේ කුඹුරු පණත මගන් කුඩා ඉඩම් කැබලි එක් කොට සමූහ ගොවිපළවල් ඇති කිරීමටද යෝජනා කරනලද්දේ පිලිප් ගුණවර්ධනයන් ඇමරිකාවේ දී එවැනි විශාල ගොවිපළවල්වල වැඩ කරන දියුණු ගොවීන් දර්ශණය කළ බැවිනි  යැයි සිතන්නට පිළිවන.

       කුඹුරු පණතට රට පුරා විරෝධය එල්ල විය. ඉඩම් හිමියන් ගෙන් පමණක් නොව භික්ෂූන් වහන්සේලාගෙන්ද විරෝධය එල්ල විය.පූජ්‍ය තල්පාවිල ශිලවංශ හිමියන් ඒ අතර ප්‍රධාන විය.1959 වර්ෂයේදී මේ කුඹුරු පණත පාර්ලිමේන්තුවේ දෙවන වර කියවන විවාදයට එක් වෙමින් අවිස්සාවේල්ල මහජන මන්ත්‍රී කෘෂිකර්ම අමාත්‍ය පිලිප් ගූණවර්ධන මහතා  පළ කළ අදහස් මෙසේය.කුඹුරු කැබලි එක් කොට මහා කුඹුරු යායවල් ඉදි කිරීමටත් වී ගොවිතැන සඳහා සමූහ ගොවිපළවල් පිහිටුවීමත් ගොවීන්ට දෙන ණය සඳහා ගෙවිය යුතු පොළිය හා ගොවීන් විසින් කුලියට ගන්නා ගොවි උපකරණ හා මී හරකුන්ට ගෙවන ගාස්තු නියම කිරීමට ගොවි සභා පිහිටුවීමටත් විධි විධාන යෙදීමටත් එකී ගොවි සභා වල බලතල හා යුතු කම් නියම කිරීමටත් ආහාර නිෂ්පාදන අධ්‍යක්ෂකවරයා වෙත ඇතැම් බලතල හා යුතුකම් පැවරීමටත් වර්ෂ1953 අංක 1 දරණ  කුඹුරු පණත අවලංගු කිරීමටත් ඉහත කී කරුණු හා සම්බන්ධ වූ හෝ ඊට අදාල වන කරුණු උදෙසා විධි වධාන පැවැත්වීමටත් මේ පණත යෙදවෙන බව ප්‍රකාශ කළ යුතුය. 

      පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා සිය සුපුරුදු මාක්ස්වාදි අදහසින් මෙම පණත ඉදිරිපත් කරන ලද බව පැහැදිලිය. මේ පණත ඉතිරි පත් කරන ලද කාලවකවානුවේදී භික්ෂුන් වහන්සේලා ගෙන් ඊට දැඩි විරෝධතා පැමිණි බව මීට පෙර සඳහන් කෙරුණි. ඔහු ඒවා විවේචනය කලේ මෙසේය. ආගමික ස්ථාන වල මුල් තනතුරු දරන  ඇතැම් අය අඳ ගොවින් අස් කොට වෙන අය යොදවා මෙයින් බේරීමට වෑයම් කර තිබෙන බව දැන ගන්නට තිබෙයි. 1956 අප්‍රියෙල් මාසයේ 12 වන දා යම් කුඹුරක අඳේට වැඩ කලා නම් එවැනි ගොවියෙකුට කවුරුන් වුවත් ගිහියෙකු වේවා කතෝලික පල්ලියට වේවා බෞද්ධ රජ මහා විහාරයක් වේවා යම් අසාධාරණයක් කර තිබෙනවා නම්  ගොවියාගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් මේ පණත ආරක්ෂා කර දීමට අප පසුබට වන්නේ නැති බව මම ඒ තැන් වලට පැහැදිලිවම කියන්න සතුටුයි.කුඹුරට ආගම් නැති බව අප පිළිගන්නවා. ගොයමට ආගමක් නැති බව අප පිළිගන්නවා.

පිලිප් ගණවර්ධන සිය රදළ ප්‍රවේනියේ මුල් වලට පහර දුන්නේ මෙසේය.   අප රටක් හැටියට ජනතාවක් හැටියට දියුණු වන්නට නම් රදළ යුගයෙන් ඉතිරි වී තිබෙන සියළු දෙය සම්පූර්ණයෙන්ම අවසන් කර දමා ආර්ථික වශයෙන් දියුණු වීමට මග සලසා ගන්නට ඕනෑ. ඒ නිසයි ගොවියාට අස්වැන්නෙන් වැඩි කොටසක් දීම පමණක් නොව ඔහුට නීතියෙන් ආරක්ෂාව සැලසීම පමණක් නොව මනුෂ්‍යයෙකු වශයෙන් සම්පූර්ණ නිදහසක් ඔහුට දිය යුතු වන්නේ. මේ පණත ඉදිරි පත් කළ අවස්ථාවේදී බොහෝ මන්ත්‍රිවරු මෙයට ප්‍රසංසා කලේය. ලංකාවේ අඳ ගොවියා එතරම්ම පීඩනයකින් සිටී යයි ඇතැමෙක් උපකල්පනය කලා වැන්න. නමුත් ලංකාවේ ගොවි ජනතාවගෙන් සියයට පණස් පහක්ම කුඹුරු ඉඩම් හිමියන් වෙයි. මෙම විවාදයේදී අදහස් පළ කළ නියෝජ්‍ය කතා නායක පී . තෙන්නකෝන් මහතා පළ කල අදහස් මෙසේය. බෞද්ධ ආයතන වලට අයත් කුඹූරු වැඩ කරන ගොවි ජනතාව පවා කෙතරම් අයුතු ලෙස සූරා කෑම් වලට භාජනය වන්නේ දැයි පරික්ෂා කර බැලුව හොත් ඒ අයතන වලට අයිති ඉඩ කඩම් මහජන සන්තක කිරීමට සිදු වනවාට කිසිම සැකයක් නැත. මහනුවර දළදා මාළිගයට අයිති කුඹුරු පෑල් 36 ක් ගැන මම හොඳින්ම දන්නවා. මේ කුඹුර පෑල් 36 කොටස් හැත්තෑ දෙකකට බෙදා එක කොටස බැගින් දුප්පත් ගොවීන්ට දී එක කන්නයකට එක් කෙනෙකුගෙන් රුපියල් 150 බැගින් අය කරනවා. එළවුළු ගොවිතැනටද මේ අයුරින්ම  බෙදා දෙනවා.කුඹුරු ගොවිතැනටත් එළවුළු ගොවිතැනටත් ඒ අයුරින් ඉඩම් බදු දී. ගොවියන්ගෙන් අයකරන මුදල බදු කාරයාට එක් අවුරුද්දකට රුපියල් 16000 ක් කට වැඩියෙන් ලැබෙනවා. නමුත් මේ ආදයමින් දළදා මාළිගයට ලැබෙන කොටස් ගණන පරීක්ෂා කර බැළුව හොත් තමුන්නාන්සේලා පුදුම වෙනවා ඇති.රුපියල් 16000න් රුපියල් 850 යිමෙසේ ලැබෙන්නේ.ඉතිරි සියල්ල ගන්නේ දියවඩන නිළමේ සහ ගොවියා මැද්දේ සිටින කොන්ත්‍රාත් කාරයායි.

       ටී .බී . තෙන්නකෝන් මන්ත්‍රී වරයා මේ පණත වේලාවේ කවියක් කියන්නටද අමතක කලේ නැත.බඹේ කට විතර ඇත කුඹුර පරවෙනි -අඳේකට අනේ ඉන් පළක් නොලැබුණි

     ඔබේ ගෙදර අත්තම් මේ මට පුළුවනි -ඉබේ කෙඳිරි ගෑවෙන ලෙඩකි බඩගිනි.

               සැබවින්ම කුඹුරු පණත සකස් කර තිබුණේ මේ රටේ ගොවිජනතාවනේ 27% දෙනෙකු ගේ සුභ සිද්දියට පමණකි. 1935 සිට ලංකා සම සමාජ පක්ෂයේ සිට වාමාංශික අදහස් මේ රට ප්‍රචලිත කරන්නට වෙර දැරූ ඔහු මහජන එක්සත් පෙරමුණේ පිහිටෙන් එසේම 1956 ජනතා ආණ්ඩුවේ පිහිටෙන් ඇමති කමක් ගෙන සිය මුල් අභිලාෂයන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට වෙහෙස මහන්සිව වැඩ කලේය. ඩී.එස්. සේනානායක මහතා ගොවි ජනපද ව්‍යාපර ආරම්භ කරන විට ලංකා සම සමාජ පක්ෂය ඊට විරුද්ධ විය. ජනතාවට පහසු කම් නොමැතිව පදිංචි කරවීම දෝෂාරෝපණයට ලක් කිරීම පක්ෂයේ ක්‍රියාවලිය විය. නමුත් ගොවි ජනතාව කෙරෙහි හදිසියේ කරුණාවක් පහළව කුඹුරු පණත ඉදිරිපත් කිරීමෙන් ඔහු රටේ සම්ප්‍රදාය සහ අයතන ගත ක්‍රමවේදය සහමුලින්ම අවුල් කළ බව සහතිකය. බෞද්ධ ආරාමයන්ට පෙර රජ දවස කුඹුරු වතු පිටි දුන්නේ එහි පැවැත්මටයි.  කුඹුරට ගොයමට ආගමක් නැති වූවද ලංකාවේ සංස්කෘතිය අනුව ගොයම යනු බුද්ධ භෝගයයි. ඒ බැව් වාමාංශිකයන් නොදැන සිටියහ. නැතහොත් වුවමනාවෙන් අමතක කළහ. ආයතන තුළ යම් අකටයුත්තක් සිදු වන්නේ නම් සංඝයා වහ්නසේ බණවා ඒවා සුද්ද කිරීම පෙර රජ වරුන්ගේ පිළිවෙලියි. නමුත් මේ කුඹුරු පණත නිසා සමස්ත විහාරගම් දේවාලගම් පැවැත්මට  බලවත් තර්ජනයක් ඇති විය. එවකට ලංකාවේ විහාරගම් අක්කර 9453 විසිරී තිබුණි. දේවාලගම් අක්කර12730 ක් ද විය. එසේම නින්දගම් අක්කර 12 360 ක්ද විය. මෙහි වැඩ කළ අඳ කාරයන් හෝ බදු කාරයන් යම් කිසි රාජකාරියකට බැදී සිටියහ. දළදා මළිගාවේ නම් පෙරහැර රාජකාරිය හෝ ගබඩාගමේ රාජකාරිය  විය. නාථ දේවාලයේ නම් පෙරහැර රාජකාරියට මෙන්ම තේවා රාජකාරි ද නියම විය.අඳ කාරයා නිදහස් කරලීමෙන් සිද්ද වූයේ කුමක්ද. කුඹුරු පණතෙන් ලැබූ නිදහස නිසා ඔහු සිය ඉඩම් අන්සන්තක කොට රාජකාරියෙන් නිදහස් වීමට මාන බැලීමයි. මෙවැනි සිද්දි ඕනෑ තරම් දිවයින පුරාවටම වාර්තා වී තිබුණි. වත්මන් දෙවනගල විහාර භූමියේ ඉඩම් බදු කාරයා විසින් කාලයකදී සිය බදු අයිතිය මුස්ලිම් අයට විකිණිමේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් එමගල වටා විශාල මුස්ලිම් ජනගහනයක් අද වන විට සිටී.

       විහාරගම් දෙවාලගම් වල ඉඩම් වලින් 75% ක් පමණ ඉංග්‍රීසි පාලන සමයේදී කොල්ල  කෑමට ලක් විය. ඒ 1856 අංක 10 දරණ පණතිනි. ඉන් පසුව 1870 අංක 04  දරණ සේවා භුක්ති ආඥා පණත මගින් ගොවියන් ගේ ප්‍රවේණි දාස භාවය වෙනස් කිරීමට තැත් කරන ලදී.එහිදී සේවාව වෙනුවට එය මුදලට පරිවර්තනය කිරීම කරන ලදී.මේ සේවාවට මුස්ලිම් ජන වර්ගයන්ද බැදී සිටිය අතර ඔවුහු කන් කෙදිරි ගෑමකින් තොරව එම සේවය ඉට කර තිබුණි.පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා සිය පණතෙන් විග්‍රහ කරන්නේ මෙලෙස ඉංග්‍රීසීන් ගේ පරිපාලන නීති වලින් අගතියට පත් ව තිබූ ආයතන වල සේවාවන්ය. එය සමස්තයක් ලෙසට සලකා ගොවීන් නිදහස් කිරීමෙන් සහ විහාර අධිකාරිය සහ අඳ හෝ බදු හිමියා අතර තිබූ සම්බන්ධයට ගොවිකාරක සභා නම් අතර මැදියෙකු පත් කිරීමෙන් සිදු වූයේ විහාරගම් දේවාලගම් පරිපාලනය අවුල් වී යෑමයි. අඳ හිමියා පෙර සඳහන් කළ පරිදිම නව පරම්පරාවේ ආකල්පයන් පරිදි සේවාවෙන් නිදහස් වීම සිදු වූ අතර  සිය අඳ අයිතිය විකුණා දැමිණ. මේ නිසා දළදා මාළිගය නාථ දේවාලය වැනි ආයතන  සතු මහනුවර නගරයේ ඉඩම් පවා අන්‍ය ජාතිකයන් සතු විය. පෙර සඳහන් කළ පරිදි මුස්ලිම් ජාතිකයන් මඩිගේ සේවාව යටතේ විහාරගම් වලටගවලම් මගින් ලුණු සපයීමට බැදී සිටියහ. එය නිසි පරිදිම ඉටු කෙරුණි. නමුත් නව තත්ත්වයන් යටතේ මුස්ලිම් ගොවියා ද සිය සේවය පැහැර හරිමින් එම ඉඩම් වලට ව්‍යාජ ඔප්පු තිරප්පු සාදමින් තම වර්ගයාගේ ව්‍යාප්තිය ඇති කර ගන්නා ලදී.

         නැගෙනහිර පළාතේ මේ තත්ත්වය ඉතා දරුණු විය. මෙහි ඉඩම් බහුතරයක් උඩරට රාජධානි සමයේ අවසාන කාලයේ සිටි සිංහලයන් සතු විය. ඇතැම් ඉඩම් දකුණේ සිට වෙළෙදාමේ පැමිණි සිංහලයන් සතු විය. මෙවුහු සිය අඳ කාරයන් සහ බදු කාරයන් වශයෙන් දෙමළ සහ මුස්ලිම් අය යොදා ගන්නා ලද්දේය.එයට හේතුව සෙනරත් රජු විසින් මෙහි මට්ටයන් පදිංචි කරලීමෙන් මෙන්ම දකුණු ඉන්දියාවෙන් හම්බන් යාත්‍රා මගින් මුස්ලිම් ජන වර්ගපැමිණීමයි. ඔවුහු ඕනෑම සේවාවක් සඳහා සූදානම්ව සිටියහ. කුඹුරු පණත ක්‍රියාත්මක කළ පසු මුස්ලිම් බදු කාරයන්ට හොඳ ඉල්ලුමක් පෑදුනාක් වැනි විය. කන්නයකට සැරයක් සිය ඉඩම් වගා කිරීමට පැමිණෙන සිංහලයන් 1983 කාලයේ ජාතිවාදී කලබල නිසා නොපැමිණ සිටි හෙයින් සිය බදු අයිතියට ව්‍යාජ ඔප්පු සාදා හිමි කර ගන්නට උත්සාහ දරා තිබේ. එවැනි ඉඩමක් පිළිබඳ වාර්තාවක් පසුගියදා ප්‍රසිද්ධියට පත් විය.වාලච්චේන මිරාවෝඩේ ගමහි ඩබ්.පී.පී. ද සිල්වා මහාතා සතුව පැවති පොරුක්කන් මුම්මාරි නම් අක්කර 52 ක වපසරිය ඇතිකුඹුර මෙලෙස මීරා ලෙබ්බේ ආදම් බාවා නම් අය බලහත්කාරයෙන් අයිති කර ගෙන ඇත.

      කුඹුරු පණත නිසා සිදු වූ අනික් කරුණ නම් ලංකාවේ ව්‍යාපාර පුළුල් කිරීමට මාන බලමින් සිටි පොහොර සමාගම් ගොවි කාරක සභා තුළට රිංගා ගැනීමයි. 1968 වර්ෂයේදී ඩඩ්ලි සේනානායක රජය අත්සන් කල ගිවිසුම් නිසා නව තාක්ෂණය සමග කෘෂි රසායන සහ රසායනික පොහොර ගොවි බිම්වලට සීමාවකින් තොරව ගලා ආයේය. මේවා පාලනය කරන්නට කිසිවෙක් සිටියේ නැත. රදළයන් ගෙන් නිදහස් වූ ගොවියා පොහොර සමාගම් වල වහලෙක් වන්නට වැඩි කලක් ගියේ නැත.එසේම අඩු අස්වැන්න ලබන බස්නාහිර පළාත් කුඹුරු අතහැර නගරයට සංක්‍රමණය වන්නට නව පරම්පරාව වැඩි කැමැත්තක් දැක්වීමේ ප්‍රතිඵලය වූයේ එහි අක්කර දහස් ගණනක් පුරන් බවට පත් වීමයි. ඒවා ගොඩ කර මහ නගර හදන්නට වත්මන් පාලකයන් පිඹුරු පත් අටවමින් සිටී. සැබවින්ම සැලැස්මක් නොමැතිව ගොවියා නිදහස් කිරීමේ ප්‍රතිඵලය කිසිසේත්ම ලංකාවට සුභදායි නොවූ බව පසක් වී අවසන්ය.