උතුරු පළාත ෙදමළ ජාතිවාදයට පාවාදීම

                                 

        

     දෙමළ ජාති වාදයේ තවත් පියවරක් සාර්ථක ලෙසට ඉදිරියට පැමිණ ඇත. මේ සඳහා සම්පූර්ණ ආශිර්වාදය සපයන ලද්දේ මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ සන්ධාන ආණ්ඩුවයි. උතුරු පළාතේ සිංහළයන් පදිංචි කරවීමෙන් තොරව චන්දය පැවැත්වීමෙන් වන අනතුර ගැන කල්තියා මේ රටේ සංවාදයක් ඇති විය. එම සංවාදයේ දී පළාත් සභා සතු ඉඩම් බලතල හා පොලිස් බලතල ඉවත් කළයුතු යයි ද ඉන්දියාවේ ද නැති ඇතැම් බලතල කප්පාදු කළ යුතු යයිද මතයක් ඇති විය. එහිදී මෙම බලතල ඉවත් කිරිම පිණිස යෝජනාවක් කැබිනට්ටුවට ඉදිරිපත් වුවද පසුව එය හකුළා ගැනුණි. තේරීම් කාරක සභාවක් පත් කළද සැප්තැම්බර් විසි එක් වන දිනට ප්‍රථම  එහි නිර්දෙශ ලබා නොදීමට ආණ්ඩුවෙන්ම කටයුතු යෙදුණි.

         උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් ඓතිහාසිකව ගත් කළ සිංහල  බෞද්ධ ජනතාවගේ උරුමයකි. ඒ බැව් එහි ඇති පුරාවස්තුවලින් සනාථ වේ. මෑතකදී යුධ හමුදාව විසින් සොයා දැන ගෙන ඇති සිද්ධස්ථාන ගැන සලකා බැලූ කල්හි මේ බව සැකයකින් තොරව තහවුරු වේ. එසේම ඒ පළාත් වල කිසිම ආකාරයකින් ද්‍රවිඩ නිජභූමියක් නොපැවති බවටද හොඳින්ම සනාථ වේ. නමුත් වාර්ගික පවිත්‍රකරණය නිසා කාලයක පටන්ම උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් වල සිංහල ජනතාව ජීවත් වන්නේ ඇත. කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජයට පත් කිරීම වෙනුවෙන් සිය ලේ කඳුලු දහදිය හෙලූ සිංහල ජනතාව බලාපොරොත්තු වූයේ තමන්ට සිදු වූ ඓතිහාසික අසාධාරණයන් වෙනුවෙන් රජය ඉදිරිපත්වනු ඇතැයි කියාය. ඒ සඳහා සිය වාස භූමි වල නැවත පදිංචිකිරීම සිදුවනු ඇතැයි උදක්ම ප්‍රාර්ථනා කළහ.  එසේම මූදු මහා විහාරය වැනි සිද්ධස්ථාන වලට අයත් සඟ සතු ඉඩ කඩම් නිරවුල් කර දේ යයිද බලාපොරොත්තු විය.නමුත් සිදුව ඇත්තේ  වෙනත් දෙයකි.  ඉන්දීය රජයේ අවශ්‍යතාවය මත කටයුතු කළ රජය  සිංහලයන් පදිංචි කිරිමට මැළි කමක් දැක්වීය. හමුදා කඳවුරු මේ ප්‍රදේශ වල තිබීම පවා ජාත්‍යන්තරව විවේචනයට ලක් වී ඇති අතර සිංහල ජනතාව වෙනුවෙන් රජය කිසිම ආකාරයකින් හඬක් මේ වනතුරු නගා නොමැත. සිංහලයින් නැවත පදංචි කරලීමේ දී නොයෙකුත් නීති රීති වලට යටත් කොට ඔවුන් අධෛර්ය කිරීම දිගින් දිගටම සිදු විය. උදාහරණයක් ගත හොත් පුල් මුඩේ දහතුනේ කණුව අසල සිංහල ගම්මාන සැලකිය හැකිය. වසර එකසිය පණහකට පමණ ප්‍රථම ඝන වල් කලෑවකට පැමිණ මෙහි ගොවිතැන් බත් කර ගනිමින් ජීවත් වූ සිංහලයන් යුද්ධයේ දී අවතැන් වූ අතර පසුව නැවත පදිංචි කෙරිණ. නමුත් මේ වන තෙක්ම රජයෙන් මේ පවුල් සඳහා ඉඩම් බලපත්‍රයන් ලබා දී නොමැත. එහෙත් පැරණි සිංහල ගම්මානයන් අල්ලා ගෙන  පදිංචි වන මුස්ලිම්වරුන්ට ක්ෂණයකින් ඉඩම් බලපත්‍ර ලබා දීමට  කටයුතු කෙරෙති.සිංහල ප්‍රාදේශිය ලේකම් වරුන් ද මේ අයට පුද්ගලික වාසා සඳහා උදවි කරන බව පැහැදිළිය. මේ ප්‍රදේශයේ වැව් අටක් පමණ නටබුන්ව තිබෙන නමුත් ඒවා පිලිසකර කර ගෙන යලි පදිංචි වීමට වන සංරක්ෂණ දේපාර්තමේන්තුවද ඉඩ ලබා දෙන්නේ නැත.

        යාපනයේ ජීවත් වූ විසිදහසකට අධික සිංහල ජනතාව නැවත පදිංචි කරලීමට රජය කිසිම සම්මාදමක් දැක්වූයේ නැත. සිංහල පවුල් එකසිය අසූවක් පමණ සිය ඉඩම් සොයා යාපනයට ගිය අවස්ථාවේ දී ඔවුන් ගේ ඉඩම්  දෙමළ පුද්ගලයන් අල්ලා ගෙන සිටි බව පැහැදිලි විය. අනතුරුව නාවක්කුලිය ප්‍රදේශයේ පොල් වත්තක මේ පිරිස බලහත්කාරයෙන්ම පදිංචි වූ අතර මේ අයට සිංහල සංවිධාන වලින් මිස රජයෙන්  උදව් ලැබුණේ නැත. තමන්ගේ අවසරයකින් තොරව පැමිණියායි සැලකූ මේ පිරිස ගැන උතුරු ආණ්ඩුකාරවරයා අල්ප මාත්‍ර සොයා බැලීමක් නොකලේය. මේ ආකාරයට අදත් ඔවුන්ට කිසිම පහසුකමක් රජයෙන් නොලැබේ. ඒ අතර පසුගියදා මෙහි ඉඳි කරන ලැබූ ප්‍රජා ශාලාව ගිනි තැබීමට කිසියම් පිරිසක් උත්සාහ කළහ. මේ අකාරයට මන්නාරමේ හා මුලතිව්  දිස්ත්‍රික්ක වල තත්ත්වයන් ද බෙහෙවින්ම ඛේදජනකය.

        පදවිය වාහල්කඩ වැනි ප්‍රදේශ  වල හා මැද රට කඳුකරයේ ද ඉඩම් නැති විශාල පිරිසක් සිටින බව පැහැදිළිය. රජය කළ යුත්තේ ජන අනුපාතය අනුව උතුර හා නැගෙනහිර ප්‍රදේශ වල මේ ජනතාව පදිංචි කරවීමයි. නමුත් එවැනි සාධනීය පියවරකට රජය නොඑළඹුණ බව කවුරුත් දන්නා කරුණකි. මෙහිදී අපට ඇතිවන සාධාරණ සැකයක් තිබේ. රජය අවංකවම සිංහල ජනතාව වෙනුවෙන් යුද්ධය මෙහෙවූවා දැයි  යන්නය. මාවිල් ආරු සොරොව්ව වැසූ අවස්ථාවේ දී වත්මන් ජනාධිපතිවරයා සිය ඇමතිවරයෙකු වන ජෙයරාජ් ප්‍රනාන්දු පුල්ලේ මහතා උතුරුට පිටත් කර කොටි සමග සාකච්ඡා කිරීමට පිඹුරු පත් සැකසුවේය. ඔහුට එදා මේ යුද්දය ගැන අවංක වුවමනාවක්ද නොවීය. භික්ෂූන් වහන්සේලා ගේ මෙහෙයවීමෙන් සහ හමුදාවේ උනන්දුව නිසා උතුර හා නැගෙනහිර නිදහස් කරලීමට සටන් ආරම්භ වූ අතර රජය කලේ ඊට නායකත්වය දීම පමණි. එහිදී මහින්ද රාජපක්ෂ රජය සෘජුවම ඉන්දියාව සමහ රහස් ගිවිසුමකට යන්නට  ඇතැයි යන සැකය දැන් මතු වී තිබේ. ප්‍රභාකරන් පරාජය කරලීමට ඉන්දියාවෙන්  උදව් ඉල්ලීම පිණිස මේ එකඟතාවය ඇති කරගන්නට ඇතිය යන සැකය දැන් අප ඉදිරියේ පවතී. එහිදී කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරිමෙන්  පසුව දහතුන් වන සංශෝධනය ක්‍රියාත්මක කිරීම හමුදා කඳවුරු ක්‍රමානුකූලව ඉවත් කිරීම  උතුරු නැගෙනහිර ප්‍රදේශ වල ඉන්දීය ආයෝජනයන් ඇති කිරිම වැනි එකඟතාවයන් ඇති වන්නට ඇත. සාම්පූර් බලාගාරය ඉන්දියාවට ලබා දෙන්නේ මේ නිසාය . උතුරු දුම්රිය මාර්ගය ඉන්දියාවට ලබා දෙන්නේ මේ නිසාය.

         යුද්ධය පරාජය කිරීමෙන්  පසු උතුරේ සිංහල ජනතාව පදිංචි කරවීමට රජය මැලි වූයේ මේ නිසයි.නැවත පදිංචි කරවීමේ අමාත්‍යංශය යටතේ සිංහල ජනතාවට ප්‍රමුඛත්වය දී කටයුතු නොකිරීමත් ඇතැම් පදිංචි කිරීම් හමුදාව ලවා රහසේ සිදුකිරීමත් සිදු වූයේ මේ නිසයි.හමුදාවේ පණස්හය වන සේනාංකයේ මැදිහත් වීමෙන් වවුනියා දිස්ත්‍රික්කයේ කැලෑ බෝගස්වැව ප්‍රදේශයේ පවුල් දෙදහස් යහසීයක් නැවත පදිංචි කරන ලද අතර ඔවුන්ට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් සියල්ල සලස්වන ලද්දේ හමුදාව විසිනි. විදුලිය යෝජනා ක්‍රමය සඳහා ජනාධිපති උපදේශක පූජ්‍ය බෙංගමුවේ නාලක හිමියන් ගේ මැදිහත් වීම මත එවකට විදුලිබල ඇමති චම්පක රණවක මහතා විසින් රුපියල් දශලක්ෂ සියයක් වෙන්කරන ලද අතර දැන් ඒ විදුලි රැහැන්ද ඇද අවසන් කර තිබේ.එහෙත් මේ අවතැන් වූ පවුල් චන්ද හිමි නාම ලේඛන යටතේ ලියාපදිංචි කරලීමේ වැඩ පිළිවෙල වුවමනාවෙන්ම අසාර්ථක කිරීමට මැතිවරණ නිළධාරීන් කටයුතු කර තිබේ. ඒ නිසා පසුගිය චන්දයට හිමිකම් ලබා ඇත්තේ පවුල් දෙසිය විසිපහක් පමණකි. මේ තත්ත්වය තුළ සිංහල ජනතාවගේ මානව හිමිකම් කඩවීමක් සිදුව ඇත. මෙලෙස චන්ද ලියාපදිංචිය නොකරන ලද්දේ ඉහළ නියෝගයකින් බව ද දැන ගන්නට ඇත. නමුත් මේ නීති රීති මුස්ලිම් හෝ දෙමල අයට බලපා නොමැති අතර ඔවුහු නිදහසේ චන්දය භාවිතා කරමින් දෙමළ හා මුස්ලිම් පිරිස බලයට පත් කර තිබේ.

       පොලිස් හා ඉඩම් බලතල හිමිව ඇත්තේ මධ්‍යම ආණ්ඩුවට බව අධිකරණය මගින් තීන්දු කරලීමද මේ අතර සිදු තිබේ. මෙම ක්‍රියා මාර්ගයද සිංහල ජනතාව රැවටීමකි. මේ වන විටත් වෙනම දෙමල රටක් ඇති කරලීමට පිඹුරුපත් උතුරේ දිග හැරෙන  අතර ඉන්දියාව අකමැති කිසිවක්ද උතුරේ සිදු නොවනු ඇත.  ඉන්දියාව මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා සමග ඇති කර ගත් ගිවිසුම යලි මතක් කර දෙමින්  කළ බලපෑම හමුවේ සිංහල ජනතාව ගේ ඔලුව අත ගා කොකා පෙන්වා උතුරු පාවා දීමට කටයුතු සම්පාදනය වී ඇති බව පැහැදිළිය. ඒ අතින් බලන කල්හි පසුගිය මැතිවරණයෙ දී උතුරේ සිදු වූයේ ඉතිහාසයේ කළ මහා පාවාදීමකි.

දඹුලුත් ගොසින් සිත තුළ අභිමන් බැන්දා

                                       

             

      නිශ්ශංකමල්ල රජු ස්වර්ණගිරි ගුහා යයි නම් තැබූ රංගිරි දඹුලු රජ මහා විහාර ලෙන් සංකීර්ණය උයන්වත්ත පංසලට ඉහළින් දිස් වෙයි. බුලාගල පල්ලෙගම කිරිබණ්ඩා පොතුවිල නම් අව්‍යාජ ගැමියාගේ මං පුංචිකාලේ කෘතිය දොරට වැඩීමේ උත්සවයක් පසුගියදා මේ උයන්වත්ත රජමහා විහාර ශ්‍රවණාගාරයේ දී  පැවැත්විණ. දඹුලු පාර්ශවයේ මහනායක පූජ්‍ය ඉනාමලුවේ සුමංගල මාහිමියන් මූලාසනයේ වැඩ සිටියහ. පේරාදෙණිය සරසවියේ මහාචාර්ය එච්.එම්.ඩී.ආර්. හේරත් මහතා ගේ හරබර දෙසුමක්ද විය.  අවසානයේ  මාතලේ දිශාවේ සිටින වයොවෘද්ධ අව්‍යාජ ගැමි සාහිත්‍ය කරුවන් හා මදක් සතුටු සාමිචියෙහි යෙදෙන්නට ද ඉඩප්‍රස්ථා ලැබුණි. මේ හමුවීම භාග්‍යකි. දනිමි හැඳින්නෙමි යයි කීවොත් නිවරදිය. ගමනේ ඵල ප්‍රයෝජනයක් තිබුණු බව සිතට දැනෙන්ට විය.

        දඹුලු ලෙන් විහාරයට තිබෙන රජ මාවත. මිට වසර එකසිය හැටපහකට ප්‍රථම1848 ජූලි 26 දින ගිරාණේගම ශ්‍රී ඉන්ද්‍රජෝති මහා නායක හිමියන් අතින් ගොංගාලේගොඩ බණ්ඩාට ඔටුණු පැලන්දවූයේ මෙම රජ මාවතට ප්‍රවිශ්ට වන ස්ථානයේ තිබෙන පෝය ගෙයි සිටයි.දැනට දඹලු ලෙන් සංකීරණයට උයන්වත්ත විහාර මාර්ගයේ නොව මේ ස්ථානය දැක බලා ගැනිමට දඹුලු පර්වතයේ බස්නාහිර පාර්ශවයේ තිබෙන වලගම්බා පිරිවෙන් භූමියට යායුතුය. මෙහි දැනට වැඩ වසන්නේ පූජ්‍ය අඹගස්වැවේ රාහුල හිමියන්ය. ආවාස ගෙයට දකුණු දෙසින් පෝය ගෙයයි. එයට යාබදව ගල් ලෙනයි.මේ පෝය ගෙය දැනට මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදල මගින් පිළිසකර කරගෙන යනු ලබයි. එදා බ්‍රිතාන්‍යයන් තමන්ගේ වතු වගාවට අවශ්‍ය මාර්ග තැනීමට  ධනය සොයා ගැනීමට බදු දෙතිසක් පැන වූයේය. මෙවායින් බලවත් සේ පීඩාවට පත් ජනතාව මේ සිද්දියනිසා කැරලි කෝලාහල ඇති කරගත්තේය. කොළඹින් පටන් ගත් උද්ඝෝෂණ පසුව උඩරටට පැතිර ගියේය. බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුව සිහළයන්ට කරන කෙණහිලිකම් වලට විරොධය පෑමටද මේ අවස්ථාව යොදාගත්තේය. මේ අවනඩුව මහා සංඝරත්නය වෙත සැළ කර සිටියේ ඉන් පසුවයි. භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ ආශිර්වාදයෙන් පුරන් අප්පු හා ගොංගාලේගොඩබණ්ඩාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් මාතලේ කැරැල්ල යි නම් තබා ඇති ජාතික විමුක්ති සටන ඇරඹෙන්නේ ඒ ලෙසිනි. එය සැබෑ ලෙසින්ම මාතලේ සිට නොව නාලන්දෙන් ආරම්භව දඹුල්ල කේන්ද්‍ර කරගෙන ශක්තිමත් වූ සටනක් විය.

        මහානායක හිමියන් සතු වූ සාම්ප්‍රදායික කාර්යය අනුව ගොංගාලේ ගොඩ බණ්ඩා රාජ අභිෂේකයට පත් කළ බව ගිරාණේගම ශ්‍රී ඉන්ද්‍රජෝති හිමියන් පසුව බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුවට ප්‍රකාශ කර සිටියේය.එය එකල අනුදත් පිලිවෙත විය. කෙසේ වෙතත් දඹුලුගල ට ප්‍රවිශ්ඨ වන රජ මාවත ඇරඹෙන්නේ ද මේ පෝයගෙය ආසන්නයෙනි. සමන් මල් පිරුණු ආරක්කුවක් යටින් වැටීතිබූ  ගල් පඩි පේළිය බෙහෙවින් හුදකලා වී ඇත.කිසිවෙකුත් ඒ මාර්ගය  තරණයට සූදානම් නොවන්නේ යයි සිතමි. උදෑසන අරුණැල්ල ගස් අතරින් එබී බලමින් පඩි පෙලේ ඇති කරන අව් සෙවණැලි පීඩා කාරී නැත. එදා රජ දරුවන් විසින් රෝපණය කරන ලද අරලිය කුසුම් උයන සිසාර පැතිර පවතියි. මෑත යුගයේ දී මේ දඹුලු විහාරය සොයා වන වැදි උල්පතේගම ශ්‍රී ඉන්ද්‍රජෝති උන්නාන්සේ නැවතී සිටි ගල් ගෙය පඩි පෙළ දිගේ මදක් පියමන් කරන විටදී හමුවෙයි. ඉතා දුෂ්කරව එහි දිවි ගෙවු උන්වහන්සේ නැවත දඹුලු විහාර සංඝ පරම්පරාව ආරම්භ කරන ලද්දේය.ඉතා සෙමින් සෙමින් උස්ව යන පඩිපේළිය කාලයකින් සුද්ද පවිත්‍ර කර නැත. පඩි පේළිය ඉස්මත්තේ තිබෙන කැලෑව ගල්පඩි ආක්‍රමණය කමින් සිටී. සංචාරකයන් විසින් භාවිතා කරන ලද හිස් වතුර බෝතල් සිය ගණනක් පර්වත බෑවුමේ කසල ගොඩට එක්කාසු වී පඩිපෙළ දෙසට පෙරළි ඇවිත් තිබේ.

      දඹුලු ලෙන්වලට ප්‍රවිශ්ට වීමට ආසන්නයේ ගලේ කපා ඇති පඩි කීපයකි. ඒ පඩි කැපූ බව කියා ලියා ඇති සෙල් ලිපි අටක්ද එක පෙළට දක්නට ලැබේ. ඒවා විවිධ යුග වලට අයත්ය. කූඨකණ්න අභය යුගයට අයත් එක් ලිපියක මේ පඩි පෙළ වල් කැපීම ගැන විස්තරාත්මකව ලියා ඇත. මෙහි ඇති ඇතැම් සෙල් ලිපි විනාශ මුඛයට යන්නට ඉඩහැර තිබීම ඛේදජනකය. මෑතකදී විහාරය ප්‍රතිසංස්කරණයට ගෙනා බදාම පහළට වීසි කරලිම නිසා මේ ලිපි වසා ගෙන සවි වී ඇත. රජ මාවත පාලුවට ගොස් ඇති බැවින් මේවා සොයා බලන්නට පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවට හෝ මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදලට අවශ්‍ය නැතිවා මෙන්ය.

          දඹුලු ගලේ පැරණි නාමය චාත පබ්බතය බව වලගම්බා පිරිවෙනට ප්‍රවිශ්ට වන මාර්ගයේ තිබෙන අනුරාධපුර යුගයට අයත් ස්ථුපය ආසන්නයේ ලෙනක පවතින සෙල් ලිපිය සාක්ෂි දරයි. මහාචාර්ය සෙනරත් පරණවිතාන ශූරීන් මේ පිළිබඳව දිග හරින ලද මතය කෙසේ වුවත් දේවානම්පියතිස්ස යුගයේ පටන් මේ ස්ථානය භික්ෂූන් වහන්සේලාට වාසස්ථානය ව ඇති බව සිතා ගත හැකිය.දඹලු පර්වතය වටා තිබෙන සෙල්ලිපි හතළිහකට අධික සංඛ්‍යාව ඊට සාක්ෂි දරයි. චාත පබ්බතයේ ශාන්ත රමණිය ස්වභාවය බවුන් වඩන රහතුන් වහන්සේලාට ඉතා ප්‍රියංකර විය. සසර දුකින් එතෙර වීමට වෙනත් මගක් නැත. බුදුන් වහන්සේ අනුදැන වදාළ මාර්ගයේ යායුතුමය. ඇතැම් අය සිතන පරිදි මේ විහාර ලෙන් මුල් කාලයේ අති දුෂ්කරව තිබෙන්නට නැත.  එයට හේතුව රාවණ යුගයේ පටන් දිග හැරෙන සභ්‍යත්වයක් මේ ප්‍රදේශය හරහා පැතිර ඇති නිසයි. නාඋල බිබිල ආසන්නයේ හමුවන යකඩ උදුන් ද ඉබ්බන්කටුව සුසාන භූමියද මීට සාක්ෂි සපයයි. ගල්ලෙන් වල කටාරම් කොටවා තමන්ගේ සනුහරේ තපස් වීන්ට  බවුන් වැඩීමට පූජා කල ලෙන් පසු කාලයේ දී වඩා දියුණුකර භික්ෂූන් වහන්සේලාට පූජා කරන ලද්දේය. අනුරාධපුර යුගයේ විවිධ රජවරුන් අතින් දඹුලු ලෙන් විහාරය පිළිසකර වන්නේ මේ පූජා සම්ප්‍රදාය නිසාය. නමුත් වට්ටගාමිණි අභය නොහොත් වලගම්බා එයට වෙනස්ය. ඔහු යක්ෂ රාක්ෂ ගෝත්‍රිකයින්ට සමීපය. සොමා දේවියගේ අභරණ නිදන් කොට දඹුලු ලෙනක දාගැබක් ද නිර්මාණය වන්නේය.දඹුල විහාර තුඩපතේ ද සඳහන් සැබෑ සෝමාවතී දාගෑබ කුමක් දැයි කිසිවෙක් අනාවරණය කරගත් හොත් මෙහි ඉතිහාසය අලුතෙන් ලිය වෙනවා නිසැකය.

         කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ රජු විසින් පිළිසකර කරන ලද  විහාර ත්‍රීත්වයට ප්‍රවිෂ්ට වූයෙමි. බලවත්වල සිල්වත් තැන විසින් නිර්මාණය කරන ලද මාර පරාජය මෙන්ම අනෝතත්තවිල සිත්තම් පදනම් කොට ගෙන ලංකාවේ සිතුවම් කලාව ගැන ලෝකයට කියන්නට කිසිවෙක් උනන්දු වී දැයි මට සැකයක් සිතේ. දඹුලු සිත්තර පරම්පරාවේ ජීවන් නයිදේ දක්වා මේ ඛේදවාචකය දිග ඇදී ඇවිදින් ඇත.. මේ සිත්තරුන් වානිජ වටිනාකම් පස්සේ හඹා ගිය වුන් නොවේ. බලවත්වල සිල්වත් තැන එකල තිබූ කුල සම්ප්‍රදාය අනුව  පැවිද්ද නොලැබුවද බුදුන් කෙරෙහි වූ අනන්ත ශ්‍රද්ධාවෙන් සකස්වුණු සිතුවිලි පරම්පරාවන් විසින් හැඩගැස්වුණු තෙලි තුඩකට පණ දෙන්නේ කුමන ආවේශයකින් දැයි කල්පනාවට ගත නොහැකිය. වර්තමානිකයින් මෙය දකින්නට වෑයම් නොකරති. එයට එක් හේතුවක් වන්නේ අපගේ සිල්වත් පරම්පරාවන් ගැන අධ්‍යනයට පාසල් තුල ඉඩකඩක නොමැති බැවිනි. දෙවැන්න දඹුලු විහාරය සංචාරකයන් ගේ ආකර්ශණයට පමණක් අද වෙන්ව තිබීමයි.පූජනීය වන්දනාවෙන් පසක් කර ගන්නා නිවීම කෙරෙහි සිංහල බෞද්ධයින්ට යොමු කරවීමට තිබෙන අවස්ථාව ඉන් ගිලිහීයන්නේ යයි කිව යුතුය.කෙසේ වෙතත් වසර එකසිය හැටපහකට ප්‍රථම සිංහලේ රාජාවලියට අභිෂේකය සැපයූ මේ පින්බිමේ නුදුටු තැන් දකින්නට වන්දනා කරුවන්ගේ සිත් නෙත් පහල වේවායයි කරන අදිටනින් යුතුව දඹුලු ලෙන් අතරින් නැවතත් රජ මාවතට පිවිසියෙමි. ලංකාවේ දිගම කන්ද කහල්ල රක්ෂිතය ඈතින් දර්ශණය වේ.  මේ තෙරක් නොපෙනෙන ඉම දඹුලු විහාරයට පූජාකරන්නට සිත් වූයේ කුමන් බලවේගයකින්ද. එය නැවත අවදි කරගැන්මට අපට තවමත් නොහැකිව ඇත්තේ ඇයිද යයි මොහොතකට කල්පනාවට නැගේ.

                                              

 

සිංහල බෞද්ධයාට එරෙහි මහින්ද චින්තනය

                               

 

       වර්තමාන සන්ධාන රජය බලයට පත් කිරීමට මූලිකව ක්‍රියාකරන ලද්දේ මේ රටේ සිංහල බෞද්ධ බලවේගයන් විසිනි. රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ එක්සත් ජාතික පක්ෂ රජය රට බේදීමේ ක්‍රියාවලිය හරහා ලංකාව දෙමල ක්‍රිස්තියානි රටක් බවට පරිවර්තනය කරලීමේ ක්‍රියාමාර්ග ගත් අවස්ථාවේ දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා විපක්ෂනායක වරයා වශයෙන් පත් කර ජනාධිපති තනතුර දක්වා ගෙන යාමටත් අනතුරුව කොටි සමග වූ යුද්ධයේ දී ඔහුට සම්පූර්ණ සහයෝගය ලබා දීමටත් රට නිදහස් කිරීමටත් ජාතික බලවේග ගත් උත්සාහයන් කිසිවෙකුටත් අවතක්සේරු කල නොහැකිය. නමුත් බලයට පත් වූ පසු  මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා ගත් පියවරයන් දෙස බලන කල්හි තමන්ට ශක්තියක් වූ සිංහල බෞද්ධයන්ට නිසි පරිදි කළ ගුණ සලකා ඇත්දැයි සැකයක් ඇති වේ. මෙහි පහත පළ වන්නේ ඔහු විසින් සිංහල බෞද්ධයන්ට එරෙහිව එමෙන්ම සිංහල ජාතිය ශූන්‍ය කිරීමට ගත් ක්‍රියාමාර්ගයි.

1/ ජාතික භාෂා හා ඒකාබද්ධ අමාත්‍යංශයක් පිහිටු වීම. ඒ මගින් සිංහල භාෂාවට මේ රටේ හිමි විය යුතු ප්‍රධාන ස්ථානය අහෝසි කිරීම.ලංකාවේ ප්‍රධාන භාෂාව ඉංග්‍රීසි භාෂාව ලෙසට නැවතත් පත් කිරීම.

2/ මේ රටේ මහ ජාතියක් නැතැයි ප්‍රකාශ කිරීම සහ දෙමල මුස්ලිම් ජන වර්ගයන් ජාතීන් වශයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කිරීම.

3/ ආගමික කටයුතු අමාත්‍යංශ යටතේ ක්‍රිස්තියානි හා මුස්ලිම් පල්ලි වලට විශේෂ වරප්‍රසාද ලබා දීම. බහුතර සිංහල බෞද්ධයන් ගෙන් එකතු වන මුදල් පල්ලි සෑදීමට වෙන් කිරීම.මුස්ලිම් වරුන් ගෙන් යැපෙන දි.මු. ජයරත්න වැනි පුද්ගලයෙකු බුද්ධශසන හා අගමික අමාත්‍යවරයා ලෙසට පත් කිරීම.

4/ මුස්ලිම් ආගමික නීති තව දුරටත් රටේ ස්ථාපිත කිරීමට සහාය පළ කිරීම .හලාල් ක්‍රමට  රට පුරා ව්‍යාප්ත කිරීම නැවැත්වීමට පියවර නොගැනීම. ශරියා නීතිය ඉගැන්වීම සඳහා නැගෙනහිර විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ඉඩකඩ ලබා දීම.

5/ සිංහල බෞද්ධ හඬ ජන මාධ්‍ය තුළ යටපත් කිරීමට උපදෙස් දීම. සිංහල බෞද්ධ යන්ට සිදු වන අසාධාරණ කම් පිලිබඳව ලියවෙන ලිපි වාරණය කිරීමට නිල නොවන ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම.

6/ ඉතිහාසය විෂයට අදාළව පාසල් පෙළ පොත් සැකැස්මේ දී සිංහල බෞද්ධ අනන්‍යතාවය ඉස්මතු නොවන ආකාරයට ත් අන්‍ය ආගම් හා ජන වර්ග ගැන වෙසෙසියාවක් දැක්වීමටත් කටයුතු කළ යුතු බවටත් උපදෙස් දීම.

7/ කූරගල දෙවනගල මුහුදු මහාවිහාරය මොට්ටාගල වැනි ඓතිහාසික ස්ථාන මුස්ලිම් වරුන් බලහත්කාරයෙන් අයිති කොට ගෙන ඒවායේ පැවති බුදු පිළිම සෙල් ලිපි ආදිය විනාශ කළ විට එයට විරුද්ධව පෙළ ගැසුණු සිංහල බෞද්ධ සංවිධාන හා පුද්ගලයන් මර්දනයට කිරීමට හමුදාව සහ පොලිසිය යෙදවීම.

8/ උතුර හා නැගෙනහිර ප්‍රදේශ වල සිංහල බෞද්ධයාට පදිංචි විමට ඉඩකඩ ලබා නොදීම. මඩකලපුවේ  මන්නාරමේ  සහ යාපනයේ අවතැන්ව සිටි සිංහලයන්ට නීත්‍යානුකූලව ඉඩම් ලබා නොදීම. ඔවුන්ට එරෙහිව නීතිය උසි ගැන්වීම.

9/ බෙදුම් වාදයට උඩගෙඩි දෙන රායප්පු ජෝශෆ් වැනි පූජකයන් හට මන්නාරම ප්‍රදේශයේ සියලුම පහසු කම් ලබා දිම. පාරම්පරික සිංහල ඉඩම් වල ක්‍රිස්තියානි පල්ලි හා මුස්ලිම් ජනපද ඇති කිරීමට ඉඩ දී බලා සිටීම.

10/ බහුජාතික සමාගම් වල මෙහෙයවීමෙන් පලිබෝධනාශක වලට ආසනික් හා රසදිය ද කිරිපිටි වලට මෙලමයින් හා ඩයිසයනමයිඩ් ද එක් කර සිංහලයා වඳ කිරීමට උපක්‍රම යෙදූ කුමන්ත්‍රණය හෙළි වූ විට ඒවා යට ගැසීම. මෙම සමාගම් වලට එරෙහිව නීත්‍යානුකූලව පියවර නොගැනීම සහ ඔවුන් සමග ගිවිසුම් අත්සන් කිරීමට සැරසීම. තව දුරටත් සිංහලයා රැවටීම උදෙසා රූපවාහිනිය හා ස්වාධීන රූපවාහිනිය වැනි රාජ්‍ය මාධය ආයතන වලට දැන්විම් ලබා ගැනීම.

11/ සියලුම ආගම් වලට හා ජාතීන්ට එක සමානව සලකන්නනේය යන ඉංග්‍රීසි නීතිය පුන පුනා ප්‍රකාශ කිරීම හා සිංහල ජාතියට වඩා මුස්ලිම් වරුන්ට හා දෙමල ජනතාවට වැඩි වැඩියෙන් සැලකීම.

12/ සිංහල සංස්කෘතිය විසින් දුරාචාරයයයි හඳුන්වනු ලබන සූදුව ගණිකා සේවය සංචාරක ව්‍යාපාරය හරහා ප්‍රචලිත කිරීමට සියලුම පහසුකම් සැලසීම.

13/ නිදහස් අධ්‍යාපනය කප්පාදු කොට පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ඇති කිරීම හා එම පහසුකම් මුස්ලිම් වර්ගයාට හා ක්‍රිස්තියානි පල්ලියට ලබා දීම.

14/ ඇමති වරුන් මන්ත්‍රී වරු විසින් කරනු ලබන අපරාධ අල්ලස් දූෂණ කටයුතු වසන් කිරීම. ඒ පුද්ගලයන් හට වටිනාකම් ලබා දීම.

15/ රටේ සාම්ප්‍රදායික අනුශාසක වරුන් වූ මහනායක හිමිවරුන් ගේ අවවාද අනුශාසනා පිළි නොගැනීම. ඒ වෙනුවට අගරදගුරු හා මවුලවි වරුන්ගේ  උපදෙස් ඉහළින්ම පිළිගැනීම.