දා කරඬුවක දැවටුණු පූජනීය සේද සළුවේ යටගියාව

 

          බුද්ධ අදාහන මළුවේ දී ශේෂ වූ ධාතුන් වහන්සේ ලා වැඩිම ප්‍රමාණයක් වර්තමානයේ තැන්පත් කොට තිබෙන්නේ හ්‍රී ලංකාවේ බව සැදැහැවත් බෞද්ධයන් ගේ විශ්වාසයයි.බුදුන් වහන්සේගේ යටි වම් දළදාව සහ දකුණු දළදාව පිළිබඳ උත්තුංග ශ්‍රද්ධාවෙන් යුක්තව කටයුතු කරන සිංහල බෞද්ධයන්ට විශේෂිත ධාතු කරඬුවක දවටා තිබූ පූජනීය සේද සළුවක් ද වටිනා බව කිව යුතු නොවේ.දේවානම්පියතිස්ස රජ දවස දී ධර්මාශෝක රජුගේ පුත් මහින්ද  මහ රහතන් වහන්සේ මිහින්තලයට වැඩම කොට  සම්බුද්ධ ශාසනය මෙරට ස්ථාපිත කොට රජු ලවා යොදුනෙන් යොදුන විහාරස්ථානයන් කරවා ලංකා රාජ්‍යය බුද්ධ ශාසනය වෙනුවෙන් පූජා කොට දැනට වසර දෙදහස් තුන්සීයක් පමණ ඉකුත් වී තිබේ. මේ එළඹෙන්නේ බුදු උපතින් දෙදහස් පන්සිය හැටනව වන වසරයි.

    

     අසෝක රජ දියණි සංඝමිත්තා තෙරණින් වහන්සේ ජයශ්‍රී මහා බෝධින් වහන්සේගේ අංකුරයක් රැගෙන උතුරේ දඹකොළ පටුනට පැමිණි කල්හි දේවානම්පියතිස්ස රජු කරවටක් දියට බැස මහත් ශ්‍රද්ධාවෙන් එය පිළිගත් ආකාරය බෝධිවංශයේ දක්වා තිබෙන්නේ ජනතාවට ශ්‍රද්ධාව භක්තිය ඇති වන ආකාරයටයි. ඒ බෝධින් වහන්සේ සමග ශාක්‍ය වංශයට ඥාතීන් වූ හැට හතර කුලයක් ජනතාවද ලක්දිවට පැමිණියහ.ඔවුන් ගම්බිම් වල පදංචි කරවා ගම් ප්‍රධානීනන් බවට පත් කරවා බුද්ධ ශාසනයේ චිරස්තිථිය සලසනුවස් කටයුතු සැලැස්වූහ. විදුරනන්ද බෝධිගුප්ත සුමිත්ත  ආදී ලැමණි කුලයට නෑකම් කියූ දේවානම්පියතිස්ස රජු ගේ බාල සහෝදරයා කීර්ති තිස්ස විය. මේ කුමරු වර්තමාන කෑගල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ රඹුක්කන පෙදෙස භාරව කටයුතු සිදු කරන ලද්දේය. පදවිගම්වල තිබෙන ශිලා ලේඛනයකින් කියැවෙන තිස කිතස  ලෙනෙ යන නාමය මගින් හඳුන්වන්නේ ඒ කුමරු ගැනයි.

         මිහිඳු මහ රහතන්වහනසේ ගේ අනුශාසනා මත දේවානම් පියතිස්ස රජතුමා යොදුනෙන් යොදුන විහාරස්ථාන සෑදවූහ.මේ අනුව කීර්ති තිස්ස කුමරු ගේ පුද්ගලික මැදිහත් වීම අනුව ඉඳි කළ ස්ථූපයක් රඹුක්කන ප්‍රදේශයේ ලේකම් කොට්ඨාශයේ දැලිවල පිහිටා තිබේ.  මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේ මෙම ස්ථානයට පුද්ගලිකවම වැඩම කොට ගල්ලෙනක වැඩ වාසය කරමින් මෙම ස්තූපය සෑදවීමට උපදෙස් දුන් බව ජන ප්‍රවාදයේ එන්නකි. උන්වහන්සේ වැඩ සිටි ගල්ලෙන මීදුම ගල්ලෙන බව කියැවෙයි. මෙම චෛත්‍යය නිමකරවා තිබෙන්නේ සාංචි ස්ථූපයේ වාස්තු විද්‍යාත්මක හැඩරුව අනුව බව 1957 දි මෙම ස්ථූපය වටා කරන ලද කැණිමකින් හමු වූ කරඬු 168 ක් අතර තිබූ  සුවිශේෂී රන්කරඬු ආකෘතිය  මගින් තහවුරු විය.දැවයෙන් නිම කරන ලද යූපය  සිවු පසට විහිදී ඇති චත්‍ර ආදිය නිසා දැලිවල ස්ථූපය පිළිබඳ මිහිඳු මහ රහතන් වහන්සේ ගේ මැදිහත් වීම පිළීබඳ වෙසෙසින්ම සිතා බැලිය හැකිය.වෙදිසගිරි නැතිනම් සාංචි පෙදෙස සමග මිහිඳු මා හිමියන්ගේ දැඩි සම්බන්ධයක් තිබුණි.

 

    දැලිවල පවතින මෙම ස්ථූපය සාමාන්‍යයෙන් හඳුන්වනු ලබන්නේ කොටවෙහෙර යනුවෙනි. සාමාන්‍ය පස් කන්දක් ස්ථූපයක හැඩයට කපා ඒ වටා ගඩොලින්  ගර්භය බැඳ නිම කර තිබූ බව මහාචාර්ය පරණවිතාන මහතා තීරණය කර තිබුණි. එයට හේතුව ඔහු කරන ලද බාහිර නිරීක්ෂණයයි.තවත් හේතුවක් වී තිබුණේ  පේසාවේ සිට මදක් ඉහළින් නිදන් වස්තු තැන්පත් කර තිබීමයි.1957 වසරේ දී කළ කැණීමේ දී පෙර දක්වන ලද නිදන් වස්තු සමුවුණ අතර පසුව 1972 සහ 1978 වසර වලද   පසුව 2000-  2001 වර්ෂයන්හි  දී ද පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව විසින් කැණීම් කොට ඇත. එවකට පුරාවිද්‍යා කැණීම් අධ්‍යක්ෂ වූ ඩබ්.එච්.විජේපාල මහතා විසින් කළ මෙම පර්යේෂණයේ  දී මුට්ටියක බහා තිබු වැදගත් ධාතු කරඬු කීපයක් සොයා ගන්නට යෙදී ඇත.මෙය හමුවූයේ ස්ථූපය මැද ගර්භයේ විශේෂයෙන්ම සකස් කරන ලද කොටසකිනි. එහි තීබූ කැටගල් සහිත ශිලාමය පසුතලය තුළින් ගම්‍ය වූයේ මෙම පූජණිය වස්තු කෙරෙහි දැක්වූ සැළකිල්ලයි.මැටියෙන් කල විශේෂ භාජනයක තැන්පත් කරන ලද රන්තැටියක මෙම පූජනීය වස්තු තැන්පත් කර තිබුණි. එම රන් තැටිය මත සාංචි ස්ථූප හැඩය ගත් කරඬුවක් විය.ඒ වටා සේද සළුවක් ඔතා තිබී ඇත. කැණීමේ දී හමු වන විට රෙදි කඩ දිරාපත්ව කරඬුවටම ඇලී තිබී ඇත.මේ සියල්ල විශේෂයෙන්ම සකස් කළ වීදුරු භාජනයකින් ද වසා තිබුණී. එය නැවත මැටි මුට්ටියකින් වසා තිබූ බව නිරීක්ෂණය වෙයි. මේ අතර තිබූ විශේෂිතම වස්තුව වූයේ සාංචි ස්ථූපයේ හැඩරුවට සමාන වූ ලෝකඩ අනුරුවයි. මෙම කරඬුව වටා පැවති රෙදි කඩ ඔස්ට්‍රේලියාවේ දී විශේෂ පරීක්ෂාවකට ලක් විය. ඒ අනුව සනාථ වූයේ එය  සේද රෙද්දක් බවයි.මීට  වසර 2200 කට ප්‍රථම එම රෙදි කඩ නිෂ්පාදනය වන්නට ඇති බව ද තහවුරු විය.කානීලියන් පබළු වලින් ගෙත්තම් කරන ලද මෙම සේද රෙද්ද විශේෂයෙන්ම නිර්මාණය කරන ලද්දකි. මෙම කරඬුව තුළ තැන්පත් කළ වස්තු වල සුවිශේෂීතාවය නිසා මෙලෙස වස්ත්‍රයකින් ඔතා තිබෙන්නට ඇත.

       සේද රෙදි නිර්මාණය කරන ලද්දේ චීන දේශය තුළය. මෙම රෙදි සේද මාවත ඔස්සේ දඹදිව පර්සියාව සහ රෝමය දක්වා එකල වෙළෙඳ සම්බන්ධකම් යටතේ හුවමාරු වී තිබේ. අසෝක රජු සිය ධර්ම විජය ප්‍රතිපත්තිය මත පදනම්ව කරන ලද විශේෂිත කටයුත්ත නම් එකළ දඹදිව තුළ මෙම සේද රෙදි වර්ණ ගැන්වීමෙන් පසු රාජකීය පරිහරණයට ගැනීමයි.. ඒවා වර්ණ ගැන්වීමෙන් පසු නොයෙකුත් කටයුතු වලට යොදා ගත් අතර විශේෂිත පූජනීය වස්තු ආවරණය කිරීමට  පබළු ආදී ද්‍රව්‍ය වලින් ගෙත්තම් කර ඇත. ධර්මාශෝක රජු සහ දේවානම්පියතිස්ස රජු අතර තිබූ ඥාති සම්බන්ධය සහ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සම්බන්ධය මත මිහිඳු මහ රහතන් වහන්සේ ලංකාවට වැඩම කරන ලද අතර ඒ සමග විශේෂිත රාජකීය කකුධ භාණ්ඩයන්ද  පූජා වස්තු රැසක් තෑගි වශයෙන් දූත පිරිස සමග ඒවා ඇති ආකාරය වංශ කතා වල සඳහන් කර තිබේ.දේවානම් පිතතිස්ස රජුගේ සොහොයුරු තිස්ස කීර්ති කුමරු එකල පාලනය කළ කිණිගොඩ කෝරළයේ වල්ගම් පත්තුවේ දැලිවල ප්‍රදේශයේ සාංචි හැඩය සහිත ස්ථුපයක් ඉඳි කරලිමේ අදහස තිරණය කරනු ලබන්නේ මිහිඳු මහ රහතන් වහන්සේ විසිනි. උන්වහන්සේ ඒ ඉඳි කිරීම පිළිබඳ පෞද්ගලිකව සොයා බලමින් කීර්ති තිස්ස රජු සමග මේ කර්මාන්තය කල බවට සිතන්නට හැකිය. එයට සාධක වශයෙන් ප්‍රදේශයේ කීප තැනකම ජන ප්‍රවාද රැසක් අදටත් පවතී.

       2001 වර්ෂයේ දී ඩබ්.එච්.විජේපාල මහතා විසින් කරන ලද කැණීමේ දී හමුවූ විශේෂිත පූජනීය වස්තු පිළීබඳ සොයා බැලීම් වල වැදගත්ම වටපිටාව නිර්මාණය වනුයේ 2018 වර්ෂයේ සිටයි. විජේපාල මහතා ගේ කැණීම් අංශයේ සේවය කළ ආචාර්ය නිමල් පෙරේරා මහතා සිය ආචාර්ය උපාධිය සඳහා ඔස්ට්‍රේලියාවට ගොස් සිටින අවදියේ දී එහි ජාතික විශ්ව විද්‍යාලයේ සේවය කළ ජුඩිත් කැමරන් නම් මහත්මියක් හමු වීම මෙහි අහම්බයයි. ක්‍රිස්තියානි භක්තිකයෙකු වු ඇය ජේසු තුමාගේ සොහොනේ තිබූ වස්ත්‍ර ගැන පර්යේෂණ පවත්වමින් සිටි තැනත්තියෙකි.මේ අවස්ථාවේ දී නිමල් පෙරේරා මහතා සමග ඇති වූ විශේෂ කතාබහකින් පසු දැලිවල ස්ථූපයෙ න් හමූ වූ සේද රෙද්ද එතූ විශේෂිත ලෝකඩ කරඬුව පරීක්ෂා කර බැලීමට සහ පර්යේෂණ වශයෙන් සහාය වීමට ඇය ලංකාවට පැමිණියහ.මෙම හමුවීම මෙරට ඉතිහාසයේ වැදගත්ම පර්යේෂණයකට දොර කවුළු හැරුණි.කැමරන් මහත්මියගේ අධීක්ෂණය යටතේ දා කරඬුවේ සිට පබළු වැලේ සිට වර්ණ ගැන්වීමේ සිට සෑම අවස්ථාවක් ගැනම විධිමත් සොයා බැලීමක් සිදු කරන ලද්දේය. සේද මාවතේ ඉන්දියාවටත් එතනින් වර්ණ ගැන්වුණු සේද සළුව අසෝක රජුගේ මෙහෙයවීමෙන් පූජනීය දා කරඬුවක ඔතා ලංකාවට සැපත් වීමත් පීළිබඳ ඉතා රසවත් කතාවක් නිර්මාණය කිරීමට මෙම පර්යේෂණය සමත් විය.පුදුමයට කරුණ නම් මේ සේද සළුව වියා තිබුණේ මල්බෙරි පට පනූවන්ගෙන් හෝ වල්ඕක් පට පණුවන්ගෙන් ලබා ගන්නා නූල් මගින් නොවන බව තහවුරු වීමයි. ඒ සඳහා හණ සහ ඇබකා වැනි විශේෂිත ශාක වර්ග යොදගෙන තිබුණි යැයි පර්යේෂණයේ දී හෙළි විය.. ඇතැම් විට පූජනීය වස්තුවක් ආවරණය කිරීමට පටපණු කෝෂ යොදා නොගැනීම අසෝක රජුගේ චේතනාව වූවා වන්නට පිළීවන. නමුත් එය විශේෂයෙන්ම වියා ගත්තක් ද නොවීය. මන්ද ඒ වන විටත් ශාක යොදා ගත් සේද සළු චීනයේ සකස් කර තිබුණු බැවිනි. කෙසේ වෙතත් මේ සළුවේ සංයුතිය පීලිබඳ වැදගත් සටහනක් තබන්නට ආචාර්ය නිමල් පෙරේරා මහත්මා සහ ජුඩිත් කැමරන් මහත්මිය සමත්ව තිබේ.එය( Journal of IndIan ocean archaeology) සඟරාවේ පළ කර තිබේ.

         දැලිවල කොටවෙහෙර යනු මෙරට බෞද්ධ ඉතිහාසයේ අද්විතීය නිර්මාණයකි. වැඩිම පූජනීය වස්තු ප්‍රමාණයක් එනම් ශිලාමය කරඬු, පබළු කරඬු ,රන් කරඬු ඇතුළු  ධාතු කරඬු 177 ක් පමණ හමුව තිබෙන ස්ථානයකි.මෙවැනි විශාල ධාතුන් වහන්සේලා ප්‍රමාණයක් සම්මුඛ වීමට තිබෙන ප්‍රධානතම හේතුව නම් මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේගේ සෘජු මැදිහත් වීම ඊට හිමි වූ නිසාවෙනි.අසෝක රජතුමා විසින් සිය දූත මෙහෙවරේ දී ලක් රජුට තෑගි කර එවූ පූජනීය වස්තු රැසක් මේ අතර වෙයි. මෙම ස්ථානයෙන් හමු වුණු පූජනීය වස්තු තැන්පත් කර තැබීමට පුරාවිද්‍යා කෞතුකාගාරයක අවශ්‍ය තාවය විටින් විට මතුව තිබුණු අතර එලෙස කටයුතු කිරීම ප්‍රමාද වීම නිසා විහාරස්ථ දායක සභාවත් විහාරාධිපති පූජ්‍ය පුස්සැල්ලාවේ අරියවංශ හිමියන්ගේ මැදිහත්වීමක් මත මෙම ධාතු කරඬු තැන්පත් කිරීමට විශේෂෂ ධාතු මන්දිරයක් ඉඳි කරනු ලැබූහ.නමුත් 2022 වසරේ පෙබරවාරි මාසයේ 04 වන දින දී මෙම ධාතු මන්දිරය විවෘත කොට එහි තීබු ඉතාමත් වටිනාම ධාතු කරඬුව වූ චත්‍ර සහිත රන් කරඬුව ඇතුළු කරඬු කීපයක් සොරාගෙන ගොස් තිබේ. ඒ පිළිබඳ කිසිම හෝඩුවාවක් මේ වන තෙක් ලැබී නොමැත. අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව නිහඬය. කිසිම පරීක්ෂණයක් ඉදිරියට ගෙනයන බවක් නොපෙනේ.නමුත් සිදු වූ දේ සිදු වී අවසන්ය. පුරාවිද්‍යාඥයන්ට අනුව ආසියාවේ වටිනාම පුරාවස්තුවක් රටට අහිමි වී තිබේ.බෞද්ධයන් වශයෙන් ධර්මාශෝක රජතුමාගේ වටිනාම තිළිණය අප වෙතින් ගිලීහි ඇත. මේ පීළිබඳ උනන්දුවක් දක්වන බෞද්ධයන් අද විරලය.පුරාවිද්‍යාඥයන් ද මුනිවතරකින්නේ ඇයිද යන්න ප්‍රහේලිකාවකි.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

උතුරේ අවතැන් සිංහල ජනයා ගැන ආණ්ඩුවට කැක්කුමක් නැද්ද

 

                        

          ජනපති අනුර කුමාර දිසානායක මහතා උතුරට සහ මන්නාරමට ගොස් දෙමළ ජනයාගේ පාරම්පරික ඉඩම් ගැන බොහෝ වේදනාවෙන් කතා කර තිබේ.ආරක්ෂක කඳවුරු වලට යටව තිබුණු ඉඩම් සහ මහා මාවත් විවෘත කිරීම ගැන කතා කරයි.පලාලි ආරක්ෂක මූලස්ථානය හරහා දිවෙන මාවත විවෘත කරන ලද්දේ කියන දේ ඔප්පු කර පෙන්වන බව ප්‍රකාශ කරමිනි..පසුගිය කාලය පුරාවටම මේ ප්‍රදේශයන්හි ආරක්ෂක හමුදා සතුව පැවති ඉඩම් ජනතාවට නිදහස් කර ඇත. 2013 වසරේ හමුදාව විසින් කරන ලද සම්පූර්ණ මැනීමකින් මෙම ඉඩම් හඳුනාගන්නට යෙදී තිබූ අතර ප්‍රාදේශීය ලේකම් වරුන්ගේ නිර්දේශය මත ඒවා වැඩි ප්‍රමාණයක් නිදහස් කරලීමට කටයුතු කර ඇත. උතුරේ නැතිනම් යාපන අර්ධද්වීපය ඇතුළු යපාන දිස්ත්‍රික්කයේම යුද්ධයට ප්‍රථම 1981 ජන සංගණන වාර්තා අනුව සියයට 97 ක්ම වාසය කර ඇත්තේ දෙමළ ජනතාවයි. මුස්ලිම් ජනතාව සියයට 1.6 වන අතර සිංහල ජනතාව සියයට 0.8 ක් විය.

          උතුර දෙමළ ජනතාවගේ නිජ භූමියද යන ප්‍රශ්ණයට මහචාර්ය සෙනරත් පරණ විතාන ,මහාචාර්ය අභය ආර්යසිංහ සහ මහාචාර්ය විමල විජේසූරිය යන විද්වතුන් මනා සේ පිළිතුරු දී තිබේ.පෘතුගීසී සමය ආරමභ වන විට යාපනයේ ජීවත් වූ බහුතරයක් සිංහලයෝ වූහ.ලන්දේසි යුගයේ දී යාපනයේ දුම්කල වගාවට මලබාරයෙන් වහල් ජනතාව විශාල වශයෙන් ගෙන්වා පදිංචි කර ඇත.නෙදර්ලන්තයේ  (Beeldbank National Archives) හි 1695 වසරට අයත් ලංකාව පිළිබඳ සිතියමක් ඇත.එහි වලිකාමම්, වඩමාරච්චිය සහ තෙන්මාරච්චි යන යාපන දිස්ත්‍රික්කයේ පළාත් වල පවතින සිංහල සහ මලබාර් ගම්මාන පිළිබඳ විස්තර ඇතූළත් කර ඇත.එසේම ලන්දේසි යුගයේ දී යාපනයේ සිටි රෙපරමාදු පූජකයෙකු වන පිලිප්පුස් බල්දෙයස්  රචනා කළ (True and exact description of the  great island of Ceylon)නම් ග්‍රන්ථයේ ද යාපනයේ සිටි සිංහල ජනතාව පිළිබඳව ද බෞද්ධ වෙහෙර විහාරස්ථානයන් ගැනද මනාව සඳහන් කර ඇත.මෙම සිංහල ජනයා පරංගි සහ ලන්දේසි යුග වලදි පළවා හැරීමට මූලික හේතුව වූයේ 1591 දී අත්සන් කරන ලද නල්ලූර් ගිවිසුමයි . පෘතුගීසින් සහ යපන තෙන්මාරච්චියේ සිටි සිංහල නිළධාරින් අතර අත්සන් කල ගිවිසුමෙන් ඒ පෙදෙස පාතුගීසීන්ට පැවරුණි. නමුත් යාපන වඩමාරච්චිය තව දුරටත් ආර්ය චක්‍රවර්තී පරපුර සතුව පැවතිණි. ඉන්පසු ඇතිවූ සටන් වලදී සිංහල ජනතාව විශාල වශයෙන් ඝාතනයට ලක් විය.අනතුරුව යාපනයේ සම්පූර්ණ පාලනය පෘතුගීසින් සතුවූ අතර රාජකීයන් සහ සිංහල ජනයා වන්නියට සහ උඩරට මාතලේ කඳුකරයට පලා ආහ.මේ නිසා ඇති ජන ශූන්‍යතාවය පිරවීමට මලබාර්යෙන් දෙමළ ජනයා ගෙන්වා පදිචි කළ බවට සිතිය හැකිය.බ්‍රිතාන්‍ය සමයේ විශෙෂයෙන්ම 1796 දී මදුරාසිය විසින් යාපනය පාලනය කළ බැවින් නොකඩවා දෙමළ වැසියන් යාපනයට විත් පදිංචි විය. විසිවන සියවස මුල් භාගය වන විට යාපන දිස්ත්‍රිකකයේ හත්ලක්ෂයට අධික දෙමළ ජන ඝනත්වයක් පවතින්නේ ඒ හෙයිනි.

     නව සිය තිහේ දශකයේ දී ඇතිවූ බෞද්ධ ප්‍රබෝධයත් සමග දකුණේ සිට භික්ෂූන් වහන්සේලා නැගෙනහිර පළාතට සහ උතුරට වැඩම කළහ.සේරුවාවිල මුහුදු මහා විහාරය එරාවුර් යන ස්ථානයන්හි සහ උතුරේ යාපනය යන ස්ථානයන්හි පවතින පැරණි බෞද්ධ නටබුන් දැක බලාගෙන වන්දනාමාන කොට ඒවා යළි ප්‍රතිසංස්කරනයට උන්වහන්සේලා උත්සුක වූහ. මෙයට බලවත් ශක්තියක් වූ යේ දකුණේ දෙඩන්දූවේ සිට ඇරඹි නෞකා ගමනාගමන සේවයයි. ඒ අනුව දකුණේ වෙළෙඳ ව්‍යාපාරිකයන් රැසක් යාපනයට සහ නැගෙනහිරට පැමිණ ව්‍යාපාර ආරම්භ කළහ. උත්තර ලංකා බෞද්ධ සංගමයේ ආරාධනයෙන් 1935 දී යාපනයට වැඩම කළ පූජ්‍ය කඩවැද්දූවේ නන්දාරාම හිමියන්ගේ මෙහෙයවීමෙන් යාපන නාග විහාරය නැවත ආරම්භ කෙරෙන අතර පසුව නයිනතිවු දූපතේ නාගද්වීප විහාරය ද ආරම්භ වී ඇත.1950 දශකය වන විට යාපන නාග විහාරය, නාගද්වීප විහාරය, දඹකොළ පටුන විහාරය,කන්කසන්තුර තිස්ස විහාරය සන්තොරියම් විහාරය සහ කිලිනොච්චි ලුම්බිණී විහාරය යනුවෙන් විහාරස්ථාන රැසක් ඉඳි විය. යාපනයේ ජීවත් වූ මලබාර් දෙමළ වැසියන් මේවන විට එවකට රෙජිස්ටර් ජනරාල්ව සිටි පොන්නම්බලම්  ගේ වුවමනාව පිට ශ්‍රී ලාංකික දෙමළ ජනයා ලෙසට ජන සංගණනයට ඇතුළත් කර සිටි අතර සිංහලයන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් පිලීබඳ ඔවුන්ගෙන් කිසිම විරොධතාවයක් එල්ල නොවුණි.ඉංග්‍රීසින් ඔවුන් වෙනුවෙන් කෝවිල් 300 ක් ගොඩ නැන්වූ නමුත් වෙසක් උත්සවය, පොසොන් උත්සවය වැනි අවස්ථා වලදී සිංහල බෞද්ධයන් විසින් පවත්වන දන්සැල් සහ පින්කම් සඳහා මේ මලබාර් දෙමළ ජනයා ගේ විහාල සහයෝගයක් ලැබුණි.ඊට එක් හේතුවක් වන්නේ උතුරේ තිබූ උග්‍ර කුල පීඩනයයි.මලබාරයන් පැමිණි වෙල්ලාලර් ප්‍රභූවරු මේ හීන කුල වල ජනයා පාගාගෙන මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම් පවා උල්ලංඝණය කර තිබූ සමයක යපනයේ සිංහල පාඨශාලා වල සිංහල දරුවන් සමග එක්ව සිටීමට ඔවුන්ට අවස්ථාව ලැබුණි.උතුරට පැමිණෙන වන්දනා කරුවන් හට විහේෂ සැලකිල්ලක් දැක්වීමට මේ දෙමළ ජනයා කටයුතු කර තිබූ අතර දැඩි හිතවත් කම් සහ ඇතැම් විට ඥාති සබඳකම්ද වර්ධනය කරගෙන තිබුණි.

         මෙලෙස වර්ධනය වූ  සිංහල දෙමළ සමගියට අකුල් හෙලන ලද්දේ එස්.ජේ.වී. චෙල්වනායගම් නම් පුද්ගලයා විසිනි. මැලයාසියාවේ උපන් චෙල්වනායගම් දෙමළ කතෝලිකයෙකු විය. ඒ  වන විට උතුරේ ව්‍යාප්තව තිබූ මිෂනාරි ව්‍යාපාරයේ අරමුණ වී තිබුණේ දෙමළ වැසියන් කතෝලික කරණය කිරීමයි. මේ ව්‍යාපාරයට පළමුව ගොදුරු වූයේ යාපනයේ සිටි බ්‍රාහ්මණ සහ වෙල්ලාලර් පිරිසයි. මේ අතර යාපනයේ නැවත ඇතිවූ බෞද්ධ ප්‍රබෝධය පිළිබඳ සහ ජාතික සමගිය පිළිබඳ මේ මිෂනාරීන් සිටියේ සතුටකින් නොවේ. බෙදා පාලනය කිරීමේ මූලධර්මයන් මත කටයුතු කල ඉංග්‍රීසීන් මිෂනාරි ව්‍යාපාරය හරහා මේ බෙදීම තවත් තීව්ර කළහ. චෙල්වනායගම් 1952 දී කන්කසනතුර අසුනට තරඟ කර පරාජයට පත් විය. පසුව ඔහු පාගමන් යමින් දෙමළ ජාතිවාදය ඉස්මතු කරමින් ත්‍රස්තවාදියෙක් ලෙසට යකටයුතු කලේය. මෙහි ප්‍රතිඵලය වූයේ 1956 දී විශාල චන්ද ප්‍රමාණයකින් කන්කසන්තුර අසුන ජය ගැනීමයි.අනතුරුව 1957 දී සිංහල රාජ්‍ය භාෂාව බවට පත් කිරීමත් සිංහල බේද්දයන්ට රටේ නිසි තැන හිමි වීමත් සමගම චෙල්වනායගම් ඇතුලු දෙමළ ජාතිවාදීන් තැන තැන කළකෝලාහල ඇති කළහ.ශ්‍රි අකුරට තාර ගෑහ.යාපනයේ තිබූ බෞද්ධ වෙහෙර විහාරස්ථානයන්ට හානි කළහ. සිංහල ජනයාට අඩන්තෙට්ටම් කළහ.මේ ජාතිවාදය නිසා සිංහල දෙමළ සමගිය පලුදු විය.චෙල්වනායගම් විසින් යාපනයේ සිටි තරුණයන් කෙරෙහි කරන ලද බලපෑම සුලු පටු නොවීය. ප්‍රභාකරන් නම් ත්‍රස්තවාදියා බිහිවූයේ ඒ පසුබිම තුළය.1977 දී කන්කසන්තුර පොලිසියට පහර දුන් ත්‍රස්තවාදීන් විසින් කරුනානිධි සහ ෂන්මුගනාදන් යන දෙමළ කොස්තාපල් වරු දෙදෙනා ඝාතනය කළහ. ඒ දෙමළ ත්‍රස්තවාදයේ ඇරඹුමයි. එතනින් පසු යාපන නගරාධිපති දොරේඅප්ප ඝාතනය කරන ලදී. 1981 ජන සංගණන වාර්තාව අනුව යාපන දිස්ත්‍රික්කය තුළ එවකට සිංහල ජනගහනය හය දහස ඉක්මවිය. 1985 වන විට මේ සියලු ජනයා පළවා හරිනු ලැබූහ. වෙහෙර විහාරස්ථාන ගිනි තබා විනාශ කළහ. ස්වාමීන් වහන්සේලාට අඩන්තෙට්ටම් කලහ.

          ජනපති අනර දිසානායක කතා කරන්නේ මේ ඉතිහාසය නොදැන නොවේ.දැනටත් උතුරේ සමගියට බාධා කරන ගජෙන්ද්‍රකුමාර පොන්නම්බලම්, ශිවාජිගිංගම් වැනි දෙමළ ජාතිවෘදීන් සිටිති. පොන්නම්බලම් මහතා කොළම සිටිමින් කොළම දිස්ත්‍රික්කයේ පිහිටි වත්තක අයිතිකාරයා වෙමින් යාපනයට ගොස් දෙමළ ජනයා උසිගැන්වීමේ යෙදෙති. මේ ජාතිවාදින්ට නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරිමට ඉඩ නොලැබෙන්නේ දකුණේ දේශපාලකයන් ඒවා වළක්වන බැවිනි.ඒ අතර සිංහල දෙමළ සමගිය ගැන කතා කිරීමට සංහිඳියා ලේකම් කාර්යාලය විසින් රැස්වීම් පවත්වති.සිංහල ජනතාවට සංහිඳියාව අමුතුවෙන් උගැන්වීමට අවශ්‍ය නොවේ. අවශ්‍ය වන්නේ දෙමළ ජාතිවාදය උසිගන්නවන දේශපාලනඥයන් පාලනය කිරීමයි. ප්‍රාදේශිය සභා චන්දය හෝ මැතිවරණය හෝ බලාගනෙ දෙමළ චන්දය ලබා ගැනීමේ චේතනාවෙන් දෙමළ ජාතිවාදය උලුප්පා සිංහල ජනයාගේ අයිතිවාසිකම් යමෙක් උලල්ංඝණය කරන්නේ නම් එය බලවත් අගතියකි.1981 සිටි සිංහල ජනගහනයෙන් කිසිවෙක් මේ වන විට යළි උතුරේ පදිංචි කර නැත.යාපනේ සිංහල ජනගහනය තුන්දහසට අඩු වී ඇත.බේකරි ව්‍යාපර කළ කිසිවෙකුට ඒවා යළි අරඹන්නට ඉඩ දී නැත.සිංහල ජනතාවගේ ඉඩම් මහවිරු පවුල් වලට ලබා දුන්නේ කොටි සංවිධානයයි. ඒ මග යමින් හමුදාව විසින් නිදහස්කරනු ලබන ඉඩම් දෙමළ ජනයාට පමණක් ලබා දෙන යුක්තිය කුමක්ද යන්න අප විමසිය යුතුය.දෙමළ ජනයා සහ මුස්ලිම් ජනයා පමණක් යාපනයේ තබාගෙන ඉන්දීය ආශිර්වාදයෙන් ක්‍රියාත්මක බෙදුම්වාදයට උඩගෙඩි දීම භයානක කරුණකි. නැවත ත්‍රස්තවාදයට අත වැනීමකි.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

ශීල ගුණැති යතිවර මග -අරියවස සද්ධම්ම යුක්ති සැමරුම් වග

 

               ලංකාවේ ශාසන ඉතිහාසය වූ කලි ඉතා ගාම්භීර වූ රාජ රාජ මහා මාත්‍යාදීන්ගේ ආශිර්වාද ලත් සංවිධිත සංස්ථාවකි.අනුරාධපුර යුගයේ සිට අනුබුදු මිහිඳු මහ රහතන්වහන්සේ ප්‍රමුඛ මහා රහතුන් වහන්සේලා විසින් ඇති කල ලංකා ශාසනය අඛණ්ඩව අවිච්ඡින්නව පැවත පැමිණ වරින් වර සතුරු ආක්‍රමණ හමුවේ දුර්මුඛව තිබී නැවතත් ශාසන ලැදි රජවරුන් අතින් ආලෝකමත් වූ නික්ලේෂී ගමන් මගකි.කෝට්ටේ යුගයේ දී සිදු වූ පර සතුරු ආක්‍රමණ රටට ආගන්තුක විය. පෙර නුවූ විරූ අවි ආයුධ සම්පන්නව පැමිණි පෘතුගීසි ලන්දේසි ආදීන් නිසා රට දැය සමයට උදා වූයේ නරක කල දවසකි.උසම්පන්න භික්ෂුව අතුරුදහන් විය.නැවතත් ශාසනාලෝකයක් ඇති කරන ලද්දේ සෙංකඩගල මහනුවර අභිනව රාජධානි සමයේ දීය. ඒහෙත් එය වැඩි කලක් නොපැවතිණ.ශාසනය තුලින්ම ඇති වූ ප්‍රතිවිරෝධතා මධ්‍යයේ උපසම්පන්න භික්ෂුවක් සොයා ගනු නොහැකි විය. සිල්වත් සමාගම යයි ප්‍රකට ශීල ගුණැති පිරිසක් යම් ශාසන උන්නතියක් වෙනුවෙන් දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ උකටලී නොවී ගම් නියම් ගම්හි හැසිරුනහ. මේ කාලය රාජ්‍යයට අභාග්‍ය කැන්දන සමයක් ද  විය. සිංහල රාජවාලිය අවසාන වී වඩුග නායක්කර් පවුලකට රජකම පිරිනැමුනේය. එහෙත් සිල්වත් සමාගමේ භික්ෂූහු පසුබට නොවුණහ. රාජ්‍ය අනුග්‍රහයෙන් කෙසේ හෝ ශාසනය නැවත පිහිටුවන්නෙමියි යන දෘඩතර අධිෂ්ඨානයෙන් රජු කැමති කරවාගෙන  උපාලි තෙරුන් ප්‍රමුඛ සියම් භික්ෂු පිරිස දහසක් දුෂ්කරතා වන්ට මුහුණ දෙමින් කැඳවාගෙන පැමිණ යළි උපසම්පදාව මෙහි ඇති කළහ.කාලයක් ගත විය.දිවයිනේ විවිධ තැන්වල වැලිවිට සංඝරජුගේ ශිෂ්‍ය භික්ෂූන් වහන්සේලා වැඩ සිටි අතර නොයෙකුත් කරුණු ඉස්මතු වී ශාසන විභේදනය සිදුවිය. වර්ෂ 1800 දී බුරුමය නොහොත් අමරපුරයෙන් යළි උපසම්පදාව රැගෙන මෙරට පැමිණ අමුරපුර උපසම්පදාවද පවත්වා  අනතුරුව තවත් කලකින් රාමඤ්ඤ රටට ගොස්  උපසම්පදාව රැගෙන පැමිණි කළ රාමඤ්ඤ වශයෙන් නිකායන්  බෙදී ගියහ.

    මෙලෙස බිහි වූ මහා විහාර වංශික අමරපුර නිකායේ වර්තමානයේ පාර්ශවයන් විසි දෙකක් ප්‍රභේද වී තිබේ. ඊට හේතු කාරණා විවිධය මෙහිදී මාතෘකා වන්නේ වර්ෂ 1900 දී ආරම්භ කරන්නට යෙදුණු අමරපුර අරියංවංශ සද්ධම්ම යුක්තික නිකාය පිළිබඳවයි.මෙම නිකායේ ආරම්භය සනිටුහන් වන්නේ සියම් මහ නිකායේ පහතරට භික්ෂු පරම්පරාව හෙබවු පූජ්‍ය කතළුවේ ගුණරත්න මහා ස්වාමින්ද්‍රයන් වහන්සේ විසින් අමරපුර කල්‍යාණවංශය පිහිටුවීමෙනි. පසුකාලීනව මෙම නිකායේ උපසම්පදාව ලත් මාතර ධම්මාරාම ස්වාමීන් වහන්සේ භික්ෂූන් පිරිසක් සමග එක්ව අමරපුර සද්ධම්ම යුක්ති නිකාය පිහිටුවා ගත්හ.මෙම මාතර නිකායේ ශිල සම්පන්න භික්ෂුන් වහන්සේ නමක් වු පූජ්‍ය වලේබොඩ පියරත්න ස්වාමීන් වහන්සේ කීප විටක්ම අමරපුර නිකායේ උපසම්පදාව ලබාගෙන කටයුතු කිරීමට උත්සාහ දැරූවද එය ව්‍යර්ථ වී බුරුමයට වැඩම කොට වර්ෂ 1838  රාමවතී පුරයේ දී උපසම්පදාව ලැබ ආපසු ලක්දිවට පැමිණ ශිෂ්‍ය භික්ෂුන් වහන්සේලා නව දෙනෙකු බිහි කළහ. මේ අතර අමරපුර සද්ධම්මවංශ මහා නිකායේ මහානායකව වැඩ සිටි මාතර ධම්මාරාම හිමි අපවත්වීමෙන් පසු ඇති වූ වියවුල් තත්වයක් නිසා වලේබොඩ පියරතන හිමියන් විසින් වෙනම නිකායක් බිහි කිරීම පිණිස ඇති කල පසුබිම ප්‍රයෝජනයට ගෙන වර්ෂ 1900 වෙසක් පුර  පෑළවිය ලත් රිවි දිනයේ දී කළුතර බෝඹුවල ශ්‍රී සුබෝධිරාජාරාමයේ දී අභිනව නිකායක් එනම් අමරපුර අරියවංශ සද්ධම්ම යුක්තික නිකාය බිහි කිරීම පිණිස තීරණයක් ගෙන තිබේ. දැන් මේ නිකායට වර්ෂ එකසිය විසිපහක් සපිරෙයි.මෙම සැමරුම් උත්සවය 2025 අප්‍රියෙල් මස 29 දින සිට මැයි මස 08 වන දින දක්වා කළුතර බෝඹූවල හ්‍රී සුබෝධිරාජාරාමයේ දී පැවැත්වීමට කටයුතු යොදා තිබේ.

          කළුතර බෝඹුවල ග්‍රාමය අතීතයේ සිටම රාජ පූජිත වු ගම්වරයෙකි.කෝට්ටේ හයවන පරාක්‍රමබාහු රජකුමා සිය මව සිහි වීම පිණීස තැනූ පැපිළියානේ සුනේත්‍රාදේවී පිරිවෙනට පුද දෙනු ලැබූ ගම්වර අතර මග්ගොන බද්දෙන් බෝඹුවලද විශේෂ යැයි පැපිළියාන සන්නසේ සඳහන් වේ.ඒ නිසාම එය රාජ පූජිත ගම්වරයකි.සුවිශේෂි ප්‍රභුවරුන්ට වාස භූමිය සැලසූ මෙහි වර්ෂ 1840 දි පමණ මහා ශාස්ත්‍ර ආලෝකයක් ඇති විය. පෙර සඳහන් කළ පූජ්‍ය වලේබොඩ පියරත්න ස්වාමින් වහන්සේගේ ශිෂ්‍යවරයන් වහන්සේ වන පොල්දූවේ  ධම්මාරාම  තිස්ස නම් හිමි නමක් බෝඹුවල ගම්පියසේ වස් වැස සිටියහ. නමුත් උන්වහන්සේ වැඩි කලක් එහි රැඳුනේ නැත. ඒ කාලයේ බෝඹුවල ගම්පියසේ පොලිස් විදානේ වශයෙන් සිටි සිරිනේරිස් පොලිස් විදානේ මහතාට ආවාස ඉඩම රුපියල් දහයකට අලෙවි කොට උන්වහන්සේ සිය ගම්පියසට වැඩම කරන ලද්දේ ඥාතීන් ගේ ඉල්ලීම පිටය. නමුත් බෝඹුවල ගම්වාසීන් පසුබට නොවීය.පූජ්‍ය වලේබෙඩ පියරත්න සිවාමීන් වහන්සේ ගේ තවත් ශිෂ්‍ය භික්ෂූන් වහන්සේ නමක් වූ මහගම මංගල තිස්ස හිමියන් වහන්සේ ගමට වැඩම කරවා වස් වස්සවා බෝධින් වහන්සේ නමක් රෝපණය කර  ඇරඹූ විහාරස්ථානය එකල දූවේ විහාරස්ථානය නමින් ප්‍රකට විය.ඒ අතර වස්කඩුවේ සුභූති නායක ස්වාමීන් වහන්සේගේ පැවිදි  පරපුරේ ශිෂ්‍ය භික්ෂූන් වහන්සේ නමක් වූ බෝඹුවල දස්සනසාර නායක ස්වාඹීන් වහන්සේ මෙහි වැඩම කරවන ලද්දේ ගම්වාසීන් ගේ දැඩි ඉල්ලීම මතයි.වර්තමාන සඟ පරම්පරාව ඇරඹෙන්නේ මේ ශිල ගුණ සම්පන්න යතිවරයන් වහන්සේ ගේ ශිෂ්‍ය භික්ෂූන් වහන්සේලා අතිනි.

            බෝඹුවල සුබෝධිරාජාරමායේ ස්වර්ණමය යුගය 1850 සිට 1920 දක්වා දිවෙයි. ඒ කාලය තුළ වර්ෂ 1860 දි පමණ සීමා මාලකය සහ දළදා මන්දිරය ද 1905 වසරේ දී විහාරගෙය ද 1916 දී  ධර්ම ශාලාව සහ සංඝවාසය  ද 1929 දී චෙත්‍යරාජයාණන් වහන්සේ ද ආදී විහාර අංගයන් සංවර්ධනයට බඳුන් කරනුයේ යථොක්තව සඳහන් කල පූජ්‍ය මහගම මංගලතිස්ස ස්වාමීන්ද්‍රයණන් වහන්සේ ගේ මෙහෙයවීමෙනි.විහාරස්ථානයේ තිබූ පැරණි ලේඛන පරීක්ෂා කර බලන කල්හි. ඒ කාලයේ විහාරස්ථානයේ කටයුතු සංවිධානය කර  ගැනීමට පත් කළ නිලයක්  වන  විහාර මැම්බර් තනතුර ගැනද කියැවෙයි. මහා විහාරයේ පැවති දේපළ බලාගැනීමේ ක්‍රියාවලියට පත් කර තිබූ සංගක්කාර තනතුර මෙන් මෙයද ගෞරවනීය තනතුරක් විය. දේපළ සංවර්ධනයට ඒ තනතුර හෙබවූ පුද්ගලයා දායක විය. ගණන් මිනුම් හරිහැටි ඉෂ්ඨ සිද්ධ කර විහාරස්ථානයට අය විය යුතු මුදල් ලබා දීම සිදු විය. සමහරක් විට විහාරගම් දේවාලගම් පනත ආශ්‍රයෙන් මෙවැනි තනතුරක් ඇති වූ බව සිතිය හැතිය.

         මෙවැනි පරිසරයක බිහිවූ මහා විහරස්ථානයක 1900 වසරේ දී අභිනව මහා නිකායක් බිහි වීම අරුමයට කරුණක් නොවේ.සුපේෂල ශික්ෂාකාමී යතිවරයන් වහන්සේලා වැඩ සිටි බැවින්ද සුවිශේෂී සංඝ පීතෘ වරයන් වහන්සේල නිතර ආව ගිය තැනක් වශයෙන්ද ප්‍රකටව තිබීම නිසා අරියවංශ සද්ධම්ම යුක්තික නිකාය බිහි වී ඇත. ඒ සඳහා සමකාලීන සඝ තෙරවරුන් වහන්සේලා තිස් අට නමක් සාභාගි වූ බව වාර්තා වල දැක්වෙයි.සද්ධම්මයුක්ති නිකායෙ බිහි කිරීමට මුල් වූ මාතර ධම්මාරාම මහානායක් හිමියන්ගෙන් උපසම්පදාව ලැබූ බොහෝ භික්ෂු පිරිසක් මෙයට අයත් විය. එයට මුල් වූයේ ගාල්ලේ දංගෙදර ජයවර්ධනාරාමාධිපතිව වැඩ විසූ  පූජ්‍ය දංගෙදර සුමනජෝති නායක ස්වාමීන් වහන්සේය. අරියවංශ නාමය හඳුන්වා දි ඇත්තේ ද උන්වහන්සේ විසිනි.සටිකා බුද්ධ ශික්ඛා නම් විනය ග්‍රන්ථයේ ශෝධක කර්තෘවරයා වූ උන්වහන්සේ ගේ උගත් නැණවත් ගති පැවතුම් නිසා නායකත්වය නිතැතින්ම හිමි විය. පූජ්‍ය වලේබොඩ පියරතන හිමියන් උන්වහන්සේ ගේ උපාධ්‍යවරයන් වහන්සේ විය.ඒ අවස්ථාවේ දී ගණචරිය සිරි වාචිස්සර යන ගෞරව නාමය සහිතව අමරපුර අරියවංශ සද්ධම්මයුක්ති නිකාය පාර්ශවයේ මහානායක ධූරයට  උන්වහන්සේ පත් කරගෙන ඇත.ඒ සමගම කළුතර පළාතේ  ප්‍රධානත්වය බෝඹුවල දස්සනසාර හිමියන්ට ද ගාලු පළාතේ ප්‍රධානත්වය කිහිඹියේ සුමංගල මහා ස්ථවිරයන්ට ද කොළඹ පළාත පූජ්‍ය කණුගල ගුණතිස්ස මහා ස්වාමීන් වහන්සේට ද මීගමු පළාත යාගොඩමුල්ලේ සාරානන්ද මහා ස්වාමීන් වහන්සේ ට පැවරීම සිදු ව තිබේ.

මේ වන විට මේ සද් කටයුත්ත සිදු වී වර්ෂ 125 ක් ගතව තිබේ. මේ නිකාය  පාර්ශවය යටතේ පළාත් සංඝ සභාවන් නමයක් බිහිව තිබේ.ඒ අනුව විහාරස්ථාන පන්සිය දහයකි පි. ස්වාමීන් වහන්සේලා දෙදහසකට අධික සංඛ්‍යාවක් පැවිදිව සිටී. විසිවන සියවස මුල්  දශකයේ 1903 දී පමණ  ඇරඹි  පළමු උපසම්පදාවෙන් පසු 1916 දී  බෝඹුවල සුබෝධිරාජාරාම සීමාමාලකයේ දී උපසම්පදා උත්සවය පැවැත්වූ අතර එදින මුද්‍රණය කර බෙදා හරින ලද විභජ්ජවාදිනො අරහතො සම්බුද්ධස්ස නම් වූ  පත්‍රිකාව මිගින් උපසම්පදා උත්සවයට සම්බන්ධවී සිටි  භික්ෂුන් වහන්සේලාගේ නාම ලේඛනය පාළියෙන් රචනා කර ප්‍රසිද්ධ කර ඇත. මේ වන විට උපසම්පදා උත්සව 44 ක් පවත්වා ඇති අතර මෙවර හතලිස් පස් වන උපසම්පදා පින්කම ද සිදු වෙයි.මේ නිකාය පාර්ශවය මගින් කරන සේවාවන් ද අති විශාලය සමාජ සේවා කර්තව්‍යයන් ද සුවිශාලය.ශ්‍රී ලංකා සම්බුද්ධ ශාසනය බැබළවීමට මෙවැනි ශීල ගුණ සම්පන්න භික්ෂූ පිරිසක් දායාද කළ අරියවංශ සද්ධම්ම යුක්තික නිකාය පෝෂණය කරමින් සංඝ සාමග්‍රිය ඇති කර ගැනීම වර්තමාන භික්ෂූ පරපුරේ කාර්යභාරයයි.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්