පිවිසිය

ආයුබෝවන්!
තෙරුවන් සරණයි,

වරින් වර පුවත් පත් වල සහ වාර ප්‍රකාශනයන් හි පළ වූ මාගේ ලිපි සමුච්චය මෙම බ්ලොග් අඩවියෙහි ඇතුලත්ය. ඉතිහාසය පුරාවිද්‍යාව සිංහල ගොවිතැන වාස්තු විද්‍යාව වැනි විෂයන් අරභයා සංග්‍රහ කරන ලද මෙම ලිපි එක් තැනක ගොනු කොට තැබීමෙන් පාඨකයා හට පහසුවක් සැලසීම මෙහි අරමුණය. එයට අමතරව විවිධ කේෂ්ත්‍රයන් හි කරුණු ඇතුලත් නව ලිපි ද මෙයට එක් කරමි.
වසර දෙදහස් පන්සීයයකට වඩා එහා දිව යන ඉතිහාසයක් ඇති ජාතියක් වශයෙන් අපගේ පාරම්පරික උරුමයන් හි සුරැකියාව මුල් කොට මෙම සියලු ලිපි සම්පාදනය වේ. මෙහි අඩංගු කරුණු සහ පාරම්පරික දැනුම උපුටා ගැනීමට අවසර ඇත. එහෙත් එය ජාතියේ උන්නතිය වෙනුවෙන් පරිහරණය කරන්නේ නම් මාගේ ව්‍යායාමය සඵල වූවා වෙයි.
ඉතිහාසයේ ජාතිය හමුවේ පැවති අභියෝග රැසකි. ඒවා සියල්ලටම අප සාර්ථකව මුහුණ දුන්නෙමු. අද දින ද එය එසේ විය යුතුය. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙහි හරය මැනවින් වටහා ගෙන නැවතත් ඒ අභිමානවත් මහා සම්ප්‍රදාය තහවුරු කරලීමට සැවොම ‍එක්වෙමු.

Sunday, February 19, 2012

කතුවරයාගේ කෘති දෙවැන්න

කවි ------- බලව සගයිනි පිපෙයි ඉරමල,
                  නව කවීන් එකොලොස් දෙනකු සමග

මුල් පළ කෙරුම ------- 1982

උපුටා ගැනීම අංක 1-------    දුක් ගන්නා රාළ

                                             මහත් වියවුලක ලකුණු දකින්නට ඇත
                                             හැර දමා ගොස් ඇත මුරකාවල්
                                             හිස් ලූ ලූ අත දිව යන්නට ඇත නිවැසියෝ
                                             පැමිණි කළ වියරුව කැරලි කරුවන්

                                             සෙව්වේය ඔහු බරාඳ පුරා දිව යමින්
                                             කාමර එකින් එක විවර කරමින්
                                             රහස් උමගයෙන් පලා ගොස් ඇති බව දකිමින්
                                             අවසානයේ නතරවිය මහත් විස්සෝපයෙන්

                                             දං ගෙඩියට ගෙන යන ඇහැලේපොල දරුවන්
                                             දුටු මතින් කෝපයෙන් වියරුවුණු මහ රජුන්
                                             ගිලන් කල්හි අසලටව දිවා රෑ නොබලමින්
                                             සිටියේය ඔහු මහත් සේ දුක් ගනිමින්

                                             අතරමංව පෑරුණු සිතින් මහ මගට බසිමින්
                                             යන විට ඉබා ගාතේ දෙකකුල් පැටලී ඇද වැටෙමින්
                                             ලං වූයේ මගියෙකි නැගිටුවාගෙන වාරුවෙන්
                                             දිය පොදක් එක් කලේ මහත් වූ දයාවෙන්

                                             පියවි සිහි ලද කල්හි මග වූ මුලක හිඳ ගනිමින්
                                             මගියා අතගත්තේ දෙන්නටයරන් මසුරන්
                                             සැනෙකින් දැනී අතට කර ගැට පොකුරක පහස
                                             කෙමෙන් ඔහු තේරුම්  ගනියි
                                             ලොවෙහි සිටින බව තවත් දුක් විඳින්නන්

                                             අස් වැද්දූ කුඹුරු රටක සාගින්න වෙනුවෙන්
                                             හෙලූ දහදිය බිඳක අගය වටහා දෙමින්
                                             ඒ අතරම පෑ දයාව තම සෙහොයුරන් වෙනුවෙන්
                                             දුකක් නොව සතුටකැයි අසා
                                             සිප ගත්තේය ඔහු , ඒ දෑතම සෙනෙහසින්

No comments:

Post a Comment